Het grote wapenschild op het dak van het Ministerie van Defensie aan de Kalvermarkt ken ik al vanaf mijn kindertijd. De rode leeuw is het meest in het oog springende onderdeel op het dak van het ministerie met als wapenspreuk:
Vigilate Deo Confidentes.(Weest waakzaam, vertrouwende op God)
Ineens zag ik afgelopen week dat er meer is dan de leeuw. aan weerszijde zijn kanonnen gegroepeerd. Ik nam een foto en thuis ging ik op speurtocht.
Zo kwam ik er achter dat de wapenspreuk “Vigilates Deo Confidentes” ten tijde van de republiek de wapenspreuk was van de Staten van Holland.
Thans is het de wapenspreuk van de provincie Zuid Holland.
De leeuw met kroon zijn afkomstig van de kanongieterij die ooit gevestigd was aan de Nieuwe Uitleg.
Infobord Nieuwe Uitleg
De kanonnen aan weerszijde zoals ze nu zijn gegroepeerd waren niet te zien op de kanongieterij aan de Uitleg
Voorgevel voormalige kanongieterij. Bron wikipedia-Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed foto
Aan de zijkant van het ministerie in de Bagijnestraat zitten ook onderdelen van de voormalige geschutsgieterij.
Hoe ziet de uitvaart van een activist eruit? Niet persé heel anders dan die van een bakker of een registeraccountant. De toespraken verschillen wel, de mensen in de zaal ook.
Gisteren nam bij Crematorium Ockenburg een volle zaal afscheid van Ferry van Maanen, een man die zich zeker vier decennia ingezet heeft voor een betere wereld voor mens en dier. Eind jaren ’70 was hij al actief bij het Haags Vredesplatform. Ferry hielp mee met de organisatie van Nederlands grootste demonstratie ooit: op 29 oktober 1983 liepen 550.000 mensen door de straten van Den Haag in protest tegen de plaatsing van kruisraketten. Later was hij onder andere betrokken bij Occupy Den Haag, bij de acties van ongedocumenteerden op de Koekamp en in de Sacramentskerk. Als dierenliefhebber was hij ook veel te vinden bij de protesten tegen het BPRC in Rijswijk, waar apen worden gebruikt voor dierproeven. Jarenlang zette Ferry zich ook in voor Emmaus, in de kringloopwinkel op de Beeklaan. Soms speelde hij voor Sinterklaas.
Opa Water
Bij velen stond Ferry bekend onder zijn bijnaam ‘Opa Water’. De eerste vermelding van zijn bijnaam lijkt van oktober 2011 te zijn, waarin Dirk den Haan hem filmt terwijl hij jerrycans met water haalt voor het tentenkamp van Occupy. Opa water, die leed aan reumatoïde artritis, sleepte deze dagelijks van zijn huis naar het Malieveld. Later deed hij hetzelfde voor de uitgeprocedeerde vluchtelingen op de Koekamp.
Ferry voerde zijn verkregen bijnaam zelf op Twitter en verder oa. in de commentaren die hij op Haagspraak gaf. Onze Happy Hotelier voorzag iedere post waar hij ooit op reageerde van een tag…
Praktische zaken
Ferry mopperde en klaagde regelmatig en zat bij de acties voor Occupy en de vluchtelingen regelmatig met de handen in het haar. Toch maakte hij de zaken in de praktijk niet moeilijker dan ze waren. Als gepensioneerd bouwvakker wist hij als geen ander waar je hout kon halen voor die vloer of dat hokje dat een koude tent of kerk leefbaar hield in de winter en kwam hij desnoods zelf langs met zijn accuboor.
Als er bij Occupy kapotte tenten afgevoerd moest worden met daarin zaken die geen mens (zeker geen authoriteiten) ooit meer terug wilde zien dan stond zijn autootje ook klaar. Opa water stond borg voor benodigdheden als mobiele toiletten en regelde ze indien nodig. Geregeld leed hij hierbij zelf financiële schade. Achteraf hoorde je hem hier nooit meer over.
De man met de rollator
De Occupiërs lieten Ferry in 2011 niet helemaal aan zijn lot over met het dragen van de jerrycans. Na enige tijd werd het duidelijk dat Ferry inmiddels niet meer zo goed ter been was en kreeg hij van hen een tweedehands rollator.
De rollator van Ferry van Maanen, bijgenaamd ‘Opa Water’, foto: Oenkenstein
Op het drassige Malieveld, waar meestal niet gereden kon worden, sjouwde hij deze voortaan ook met zich mee. Bij latere acties in de vijf jaar die volgden vormde de rollator een dankbaar platform voor zijn vele borden met protestteksten. Een kleurige hoge hoed, ooit gemaakt voor een demonstratie tegen bankiers die de democratie in Europa gijzelden, maakte zijn verschijning compleet. Bij elke volgende demonstratie werd de hoed van nieuwe teksten voorzien.
De uitvaart van een oude activist, foto: Edwin IJsman
Thuis had Ferry zijn kat en zijn volkstuin. Of hij familie had en vrienden buiten het activistenmilieu is mij niet bekend. De volle zaal bij de uitvaart gaf vooral een doorsnede te zien van activistisch Den Haag, met af en toe een raadslid en een enkele wethouder erbij. Ze zullen hem missen, iemand anders zal nu het water moeten dragen.
In de toespraken kwam verder naar voren dat Ferry, die vaak samenwerkte met kerkelijke organisaties als STEK, zelf niet gelovig was. Ik vermoed ook dat hij in een eventueel hiernamaals snel een misstand zou vinden om een actie tegen op te zetten. Opa Water was immers niet onverwoestbaar, hij was wel onverzettelijk.
Als Bouw- en Woningtoezicht zich met de brandstapels op Scheveningen gaat bemoeien en de maximale bouwhoogte al vastligt wat valt er dan nog te strijden?
Daar sta je dan twee dagen voor de ontsteking van het vreugdevuur en het hoogst toelaatbare punt al bereikt. Wat nu? Dertigduizend pallets later en nog vele brandklaar op de grond: is dit nu wat Duindorpers en Scheveningers van hun vreugdevuren verwachtten?
Een machteloosheid maakt zich van de bouwers meester. De sterren op de ruggen van de Duindorpers zullen als eeuwige overwinningstekens op de gewonnen hoogtes van de Scheveningers herkenbaar blijven. Maar na 2015 is er eigenlijk geen echte strijd meer mogelijk. Vorkheftrucks, verhuisliften en eindeloos aanrijdende vrachtwagens vol met al dan niet spiksplinter nieuwe pallets uit het midden van het land hebben dit jaarlijkse spektakel volledig gestandaardiseerd. Mocht er nog strijd geleverd gaan worden, dan zal de aanvangstijd van de opbouw officieel…
De banken van Berlage op de kop van de Hofvijver zijn twee jaar geleden gerestaureerd, het metselwerk waar nodig vernieuwd , het hout van de banken vervangen. Na ruim een half jaar zag ik al de eerste plekken in het hout verschijnen en nu twee jaar later ziet het er uit niet uit en dat voor zo’n locatie. Mooi visitekaartje voor een stad, die onlangs de prijs voor citymarketing in de wacht wist te slepen Vroeger werd zoiets omschreven met “Van boven bont, van onderen stront”.
Graag wil ik het Haagse electoraat bedanken voor het in mij gestelde vertrouwen bij de afgelopen burgemeestersverkiezing. U bent massaal opgekomen om uw steun te betuigen, wat resulteerde in een mooie verkiezingsuitslag. Bij het bestuderen van de cijfers vanochtend viel mij op dat ik slechts één stem minder haalde dan zittend wethouder Joris Wijsmuller. Het verheugt mij dat u mij evenveel stemmen gunde als politieke ikonen Erica Terpstra en Pieter Omtzigt.
Toch nog een borrel op de mooie uitslag
Helaas zal hiermee het burgemeesterschap niet voor mij zijn en zal u, zeker nu u massaal Richard de Mos tot meest gewenste burgervader verkoos, nog een termijntje of vier, vijf moeten wachten op de Tour de France. Den Haag zal wellicht nooit een fietsstad worden …
In de tussentijd geef ik u de bemoedigende reacties vanuit mijn eigen campagneteam:
Edwin: “Ook mooi dat ‘ie bijna Joris versloeg.” Niek: “En Jetta Kleinsma.” Oenkenstein: “Hahaha, hij staat er gewoon tussen! Wel jammer dat een andere hond heeft gewonnen.”
Graag maak ik gebruik van de gelegenheid om mijn drie kiezers te bedanken: Guido, Theo en Edwin, jullie zijn van harte uitgenodigd voor een fotowandeling met mij in één van onze prachtige parken.
Woef.
Mededeling van de redactie: gezien het speciale karakter van dit artikel hebben wij de gebruikelijke disclaimer (‘Dit artikel is geschreven door een hond’ etc.) achterwege gelaten. Wij maken graag gebruik van de gelegenheid om onze columnist te bedanken met zijn mooie verkiezingsresultaat.
Infobord Nieuwe Uitleg
Voorgevel voormalige kanongieterij. Bron wikipedia-Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed foto
Bagijnestraat
Haagspraak 