Categorie: internet

het wereldwijde web of www en zijn rariteiten

Hofstijl is echt Deaud! Kan dat zomaar?

Hofstijl Stopte

In een laatste post. (te vinden via deze url ) zegt het:

Oktober 2007 begonnen we, Maurits en ik, Hofstijl. Nu 5 jaar later stoppen we ermee, een keuze die vaker heeft gespeeld. Je moet niet op een dieptepunt stoppen en dat doen we ook niet. Het ging niet slecht met Hofstijl maar het kostte veel moeite om de site in stand te houden en een echte doorbraak te forceren. In de site is veel bloed, zweet en tranen gaan zitten. En dat we het 5 jaar vol hebben gehouden, ik vind het echt een kunst want het was niet makkelijk.

Ik wil namens Hofstijl iedereen bedanken voor de aandacht, de postings, de tips, de foto’s, de video’s en de kritiek. Het is niet onopgemerkt gebleven.

P.S. De hosting van de content laat ik in ieder geval nog online staan zolang het financieel haalbaar blijft.

Haagspraak is uit Hofstijl ontstaan. Zie de pagina About:

Diverse enthousiaste medewerkers van Hofstijl, aangevuld met andere enthousiastelingen besloten aan Hofstijl een vervolg te geven onder het motto “Niets moet en (bijna) alles mag. Haagspraak moet vooral veel plezier bieden “. Daarom hebben wij Haagspraak opgericht. Op 10 oktober 2012 om tien over twaalf hadden we ook de naam bedacht en als we het volhouden zullen we in de toekomst ieder jaar onze verjaardag op dat tijdstip vieren.

Ik schreef  ook een  Eulogie over Hofstijl…

Ik was blij dat het blog on line bleef….

Blog renovatie

Eind 2019 heb ik het  Weekendhotel blog overgenomen. Ik 2004 was ik op dat blog gestart als mede blogger. De site waar het blog bij hoorde kondigde aan dat de site ging sluiten. Er  dreigde een flink aantal posten van mijn hand te verdwijnen…Terwijl ik daar het bloggen juist had geleerd en leren waarderen. Ik heb toen de site eigenaar  benaderd en die stelde voor dat ik het kon overnemen.Zo gezegd zo gedaan.

Prrima idee en een berg werk, dat kan ik u verzekeren.

Bijna iedere post bevat wel een link naar de site waar het blog bij hoorde…hoe dat op te lossen is al een hoop werk. Daarnaast kom je oude posten tegen van hotels en b&b’s die niet meer bestaan. Wat doe je daarmee? Ik maak dan een zorgvuldige keuze en stel mijzelf de vraag: Heeft het nu nog waarde, heeft het nog waarde als geschiedenis of kan het zo de prullenbak in?

Twitter

Vanmorgen zat ik een van de oude posten van Weekendhotel blog opnieuw te editen en zag een tweet langs komen van Elja Dae dat ze alweer 10 jaar op twitter zit. Onze Roel feliciteerde haar daarmee en zei “Ik kan mij nog als de dag van gisteren herinneren dat je eens op de Opûh koffie langst kwam”. Ik dacht “Hee daar heb ik destijds een post aan geweid op Hofstijl”. Ik wil Hofstijl.nl er op na slaan  en die oud post nog even benadrukken via Twitter….blijkt het blog offline gehaald te zijn: De Hofstijl url verwijst naar een post op het blog Marco Raaphorst….

Het Haagse groepsblog Hofstijl.nl is sinds oktober 2019 offline. Het blog was actief in de jaren 2008 – 2011 en werd aangestuurd door een kleine redactie en een team van Haagse bloggers.

De webhosting betaalde ik al die jaren uit eigen zak. Hier en daar kwam er aanvullende financiering via sponsoring en advertentie inkomsten. De inkomsten hiervan liepen drastisch terug waardoor de kosten niet langer opwogen tegen de baten.

Hofstijl R.I.P. Het was leuk. Het is niet onopgemerkt gebleven.

Die oude post is nog via de way back machine hier te vinden.

