Auteur: pieter musterd

Gepassioneerd fotograaf van alles wat los en vast zit. Ik probeer niet de werkelijkheid (wat dat dan ook is) te reproduceren maar mijn visie op de werkelijkheid. Brede culturele belangstelling en sinds kort ook Blogger voor Haagspraak.

Reddingsactie in Kijkduin

Ik wandelde vanmiddag even op het strand van Kijkduin toen ik een auto van “handhaving” zag staan die geen kant meer op kon. En het werd vloed.

20180514_6575

Een tweede auto van “handhaving” schoot te hulp.

20180514_6578

Maar helaas, deze auto reed zichzelf ook tot aan de assen in het zand.

20180514_6583Dus werd hulp ingeroepen van een zwaarder geschut

20180514_6584Eerst werd de tweede auto losgetrokken

20180514_6588Ondertussen werd al wat zand weggegraven om de reddingsactie te vergemakkelijken.

20180514_6590Het moest niet langer meer duren want het water rukte op. Maar de redding was nabij.

20180514_6594

Eind goed, al goed.

Het Beeldenkerkhof van P. Struycken

Vanmiddag, op mijn fietstocht langs de rafelranden van de stad, ergens langs de spoorlijn op een terrein waar vroeger uitsluitend autosloperijen gevestigd waren vond ik een zes of zevental (afgedankte?) sokkels uit de beeldengalerij.

Schermafbeelding 2017-10-30 om 10.12.10

Den Haag kent een “Sokkelplan”, toen die term helemaal ingeburgerd was moest het Sokkelplan ineens “Beeldengalerij” gaan heten, maar dit terzijde. Ik hou het gewoon op Sokkelplan.

In de binnenstad staan 40 sokkels opgesteld met daarop actuele kunst in opdracht gemaakt. Ik vind dit een heel mooi plan en geniet altijd van de bijzondere beelden die te vinden zijn in de Grote Marktstraat, op het Spui en ook naast het stadhuis op de Kalvermarkt. Regelmatig verhuizen zij naar een andere plek, maar altijd binnen de daarvoor bestemde ruimte.

Een tijdje terug waren alle 40 sokkels geplaatst, het plan was voltooid. Toch bleven er af en toe nieuwe beelden komen. Ik had er nog niet over wakker gelegen of over nagedacht maar… wordt het plan uitgebreid? Worden het er nu 50 of 60? Zou natuurlijk zomaar kunnen. Maar als het bij 40 blijft en er komt jaarlijks een nieuw beeld bij wat gebeurt er dan met de beelden die daar niet meer te vinden zijn. Gaan die beelden terug naar de kunstenaar, krijgen ze een andere bestemming? Weet de kunstenaar hier van en gaat hij hiermee akkoord?

Allemaal vragen die een bezorgde Hagenaar kan hebben over zaken die met gemeenschapsgeld zijn betaald.

Schermafbeelding 2017-10-30 om 10.11.48
De Beeldengalerij in Den Haag is bedacht en ontworpen door P. Struycken. Door het permanente karakter en de jaarlijkse nieuwe opdrachten is het een unieke vorm van kunst in de openbare ruimte: het laat een dwarsdoorsnede zien van de Nederlandse beeldhouwkunst. Conservator van De Beeldengalerij is André Kruysen, projectleider vanuit Stroom is Vincent de Boer, adviseur en begeleider kunst in de openbare ruimte. (bron: Website Stroom)

 

 

Een ontmoeting

20170328

Ik stond geduldig in de rij bij boekhandel Paagman op de Fred op mijn beurt te wachten. Hier geen voordringers, keurige buurt. Achter mij hoorde ik een man heel zachtjes praten.
“ken je hem niet? Hij was je buurman”… “Wie?” fluisterde een vrouwenstem. “Deze man hier vlak voor ons”. Ik draaide me om en keek in de gezichten van een vriendelijke grijze man met een wit baardje en een oud fragiel vrouwtje naast hem. “Hebt u het over mij?” vroeg ik. “Ja, u hebt toch in de Parijsstraat in Zoetermeer gewoond?” Ja zei ik, maar dat is al weer ruim 18 jaar geleden. “Ik bezocht daar regelmatig mijn moeder die toen boven u woonde. Ik herkende u meteen”. Het oude vrouwtje keek hem ongelovig aan want zij wist het ook allemaal niet meer. “U hebt een uitstekend geheugen”, complimenteerde ik hem terwijl hij mij nog steeds totaal onbekend voorkwam.
“Komt u maar” riep een dame achter de balie.
Ik was aan de beurt. Ik legde dichtbundel “ ’s Nachts verdwijnt de wereld” van Jaap Robben en “Gij Nu” van Griet op de Beeck op de toonbank. “Zijn het cadeautjes?”

Ik had geen idee welke boeken ik zou gaan kopen toen ik bij Paagman binnen wandelde. “Gij Nu” keek me bij binnenkomst al aan en ik herinnerde me een leuk gesprek bij DWDD met de schrijfster en had me toen al voorgenomen ooit eens een boek van haar te kopen.

De gedichtenbundel van Jaap Robben was een andere verhaal. Ik wist niet eens dat hij gedichten schreef maar afgelopen week was hij te gast bij DWDD Heimweh, waar Adriaan van Dis hem interviewde en het gesprek behalve over zijn roman Birk, voornamelijk over deze dichtbundel ging. Zijn eerste roman voor volwassenen, Birk, had ik een tijdje terug toegestuurd gekregen door de uitgever van “De gekste plek van Nederland – 111 bizarre locaties en hun bijzondere verhaal” (auteur Jeroen van der Spek), waarin twee foto’s van mij waren gepubliceerd. Aanvankelijk ging het om één foto maar later kreeg ik het verzoek om een tweede foto te mogen plaatsen. Omdat ze één bewijsexemplaar voor 2 foto’s te weinig vonden kreeg ik een ander boek cadeau, dat werd Birk, geen paperback maar een hardcover, gebonden en genaaid. Een heel beklemmend boek, vond ik, omdat de 3 personen die in dit boek voorkomen de enige bewoners zijn van een eiland waarop het hele verhaal zich afspeelt. Benauwend maar ook heel bijzonder.

Onderweg naar huis, op de fiets, kwam mijn bijzondere ontmoeting weer naar boven. De man kwam mij absoluut niet bekend voor hoe diep ik ook terug ging in mijn herinnering. Hoe vaak kwam hij bij zijn moeder en waarom was ik hem zo opgevallen? 18 Jaar geleden werkte ik nog volop en had weinig contacten met de overige bewoners van mijn flat.
Had ik hem en zijn moeder een kop koffie aan moeten bieden?

Nog meer Chuck

Valerie van The Guardian zoekt muzikanten

20170119-5239

Ik stond vandaag bij het bloemenmonument ter ere van Chuck Deely voor de Bijenkorf en raakte in gesprek van Valerie. Hij had wat orde in de chaos geschapen door de bloemenzee te arrangeren met behulp van een aantal lege bananendozen. Het was een mooi monument geworden.
Hoe lang zou het hier blijven liggen en wie bepaalt dat dan? We weten het niet. Voorlopig houdt Valerie hier een beetje toezicht.Valerie speelt met het idee om volgende week zaterdag met een aantal muzikanten op deze plek muziek te gaan maken ter ere van Chuck. Hij had zelf ook opgetreden met hem. Maar eerst maar eens zorgen voor een vergunning van de gemeente want je kunt niet zomaar ergens gaan staan met je gitaar. Maar hij kende de weg bij de gemeente wel want hij had een strandtent en had dus wat vergunningen betreft wel eerder met de gemeente te maken gehad. “Chuck heeft toch een mooi afscheid in het Paard gehad?” Jawel, dat was heel mooi, maar een uurtje is toch veel te kort. Ik wil hier wel een hele dag voor uittrekken.

Maar ja, hoe kom je zo snel aan aan een aantal muzikanten?

Ondertussen bemoeide zich wat meer mensen met ons gesprek.
“Wanneer gaat dat gebeuren?” Wij komen ook hoor!
“Het belangrijkste is publiciteit” opperde ik. Want als niemand het weet komt er ook niemand op af.
“Als jij nou bij die bloemen gaat staan maak ik een foto van je en kan ik dat wel op facebook plaatsen om te beginnen” Misschien ook nog ergens op een blog.
Hij schreef zijn naam en telefoonnummer op een kaartje voor de muzikanten die zich aan willen melden om mee te doen.

Nu vind ik het publiceren van een privételefoonnummer op social media niet echt een goed idee maar ik heb zijn nummer.

Als je een muzikant bent of iemand weet en zaterdag 28 januari ook wil komen spelen op de Grote Marktstraat meld je dan aan bij Valerie.
Ik denk dat Valerie toch een min of meer bekende figuur is in de Haagse muziek- of uitgaangsscene dus als je op die manier zijn telefoonnummer kent bel hem dan gerust. Dat mocht dag en nacht…

20170119-5240

Blakker

20161115_4425

Waarom de nieuwe Blakker binnenkort toch failliet gaat.

Met een nieuw logo, winkelinrichtng en een nieuwe naam, want volgens de Amerikaanse commercials op TV spreek je Blokker voortaan uit als Blakker (eindigen met de kinderen-voor-kinderen-R) zullen ze het niet redden als er niet iets wezenlijks verandert, namelijk klantgerichtheid.

Deed gisteren de laatste stofzuigerzak in mijn stofzuiger. Dan is het voor mij ook tijd om de voorraad aan te vullen om niet voor onverwachte verrassingen komen te staan.

Ik had de vorige verpakking meegenomen zodat ik zeker wist dat ik de juiste zak zou vinden bij de Blakker. Maar hoe ik daar ook zocht, kwam de specificaties van mijn zak nergens tegen. Verkoopster: “weet u het merk en typenummer van uw stofzuiger?”. Om je de waarheid te vertellen wist ik op dat moment niet eens welk merk ik had, laat staan welk type. Ik heb tijdens mijn lange leven inmiddels een aantal verschillende merken stofzuigers versleten.

Op de fiets, door de motregen, naar huis. Heb alle nummers die ik kon vinden op de Bosch stofzuiger opgeschreven en ben weer teruggegaan. Op zoek naar de Bosch stofzuigerzak type BSD3023. Er hingen veel verpakkingen van dat merk maar niet met mijn zaknummer er bij.

Verkoopster aangesproken. “Als het er niet bij hangt hebben wij het niet”. “En wat adviseert u mij?” “Bij de Handyman in Rijswijk hebben ze alles.” Maar om nou in de regen van Kijkduin naar Rijswijk te fietsen was ook geen optie. “U kunt ook even bij de Hubo informeren, die hebben soms ook wel wat”.

Ik naar de HUBO, een paar winkels verderop. Ik was de enige klant in de winkel waar de twee aanwezige personeelsleden erg druk waren. Een van de twee passeerde mij tweemaal met de woorden “Ik kom zo bij u”. Het leek de horeca wel. Het andere personeelslid stond langdurig te telefoneren. Hier heb ik geen zin in, gewoon weggegaan.

Ben naar huis gefietst, achter mijn computer gekropen en “stofzuigerzak BSD3023” gegoogled. Via Ideal betaald en morgen worden ze thuis afgeleverd. Portikosten 2,95. Voor dat geld kan ik niet per fiets of bus naar Rijswijk heen en weer. Stofzuigerzakkenbestellen.nl zal het wel redden.

Hoe tevreden zou ik niet over de nieuwe Loosduinse Blakker zijn geweest als ze zelf mijn zakken via hun internet hadden besteld.

 

%d bloggers liken dit: