The Grand Budapest Hotel

The Grand Budapest Hotel
The Grand Budapest Hotel

Een schrijver vertelt hoe hij als schrijver altijd de vraag krijgt hoe hij toch aan zijn te vertellen verhalen komt.
Zo stappen wij vanuit een enigszins verlopen eens ‘groots’ hotel in de jaren ’70 ineens in datzelfde hotel, alleen zo’n veertig jaar eerder.
Het verhaal speelt zich dan ook tussen de twee wereld oorlogen in af, met in de hoofdrollen een conciërge, een hotel loopjongen en het befaamde Grand Budapest Hotel dat ergens in een voor ons onbekend land staat hoog boven op een berg.
Het hotel heeft in die jaren zijn hoogtij dagen, met voor die tijd de bekende jaren ’20 grandeur, met chique gasten en rijkelijk vloeiende champagne.
Als snel vertelt het verhaal over de aanname, de inwerking en de loyaliteit van de loopjongen naar de conciërge toe. De man die in zijn taak als conciërge van het hotel een behoorlijke rol speelt in de levens van zijn gasten, waardoor natuurlijk vreemde, mooie, bizarre en uitdagende avonturen ontstaan.
Eerlijkheidshalve moet ik u vertellen dat ik eigenlijk zo min mogelijk wil vertellen over deze film, want ik denk dat dit één van de klassiekers van onze tijd gaat worden.
Werkelijk fenomenaal.
Deze film is tot in de puntjes verzorgd. De aankleding was prachtig, het decor overweldigend en de cast een lust voor het oog. De meest grote namen van Hollywood komen voorbij en spelen hun rol vol overtuiging en op excentrieke wijze.
Het is een hilarisch grappige, bijna cartooneske, film met een duister, doch te verwachten plot. Een betere reclame dan : MOET U ZIEN kan ik deze film niet geven.

Girl Most Likely

Girl Most Likely
Girl Most Likely

Een helaas ‘jammerlijk mislukte’ schrijfster Imogene, wonende in Uptown Manhattan, wordt verlaten door haar rijke vriend.
Vanuit een soort oerkreet richting de liefde van haar ‘aangenomen’ leven probeert ze haar zelfmoord in scene te zetten.
Zoals alles in haar leven faalt ze hierin, maar heeft het zó goed gespeeld dat de artsen haar serieus nemen. Sneller dan verwacht komt ze erachter wie haar échte vrienden zijn.
Imogene wordt namelijk als potentieel zelfmoordgeval bij haar ordinaire moeder, zwakbegaafde broer en spion-stiefvader in Downtown New Jersey in huis geplaatst. Een achtergrond waar ze niets meer mee te maken wilt hebben en zich ongelovelijk voor schaamt. Ze heeft een enorme hekel aan haar moeder en al snel blijkt de hekel ook enigszins wel gegrond te zijn.
Eenzaam, verlaten en verloren probeert ze haar leven weer op te pakken en zoekt contact met haar sjieke oude vrienden.
Helaas houden zij angsvallig de deur voor haar gesloten, maar door haar doorzettingsvermogen, empatisch vermogen en juist die gehate achtergrond vindt ze binnen een paar dagen haar leven terug met daarbij de zinsgeving die ze al jaren zo na joeg.
Erg grappige film met een arsenaal aan bekende acteurs. In de hoofdrol de altijd iet wat verwarde dames spelende Kristen Wiig (oa bekend van Bridesmaids), Annette Bening in de rol van sloerie moeder en Matt Dillon als stiefvader met een twist.
Alhoewel ik met één andere gast de enige bezoeker was van deze film, op een tropisch warme dag in Den Haag, hebben we erg hard met z’n tweeën zitten lachen.

Wereldberoemd in Den Haag-Manager Nicole

Wereldberoemd in Den Haag Nicole

Binnen onze stad, Den Haag, kent iedereen wel een Bekende Hagenees/Hagenaar.
Of het nou gaat om de mevrouw achter de kassa waar je iedere dag je boodschappen haalt, een minister, een straatartiest, een musikant of gewoon een bijzondere vriend(in).

Reeds jaren kom ik geregeld overdag in het oudste en de leukste bioscoop van Den Haag, Het Buitenhof Theater.
Al jaren zit ik daar, zelfs in de zomer, met een dikke sjaal om en/of jas aan, want het is daar altijd steenkoud.
Afgelopen winter hoorde ik de manager van het Buitenhof vertellen aan haar collega dat er die middag een vergadering was. Ik nam het heft in handen en sprak haar aan op de eeuwig aanwezige koude in de zalen. Dit euvel was reeds jaren bekend en er werd, terwijl wij met elkaar spraken, aan een oplossing gewerkt.
Dat was mijn eerste ontmoeting met Nicole Feenstra-Moinot.

Wat maakt een goede manager, is de vraag die ik mij op zon’n moment stel?
Iemand die oog heeft voor zowel de klant, de medewerkers, het bedrijf en daarbij een immers evenzo belangrijke groeiende inkomst verzekerd. Meestal bevinden die managers zich achter de schermend en zie je die niet, tot nauwelijks op de werkvloer.
Nadat ik die opmerking gemaakt had over de kou in de bios hadden wij een heel gesprek en zag ik ineens wie het is die deze bijna 24uur per dag draaiende bioscoop bestiert.
Ik was na dit ene gesprek onder de indruk van haar openheid, interesse, initiatieven, doorzettingsvermogen en inzicht.

Vandaag liep ik samen met mijn vriendinnetje Erica langs Manager Nicole en groette haar. Wij waren gezellig naar een film geweest en liepen uitgelaten van de leuke film naar buiten.
Wij verkiezen Pathe Buitenhof altijd boven het super grote, onpersoonlijke Pathe Spui. Ik ben namelijk een erg grote fan van de medewerkers van Pathe Buitenhof, aangezien zij mij kennen en herkennen, ik nooit mijn Pathe Pas hoef te laten zien als vaste klant (maar dat moet wel eigenlijk …oeps), ze vaak vragen wat ik van de film vond, behulpzaam en vriendelijk zijn én altijd over een goed humeur lijken te beschikken.
Voordat ik mijn weg kon vervolgen stapte Manager Nicole direct op mij af en vroeg mij of het klimaat binnen de zalen inmiddels beter was geworden.
Opmerkelijk dat je als manager van een bioscoop, waar dagelijks honderden mensen zich laten vermaken, zo goed je klanten kent dat je de juiste persoon bij de juiste klacht (mij in dit geval) er zo uit kan pikken.
Dan heb je mijn aandacht!
Enthousiaste bioscoop-verbeteraars als wij zijn, waren blij verrast met dit gesprek en hadden nog wel wat suggesties voor Nicole, die daar wederom zeer geïnteresseerd naar luisterde en met ons een rondje liep om de aan te pakken plekken te bespreken.

Nou ben ik nooit zo van de ‘reclame maken voor’, maar vandaag hebben we toch goed nieuws vernomen wat ik graag met u wil delen.
Het klimaat binnen het gebouw heeft een hele operatie ondergaan en blijkt uit streekproeven van vriendinnetje Erica en mij, het functioneert stukken beter!
Het Grand Café, wat zich in het midden van het prachtige pand bevindt, wordt deze zomer opnieuw geopend, waar de medewerkers van het Buitenhof zelf de consumpties zullen verzorgen.
Zoals Nicole het mooi omschreef, zij wilt graag een soort huiselijke sfeer gaan creëren met mogelijkheid tot alleen een drankje, maar ook eventueel een snack voor of na het bioscoop bezoek. Maar nu komt het, er zal gratis internet zijn voor de bezoekers van het Grand Café, dus ik voorzie dat menig flexplek werker binnen Den Haag hier lekker kan gaan zitten.
Je hoeft niet naar de film te gaan om daar te mogen vertoeven, iedereen is vrij om daar, gewoon vrijblijvend, even ontspannen te gaan zitten en/of een paar uurtjes met je laptop te werken.
Een ruimte die dus aantrekkelijk is voor zijn gasten om voor de film een hapje en een drankje te doen, een prettige plek waar je eventueel nog kan werken voordat de film begint, met de mogelijkheid om bij het serverend personeel een kaartje voor de bioscoop te kopen. Dat is een goede voorziening als je het mij vraagt.

Terwijl ik dit stukje zit te schrijven krijg ik nog een persoonlijk mailtje van deze ‘super manager’ met de nieuwsbrief die Pathe Buitenhof iedere maand naar zijn vaste klanten verstuurd. Een optie die je aan kan geven aan de bioscoop zelf om op de hoogte gehouden te worden van speciale films, muziekavonden, exposities en ander nieuws.

Bijzonder dat je als manager, van een bioscoop in een zeer grote stad, zo’n groot hart voor de zaak kan hebben én aandacht hebt voor alle wensen, klachten en suggesties van de bezoekers.
Ik zeg…een volgende Haagspraak vergadering is daar.