Het Galgenpad in Den Haag

Tijdens een wandeling vanaf Scheveningen richting het centrum van Den Haag kwam ik via de Waterpartij in een ander deel van het Scheveningse bos uit. Opeens zag ik een straatnaambord dat ik nog nooit eerder gezien had, “Galgenpad” ik wist ongeveer wat dit moest betekenen, maar in het Scheveningse bos was voor mij een complete verrassing.

Ik kende een paar galgenvelden, zo wist ik dat bij de Laakmolen een galgenveld was.
Dit veld was vanaf de middeleeuwen tot 1795 in gebruik.Na die datum werden galgenvelden in Holland definitief afgeschaft.
Een Galgenveld werd gebruikt om lichamen van ter dood veroordeelde en geëxecuteerde misdadigers te laten hangen.
Het idee was dat bezoekers en inwoners van Den Haag zo duidelijk konden zien wat er met ze kon gebeuren als ze zich niet aan de wet zouden houden.

 Laakmolen
Het terrein van de molen en het galgenveld was tot ongeveer de 20e eeuw Rijswijks grondgebied.
De geëxecuteerden waren veroordeeld door het Hof van Holland,
niet door de Magistraat van ‘s-Gravenhage.
De laatste bestuurders hadden een eigen galgenveld aan de Scheveningseweg vandaar de naam Galgenpad.

Verder was er vroeger ook” Het Swarte Duijn “een galgenveld bij Solleveld Ockenburg.

Solleveld

In het Haagse Bos is ook een plek geweest waar een zgn halve galg stond .


Onder de vele info vond ik ook een bericht waarom laantjes in bossen en parken die nog geen naam hebben,er nu wel een hebben gekregen.
Nl om als er iets gebeurt is enigszins een locatie voor politie en hulpdiensten te hebben om naar toe te rijden .

Info bronnen https://www.vliegveld-ockenburg.net/lo/pages/galgenveld.php

Gemeente Den Haag

Het huis van horlogemaker J.H. Kleijn

Wandelend door de Prinsestraat bleef ik even staan om het pand op de hoek van de Molenstraat wat beter te kunnen bekijken.

Gevelsteen met vadertje tijd

De gevelsteen bovenin kende ik wel maar ik zag ineens meer dingen aan de gevel.

De gevelsteen bovenin laat een gezicht in profiel, een klok, een horloge, vleugels en een zandloper zien: een verwijzing naar ‘vadertje tijd‘. De klok en het horloge laten met vader tijd het beroep van de in het pand gevestigde eigenaar zien.

De eigenaar was horlogemaker J.H. Kleijn. Het gezicht in profiel is vermoedelijk J.H. Kleijn zelf. Verder vallen er nog een paar dingen aan de gevel op die met de familie van J.H. Kleijn te maken hebben.

vrouw en kind van horlogemaker J.H. Kleijn.

Zo is er het reliëf ‘moeder en kind

eerste steen

Een reliëf met een sierlijke lint met de tekst “De eerste steen gelegd den 17 maart 1884 door J.H. Kleijn Jr”

Verder zijn er nog twee andere reliëfs,een lijkt op het reliëf wat te zien is bij vadertje tijd en het ander is mij niet bekend.

Al met al een gevel om even de tijd te nemen om alles te bekijken.

Haagse Tingieterij Meeuws&Zoon

Gevelsteen Jan Meeuws 9-11-1840

Aan het eind van een centrumwandeling liep ik door de Schoolstraat richting Tramtunnel-Grotemarkt. Ongeveer halverwege de Schoolstraat viel mijn oog op een “eerste steen” ik maakte er een foto van en thuis ging ik op speurtocht. Zo kwam ik erachter dat Jan Meeuws tot een oud tingietersgeslacht behoorde.

1775 Het tingietersgilde verleent toestemming voor vestiging van een tingieterswinkel met werkplaat aan de Schoolstraat. tekstbron Koos Havelaar-SCHIE.

Meeuws & Zn (tingieterij) (1775-1963).
Verderspeurend zag ik enkele merktekens die het bedrijf gebruikte. Het toeval wil dat we ongeveer een maand geleden thuis ontdekten dat we een klein bekertje gebruiken om theelepeltjes in te zetten, aan de onderkant staat het merkteken van deze tingieter. Toen heb ik er niet verder naar gekeken maar nu kwam het merkteken dat ik op het internet zag en onderaan het bekertje overeen , nu is ook deze cirkel weer rond.

Meeuws &zoon Den Haag Holland. Stappende ooievaar met aal in de bek (bekertje)

Info bron: Koos Havelaar-SCHIE.

De Haagse klok van de gebroeders Hemony

 

Klokstoel

Wandelend over de Fluwelen Burgwal bleef ik even stil staan op de hoek van de Korte Koediefstraat en bekeek de Antonius van Padua / De Boskant kerk.
Het kerkje is in de plaats gekomen van de grote Boskantkerk die aan de Prinsessegracht stond en in 1945 bij een bombardement zwaar werd getroffen. Als kind slopen wij de overgebleven ruïne binnen en speelden tussen de puinhopen, ik herinner mij dat een aantal beelden in de kelders waren opgeslagen.

Ik keek naar de klokkentoren op de Burgwal en zag iets van tekst staan op de klok, maakte er wat foto’s van en bij thuiskomst viel de opbrengst wat tegen. De foto’s hadden niet wat ik ervan verwachtte maar met veel puzzelen kon ik er een tekst van maken en kwam tot dit resultaat.
(FRANCISCVS) HEMONY ME FECIT AMSTELODAMI ANNO DOMINI

Tekstrand HEMONY ME FECIT AMSTELODAMI ANNO DOMINI

Verder speurend kwam ik bij de gebroeders Pieter en François Hemony terecht. De broers waren afkomstig uit Lotharingen. In 1641 goten de gebroeders hun eerste klokken in Nederland en hadden in diverse steden een klokkengieterij. Zij waren de belangrijkste klokkengieters uit de 17e eeuw in de Nederlanden. In een groot aantal steden hangen klokken uit de gieterij van de gebroeders, (zie de site van André Lehr) Zelfs Christiaan Huygens was zeer te spreken over de gebroeders Hemony.
Het jaartal op de klok zelf heb ik niet kunnen achterhalen dat zit net aan de niet zichtbare kant van de klok. Waar de klok vandaan komt heb ik ook niet kunnen achterhalen, misschien uit de oude kerk op de Prinsessegracht maar daar heb ik niets over kunnen vinden.

De Boskantkerk. bron Rijksdienst Cultureel Erfgoed


Tekstbron Wikipedia
Foto Haagse Beeldbank Rijksdienst Cultureel Erfgoed Oud-stadsbeiaardier drs. Heleen van der Weel

André Lehr met veel info http://www.beiaarden.nl/index.php/artikelen-campanologie/de-klokkengieters-francois-en-pieter-hemony

Twee reebruine ogen die keken mij aan


Het was mooi weer en ik zou op de fiets naar het Belgisch Park gaan.

Halverwege – bij het Catshuis – zag ik een paar mensen staan wijzen richting Sorghvliet.
Ineens schoot mij een twitterbericht te binnen van Mariëlle Ernst; zij had een hert gezien bij het hek van Sorghvliet.
Ik zette mijn fiets op slot en liep naar de overkant naar het groepje mensen , ik begreep uit de gesprekken dat ze het hertje hadden gezien.
Na een tijdje gewacht te hebben, ging de groep verder en ik liep naar mijn fiets terug.

Bij m’n fiets aangekomen keek ik nog een keer om en ineens zag ik achter het hek iets bewegen en inderdaad het reebokje verscheen. ik pakte vlug mijn camera deed de tele erop en maakte snel een foto.

Ik liep weer richting hek en het bokje verdween. Ik duwde mijn camera tegen het hek en wachtte een tijd. Het wachten werd beloond want het reebokje kwam aanlopen en keek mijn richting op. Ik maakte snel wat foto’s.

Het geluid van de camera maakte hem niet aan het schrikken maar het bokje ging er wel vandoor.

Snel bekeek ik even mijn foto’s en na goedkeuring ging ik naar mijn fiets en verder een andere richting op dan ik oorspronkelijk van plan was.
Thuis bij het bekijken van de foto’s bedacht ik dat het best wel zielig was zo’n verdwaald hertje in een park zonder soortgenoten. Het is vermoedelijk door de ingang naar binnen geraakt want het water van de Haagse Beek stroomt alleen zichtbaar uit het park en is door een hek goed afgesloten.
Ze zouden het reebokje moeten vangen en weer herplaatsen op een plek waar hij soortgenoten kan ontmoeten. Want zoals het nu leeft, lijkt mij niet leuk.
Maar om de entreekaarten verkoop te stimuleren is het wel een goeie trekpleister :-).

%d bloggers liken dit: