Jobs

Jobs
Jobs

Een visionair is vaak een beetje een vreemde eend in de bijt.
Zo ook een van de geniale gasten die ooit het bedrijf Apple opgezet heeft, samen met een van zijn vrienden.
Het verhaal van Steve Jobs kennen we zo langzamer hand allemaal wel, maar wat is het dat een geniaal iemand scheidt van de meelopers onder ons?
En wat maakt de meelopers onder ons juist zo’n geniaal iemand doen volgen?
Met die gedachte ging ik naar de film kijken waar zoveel ophef over is, net zoals als over Steve Jobs in de loop der jaren.
Wie was nou die Jobs, die owh zo geweldige Steve Jobs, De man achter Apple, de iPhone en de iPod?
Na het zien van de film wist ik het; Een man met een weerbarstige attitude, overredingskracht, verkooptechniek, inzicht, volharding, met licht autistiforme gedragingen en met de hunkerende lust naar gezien te worden.
Want al deze soms wat (a)sociale kwaliteiten maakten deze man tot de mediatycoon van de afgelopen decennia.
De film maakt gebruik van mooie filmtechnieken qua kleuring, heeft daardoor een goed tijdsbeeld, niet al te tranentrekkerig, het verhaal is overtuigend gespeeld en leuk detail; de spelers zijn goed qua uiterlijkheden getroffen.
Een film om niets op aan te merken eigenlijk, behalve dat het wat mij betreft nogal aan de oppervlakte blijft qua emoties van deze man.
Let wel, de emoties worden wel in boosheden en frustratie getoond, maar wat het écht met hem doet, wat zijn zielenroerselen zijn, mis ik in het verhaal. Maar dat zal wel passend zijn geweest voor deze gedreven visionair….

Girl Most Likely

Girl Most Likely
Girl Most Likely

Een helaas ‘jammerlijk mislukte’ schrijfster Imogene, wonende in Uptown Manhattan, wordt verlaten door haar rijke vriend.
Vanuit een soort oerkreet richting de liefde van haar ‘aangenomen’ leven probeert ze haar zelfmoord in scene te zetten.
Zoals alles in haar leven faalt ze hierin, maar heeft het zó goed gespeeld dat de artsen haar serieus nemen. Sneller dan verwacht komt ze erachter wie haar échte vrienden zijn.
Imogene wordt namelijk als potentieel zelfmoordgeval bij haar ordinaire moeder, zwakbegaafde broer en spion-stiefvader in Downtown New Jersey in huis geplaatst. Een achtergrond waar ze niets meer mee te maken wilt hebben en zich ongelovelijk voor schaamt. Ze heeft een enorme hekel aan haar moeder en al snel blijkt de hekel ook enigszins wel gegrond te zijn.
Eenzaam, verlaten en verloren probeert ze haar leven weer op te pakken en zoekt contact met haar sjieke oude vrienden.
Helaas houden zij angsvallig de deur voor haar gesloten, maar door haar doorzettingsvermogen, empatisch vermogen en juist die gehate achtergrond vindt ze binnen een paar dagen haar leven terug met daarbij de zinsgeving die ze al jaren zo na joeg.
Erg grappige film met een arsenaal aan bekende acteurs. In de hoofdrol de altijd iet wat verwarde dames spelende Kristen Wiig (oa bekend van Bridesmaids), Annette Bening in de rol van sloerie moeder en Matt Dillon als stiefvader met een twist.
Alhoewel ik met één andere gast de enige bezoeker was van deze film, op een tropisch warme dag in Den Haag, hebben we erg hard met z’n tweeën zitten lachen.

Parkpop 2013

The Kik by Lies Baas at Parkpop 2013
The Kik by Lies Baas at Parkpop 2013
Parkpop 2013
Parkpop 2013

Een zonnig begin van deze Parkpop deed ons blij richting het Zuiderpark gaan.
Daar aangekomen vielen we met ons neus in de boter; Handsome Poets was zowel gewoon goede muziek als lekker om naar te kijken, ze heten duidelijk niet voor niets Handsome Poets.
De Kraaien was niet echt aan ons besteed, maar het publiek genoot hoorbaar met volle teugen!
Klapper kwam bij onze favoriet van de dag, The Kik, wat een leuke band.
Ik waande mij even op een swingdance avond ten tijden van Buddy Holly. De act was gezellig, bijna huiselijk, de teksten pakkend, de muziek opzwepend, erg leuk! En het leukste was, het hele publiek stond hun liedjes mee te zingen.
Hoffmaestro knalde, maar vooral Noisette was een feest voor het oog! Wat kan die dame zingen. Nog geen drie tellen zingende, verloor ze haar oortjes en zong zonder een noot vals te zingen, al springend en dansend het hele podium rond. Wat een energie!
Naar mate de middag vorderde bleek de zon gewoon te blijven schijnen, wat een heerlijk sfeertje creëerde.
Barry Hay & Flying V Formation speelde naar hartenlust en hoorde we na wat plaatjes schieten vanaf de welverdiende rustpauze plek naast nieuw werk ook de klassiekers van The Golden Earring zingen. Het publiek galmde met grote getalen mee!
En toen was het wachten op Bob Geldof, dus even van de veilige backstage plek af het grote park publiek in…op zoek naar vriendje René Vollebregt (NEAR) die met vrienden een Grafitti Jam midden op het veld hield.
Wat een drukte en hectiek voor een verwende Backstage bezoeker, maar wat een gemoedelijke sfeer hing er weer. Kinders bij ouders op schoot met lekkers en een drankjes erbij, mensen die lachen, zingen en dansen met elkaar. Parkpop blijft toch écht voor heel Den Haag en de vele bezoekers van buiten de stadsgrenzen een jaarlijks, wederkerend feest.
Eigenlijk moet ik de laatste twee muzikanten als top act noemen van dit jaar, want Bob Geldof én Sinead O’Conner deden niet onder aan elkaar.
Wat leuk om al die ohh zo bekende liedjes die we allemaal al jaren kennen nu eens life te horen.

Het leuke van deze zwoele Parkpop was toch wel het feit dat door de vele Golden Oldies die er waren dat ook het publiek en de bezoekers achter de schermen ook best op leeftijd waren en zich helemaal uitleefden op de muziek. Swingende oudere jongeren en jongere ouderen die hardop meezingend stonden te dansen, het was een feest!

Parkpop wordt door vele handen gedragen viel mij ook dit jaar weer op.
Al het werk wat er ieder jaar weer inzit voor al die vrijwilligers, de mensen die dit organiseren, de politie die op de been is, de schoonmakers die ervoor zorgen dat alles opgeruimd wordt, de wc dames, de beveiliging>ongelovelijk dat deze mensen er ieder jaar wéér voor zorgen dat
wij met z’n allen als publiek naar het Parkpop feest kunnen gaan kijken.
Zij verdienen wat mij betreft een net zo groot applaus als alle artiesten die komen zingen, zo niet groter….dus hierbij neem ik mijn hoed voor u af!

Later volgt nog een fotoverslag van Parkpop 2013

Wereldberoemd in Den Haag – Roel Wijnants

Wereldberoemd in Den Haag - Roel Wijnants
Wereldberoemd in Den Haag – Roel Wijnants

Binnen onze stad, Den Haag, kent iedereen wel een Bekende Hagenees/Hagenaar.
Of het nou gaat om de mevrouw achter de kassa waar je iedere dag je boodschappen haalt, een minister, een straatartiest, een musikant of gewoon een bijzondere vriend(in).

In navolging op een net gespot stukje op www.joop.nl nog een schakering in het brede en schitterende spectrum van onze eigen Haagse Diamant en mede Haagspraak auteur Roel Wijnants.

Soms kom je mensen tegen die je door de jaren heen blijven fascineren….wie is die persoon, wat is hun drijfveer, wat boeit hen?
Zo heb ik jaren geleden Roel leren kennen. Een fotograaf, die net als ik, verbonden aan het ‘Haags Bakkie’ fotoclubje van Flickr.
Altijd oprecht en eerlijk zoekt hij naar pure situaties om te fotograferen. Maar ook historische aspecten van de stad vangt hij op de gevoelige plaat, als geen ander.
Op zijn fiets struint hij dagelijks de stad af naar plaatjes die zijn wereld kleuren, al snel blijkt overigens, niet alleen zijn wereld, maar gewoon het Haagse leven.
Of het nou politici zijn of toeristen, nieuwsfeiten of prachtige portretten, Roel kan, en mag duidelijk ook, nagenoeg alles fotograferen.
Met zijn altijd aanwezige pet op en camera om zijn nek, in hittegolf tot wervelstorm….hij is overal én altijd.
Opvallend: Leven en laten leven is het levensmotto van Roel, blijkt al snel als je met hem spreekt.
Alle dogma’s en overtrokken meningen worden doorbroken en je mag zijn wie je bent in zijn omgeving.
Al jaren ken ik deze lieve, toffe en bijzondere fotograaf.
Een man die als jij iets vertelt luistert, om er vervolgens vaak in een mailtje op terug te komen, iets aan toe te voegen, of met een net even andere kijk op, of gewoon wat extra achtergrond informatie.
Een man die, als jij graag mee wilt met een fietsuitje met het ‘Haags Bakkie’, maar niet kan fietsen, voorstelt samen op een tandem mee te gaan.
Een man die als je samen met een paar anderen het initiatief neemt om een Haags Blog te starten direct vooraan staat om mee te doen en vervolgens met volle overtuiging stukjes gaat schrijven.
Een man die samen met een paar andere fotografen de legale grafitti van Den Haag een zeer warm hart toedraagt en gewoon even op een hoog hek klimt via zijn fiets om er een bijzondere plaat van te maken.
Een man, die zich binnen alle bevolkingsgoepen van de grote stad goed lijkt te kunnen begeven.
Een grappige, spitsvondige man, die onze samenleving vaak pakkend, mooi, overweldigend en invoelend weergeeft.
Ik zeg chapeau voor onze eigen Razende Reporter Roel.

Voor de foto’s en artikelen van Roel Wijnants http://www.flickr.com/photos/roel1943/ en https://haagspraak.wordpress.com/author/roelwijnants/ en http://www.joop.nl/lekker/detail/artikel/21594_het_menselijke_uit_de_hofstad_op_de_gevoelige_plaat/

Wereldberoemd in Den Haag-Manager Nicole

Wereldberoemd in Den Haag Nicole

Binnen onze stad, Den Haag, kent iedereen wel een Bekende Hagenees/Hagenaar.
Of het nou gaat om de mevrouw achter de kassa waar je iedere dag je boodschappen haalt, een minister, een straatartiest, een musikant of gewoon een bijzondere vriend(in).

Reeds jaren kom ik geregeld overdag in het oudste en de leukste bioscoop van Den Haag, Het Buitenhof Theater.
Al jaren zit ik daar, zelfs in de zomer, met een dikke sjaal om en/of jas aan, want het is daar altijd steenkoud.
Afgelopen winter hoorde ik de manager van het Buitenhof vertellen aan haar collega dat er die middag een vergadering was. Ik nam het heft in handen en sprak haar aan op de eeuwig aanwezige koude in de zalen. Dit euvel was reeds jaren bekend en er werd, terwijl wij met elkaar spraken, aan een oplossing gewerkt.
Dat was mijn eerste ontmoeting met Nicole Feenstra-Moinot.

Wat maakt een goede manager, is de vraag die ik mij op zon’n moment stel?
Iemand die oog heeft voor zowel de klant, de medewerkers, het bedrijf en daarbij een immers evenzo belangrijke groeiende inkomst verzekerd. Meestal bevinden die managers zich achter de schermend en zie je die niet, tot nauwelijks op de werkvloer.
Nadat ik die opmerking gemaakt had over de kou in de bios hadden wij een heel gesprek en zag ik ineens wie het is die deze bijna 24uur per dag draaiende bioscoop bestiert.
Ik was na dit ene gesprek onder de indruk van haar openheid, interesse, initiatieven, doorzettingsvermogen en inzicht.

Vandaag liep ik samen met mijn vriendinnetje Erica langs Manager Nicole en groette haar. Wij waren gezellig naar een film geweest en liepen uitgelaten van de leuke film naar buiten.
Wij verkiezen Pathe Buitenhof altijd boven het super grote, onpersoonlijke Pathe Spui. Ik ben namelijk een erg grote fan van de medewerkers van Pathe Buitenhof, aangezien zij mij kennen en herkennen, ik nooit mijn Pathe Pas hoef te laten zien als vaste klant (maar dat moet wel eigenlijk …oeps), ze vaak vragen wat ik van de film vond, behulpzaam en vriendelijk zijn én altijd over een goed humeur lijken te beschikken.
Voordat ik mijn weg kon vervolgen stapte Manager Nicole direct op mij af en vroeg mij of het klimaat binnen de zalen inmiddels beter was geworden.
Opmerkelijk dat je als manager van een bioscoop, waar dagelijks honderden mensen zich laten vermaken, zo goed je klanten kent dat je de juiste persoon bij de juiste klacht (mij in dit geval) er zo uit kan pikken.
Dan heb je mijn aandacht!
Enthousiaste bioscoop-verbeteraars als wij zijn, waren blij verrast met dit gesprek en hadden nog wel wat suggesties voor Nicole, die daar wederom zeer geïnteresseerd naar luisterde en met ons een rondje liep om de aan te pakken plekken te bespreken.

Nou ben ik nooit zo van de ‘reclame maken voor’, maar vandaag hebben we toch goed nieuws vernomen wat ik graag met u wil delen.
Het klimaat binnen het gebouw heeft een hele operatie ondergaan en blijkt uit streekproeven van vriendinnetje Erica en mij, het functioneert stukken beter!
Het Grand Café, wat zich in het midden van het prachtige pand bevindt, wordt deze zomer opnieuw geopend, waar de medewerkers van het Buitenhof zelf de consumpties zullen verzorgen.
Zoals Nicole het mooi omschreef, zij wilt graag een soort huiselijke sfeer gaan creëren met mogelijkheid tot alleen een drankje, maar ook eventueel een snack voor of na het bioscoop bezoek. Maar nu komt het, er zal gratis internet zijn voor de bezoekers van het Grand Café, dus ik voorzie dat menig flexplek werker binnen Den Haag hier lekker kan gaan zitten.
Je hoeft niet naar de film te gaan om daar te mogen vertoeven, iedereen is vrij om daar, gewoon vrijblijvend, even ontspannen te gaan zitten en/of een paar uurtjes met je laptop te werken.
Een ruimte die dus aantrekkelijk is voor zijn gasten om voor de film een hapje en een drankje te doen, een prettige plek waar je eventueel nog kan werken voordat de film begint, met de mogelijkheid om bij het serverend personeel een kaartje voor de bioscoop te kopen. Dat is een goede voorziening als je het mij vraagt.

Terwijl ik dit stukje zit te schrijven krijg ik nog een persoonlijk mailtje van deze ‘super manager’ met de nieuwsbrief die Pathe Buitenhof iedere maand naar zijn vaste klanten verstuurd. Een optie die je aan kan geven aan de bioscoop zelf om op de hoogte gehouden te worden van speciale films, muziekavonden, exposities en ander nieuws.

Bijzonder dat je als manager, van een bioscoop in een zeer grote stad, zo’n groot hart voor de zaak kan hebben én aandacht hebt voor alle wensen, klachten en suggesties van de bezoekers.
Ik zeg…een volgende Haagspraak vergadering is daar.