Niet de foto. Dat was deze:

Kan dat Zomaar?

Wie heeft welke rechten op de posten van een groepsblog? Volgens mij is het zo dat nu er niet iets officieel is geregeld de betreffende auteurs toch nog redelijk veel rechten hebben. Hebben zij het recht Hofstijl te vragen hun posten te blijven hosten? Hebben zij het recht Hofstijl te vragen de posten “terug” te geven? Ik weet het niet.

Ik vind dat ik Marco zelve mag uitdagen daar iets over te vertellen: Zijn blog heeft een hele categorie geweid aan auteursrecht.

En misschien kan Charlotte er iets van zeggen?

Naschrift

Ik heb deze post aangepast naar aanleiding van een lang telefoongesprek met Marco. In een eerdere gepubliceerde versie was ik heel fel en wellicht te persoonlijk en op de man.

Feit blijft dat ik Marco destijds al heb voorgesteld Hofstijl als groepsblog over te nemen. Dat wilde hij per se niet. “Hofstijl was van hem en Maup” en dat wilde hij niet overdragen. Dat gesprek herinnert hij zich wel. Daarna heb ik aangeboden Hofstijl als gesloten geheel (dwz niet meer open voor nieuwe posts) te hosten onder zijn verantwoording op de vps waar mijn blogs lopen. Die kosten heb ik toch en dat zou hem kosten schelen. Dat wilde hij niet, althans hij is niet op dat aanbod ingegaan. Ook heb ik (al  in 2012 toen het werd gesloten) voorgesteld om Hofstijl op WP.Com te hosten zoals Haagspraak wordt gehost wat minder zou kunnen kosten dan het nu heeft gedaan. Tenslotte heb ik hem een paar maal gevraagd om mijn bijdragen als XML ter beschikking te krijgen…Dat kan hij zich niet herinneren. Kortom een aantal aannames en misverstanden waardoor je ruzie zou kunnen krijgen. Dat wil ik niet, maar ik wil wel gewoon mijn mening kunnen geven, ook al is die niet geheel prettig voor een ander….

Ik kan mezelf voor de kop slaan dat ik niet van het begin af aan mijn bijdragen daar  ook op een eigen blog heb gezet…Ik ga dat zeker met mijn bijdragen hier wel doen en raad mijn mede auteurs hier hetzelfde aan.

Yolocaust – De Gedachtenpolitie

Ik word er soms zo moe van. Nu doet er weer een overigens belegen videootje de ronde op FB waarin een Duitse acteur zich druk gemaakt heeft over al degenen die poseren voor fotootjes in op en bij het Holocaust monument in Berlijn. Het is een zeer indrukwekkend monument waarbij rij na rij zware betonnen pijlers als een verzameling te dicht bij elkaar geplaatste grafzerken op een geaccidenteerd terrein naast de nieuwe Amerikaanse ambassade staan.

Dit is het filmpje:

Hier is dezelfde man aan het klagen over het toeristen gedrag in Auswitch.

Wanneer ik als toerist een andere stad bezoek ga ik graag een kerk of kathedraal in om met afgrijzen te bekijken hoeveel pracht en praal het geloof van de parochianen weer bij elkaar gesprokkeld heeft. Ik maak daar ook foto’s en realiseer mij dat ik loop over de overblijfselen van belangrijke mensen die er in hun tijd (beter nog: na hun tijd) werden begraven. Ik maak daar foto’s vooral om het bezoek aan de hand van de foto’s te kunnen herbeleven. Ook wel eens een selfie. Is dat oneerbiedig naar de kardinaals die er begraven liggen? Ik vind van niet.

Ooit bezocht ik eens de grote begraafplaats Pere Lachaise in Parijs waar onder andere Jim Morrison, de zanger van the Doors begraven ligt. Heeft u wel eens gezien wat de fans allemaal met zo’n graf uithalen? Afgelebberd gekust, aangehaald en afgeveegd.

Ik heb het Joden monument in Berlijn ook bezocht en er veel foto’s van gemaakt. De non en de tuinman hierboven zijn daar voorbeelden van. Als de makers van het monument of Berlijn geen interactie met het monument zouden willen toestaan, dan moeten ze maar een hek eromheen zetten.

Kort en goed vind ik dat iedereen selfies moet kunnen maken op in en bij het monument. Dat hoeft niet perse oneerbiedig te zijn. Dat is een manier van beleven en herbeleven van het moment van deze tijd.

Tot slot: Het is ook goed dat iemand de mensen die selfies maken confronteert met hoe anderen daar tegenaan kunnen kijken. Veel van de gefotografeerden uit het filmpje hebben hun excuus aangeboden en de betrokken foto’s van social media afgehaald…..

Net zo goed als mensen zich aangesproken kunnen volgend door mensen die selfies maken kunnen mensen die elkaar kussen in Auswitsch zich aangesproken voelen door mensen die daar wat van zeggen. Vrijheid blijheid. Ik kan me ook niet aan de indruk onttrekken dat het type mens dat achter zijn computer ach en wee roept over selfies, hetzelfde type mens is dat in de oorlog wegkeek van wat er met Joden gebeurde….de man erkent zelve dat hij niets durfde te zeggen. Als je het ergens niet eens bent, heb ik geleerd er wat van te zeggen….

Blakker

20161115_4425

Waarom de nieuwe Blakker binnenkort toch failliet gaat.

Met een nieuw logo, winkelinrichtng en een nieuwe naam, want volgens de Amerikaanse commercials op TV spreek je Blokker voortaan uit als Blakker (eindigen met de kinderen-voor-kinderen-R) zullen ze het niet redden als er niet iets wezenlijks verandert, namelijk klantgerichtheid.

Deed gisteren de laatste stofzuigerzak in mijn stofzuiger. Dan is het voor mij ook tijd om de voorraad aan te vullen om niet voor onverwachte verrassingen komen te staan.

Ik had de vorige verpakking meegenomen zodat ik zeker wist dat ik de juiste zak zou vinden bij de Blakker. Maar hoe ik daar ook zocht, kwam de specificaties van mijn zak nergens tegen. Verkoopster: “weet u het merk en typenummer van uw stofzuiger?”. Om je de waarheid te vertellen wist ik op dat moment niet eens welk merk ik had, laat staan welk type. Ik heb tijdens mijn lange leven inmiddels een aantal verschillende merken stofzuigers versleten.

Op de fiets, door de motregen, naar huis. Heb alle nummers die ik kon vinden op de Bosch stofzuiger opgeschreven en ben weer teruggegaan. Op zoek naar de Bosch stofzuigerzak type BSD3023. Er hingen veel verpakkingen van dat merk maar niet met mijn zaknummer er bij.

Verkoopster aangesproken. “Als het er niet bij hangt hebben wij het niet”. “En wat adviseert u mij?” “Bij de Handyman in Rijswijk hebben ze alles.” Maar om nou in de regen van Kijkduin naar Rijswijk te fietsen was ook geen optie. “U kunt ook even bij de Hubo informeren, die hebben soms ook wel wat”.

Ik naar de HUBO, een paar winkels verderop. Ik was de enige klant in de winkel waar de twee aanwezige personeelsleden erg druk waren. Een van de twee passeerde mij tweemaal met de woorden “Ik kom zo bij u”. Het leek de horeca wel. Het andere personeelslid stond langdurig te telefoneren. Hier heb ik geen zin in, gewoon weggegaan.

Ben naar huis gefietst, achter mijn computer gekropen en “stofzuigerzak BSD3023” gegoogled. Via Ideal betaald en morgen worden ze thuis afgeleverd. Portikosten 2,95. Voor dat geld kan ik niet per fiets of bus naar Rijswijk heen en weer. Stofzuigerzakkenbestellen.nl zal het wel redden.

Hoe tevreden zou ik niet over de nieuwe Loosduinse Blakker zijn geweest als ze zelf mijn zakken via hun internet hadden besteld.

 

Camiel, Yuri en de voorbeeldfunctie bij NOC-NSF

NOC-NSF heeft aparte ideeën over haar sporters, haar officials en de voorbeeldfunctie die zij innemen in de samenleving. Haagspraak is natuurlijk niet de enige die dat ziet. Zo werd er op Twitter gisteravond gehakt gemaakt van IOC-lid Camiel Eurlings die de zilveren medailles uitreikte aan de Nederlandse hockeysters.

Uiteraard heeft de heer Eurlings, aangeklaagd voor mishandeling, al eens aangifte gedaan tegen de betreffende vrouw wegens smaad. Maar voor de geloofwaardigheid van de Nederlandse sportbobo is deze zaak niet goed. De enige positieve tweets over Eurlings kwamen dan ook uit kringen rondom NOC-NSF:

(Onze excuses, we konden deze tweets niet tijdig vinden.Mocht u ze tegenkomen, reageer dan even in de comments.)

Tot slot kwam een enkele twitteraar nog met een hoopvol bericht:

Oerol in Kijkduin

20160610-1785Een poosje geleden zag ik een roestig silhouetfiguur staan bij het Juttersmuseum van Ome Jan in Kijkduin.
Ome Jan verzamelt van alles en nog wat dus dat kon er ook nog wel bij.
Toen ik hier vandaag eens goed naar keek zag ik dat in het metaal woorden waren gestanst. “Eb en vloed wachten op niemand” stond er geschreven. Een hele mooie zin die meteen tot mijn verbeelding sprak. Foto gemaakt en op flckr en op facebook gezet. Niet omdat de foto zo bijzonder was maar omdat de tekst breed gedeeld moest worden vond ik. Na een paar minuten plaatste Casper een comment op facebook met een verhaal over de oorsprong van dit bijzondere beeld.
Het is er één van de 300, waarvan op één daarvan de tekst staat die door zijn moeder was aangeleverd
De wereld is klein.

De link laat het hele programma van Oerol 2008 zien, er zijn ook filmpjes op.
De tekst van het onderdeel “Opdrift” staat hieronder.
Opdrift – Oerol – 2008
Metalen silhouetten met ‘wijze-uitspraken’ over tijd trokken tijdens het Oerol Festival in tien dagen langzaam van oost naar west langs het Noordzeestrand, Terschelling 2008. De driehonderd silhouetten zijn door het publiek achter¬uit¬lopend verplaatst, want zo bewegen wij ons naar de toekomst. In totaal is zes kilometer, maal driehonderd silhouetten, is achtienhonderd kilometer achteruit lopen. Dit werd begeleid door bewegingstheater en livemuziek. Bewegingstheater, op de grens van de dagelijkse werkelijkheid, bevreemdend maar tegelijk ook informeel en schijnbaar toevallig waardoor de bezoekers ook zelf acteurs werden. Bij het project Opdrift gaat het over de ‘uitgestelde ontmoeting’ die tijd zichtbaar maakt. De spanningsboog die ontstaat als je een afspraak maakt in de tijd, want afspraken maken tijd beleefbaar.Bij Opdrift gaat het ook over het wonder van de tijd, zoals bijvoorbeeld het jezelf verliezen in de tijd door actieve deelname. Voor het verzamelen van de ‘wijze-uitspraken’ is o.a. via een kettingmail vooraf gevraagd in tien woorden een ‘wijze-uitspraak’ in te sturen, met een toelichting van maximaal honderd woorden. De ‘wijze-uitspraken’ zijn gebundeld in het boek Opdrift, waarvoor Wilbert Cornellisen, dichter en essayist, een inleiding heeft geschreven. Hij laat ons daarbij alle hoeken van de tijd zien. Van het proces en de reis langs het strand is een filmisch verslag gemaakt. De silhouetten hebben na Oerol nog op locaties in de Peel en in Salland hun opwachting gemaakt, daarna zijn ze afgeleverd aan de nieuwe eigenaren die het project daarmee mede mogelijk hebben gemaakt.
Het Juttersmuseum van Ome Jan is te vinden in de duinen achter het Atlantic Hotel in Kijkduin.

%d bloggers liken dit: