Tag: le tour de tommy

Le Tour de Tommy: Sèvres – Paris

Parijs is niet ver meer, Tommy zei het gisteren al. Zelfs met zijn korte pootjes moet de laatste honderd kilometer te overzien zijn. Zeker omdat het grotendeels uit rondjes op de Champs-Elysees bestaat.

De winnaar dan de Tour is nu wel bekend. Tenzij Chris Froome op zijn hoofd gaat staan of er zich een scenario uit 1947 ontvouwt, waarin Jean Robic de Tour won in een lange slotrit van Caen naar Parijs.

Ook toen was dit al geheel tegen de etiquette, maar het peloton was in dubio over een goede respons. De Franse renners wilden zo kort na de

Jean Robic. Foto: Wikimedia Commons

oorlog niet rijden voor de Italiaanse gele trui Pierre Brambilla en zo pakten Robic, Edouard Fachleitner en een al eerder vertrokken groepje dat ze onderweg opveegden een enorme voorsprong. Robic, die geen deel uitmaakte van de Franse nationale ploeg, won de Tour. Een leuk detail is dat Fachleitner eigenlijk 3 minuten 32 sneller was, maar Robic zoveel bonificaties had verzameld in de Pyreneeënetappes dat hij voor hem bleef in het klassement. Ook verhaalde Fachleitner tot het eind van zijn leven over 100.000 Franc die die dag van hand gewisseld zou zijn. Fachleitners ploeggenoot René Vietto was hier jaren verbolgen over: het bedrag was, verdeeld over Fachleitners gehele Franse Ploeg, niet hoog genoeg.

En vandaag? Reken op het vaste sprintersbal. Cavendish zal revanche willen voor een aantal gemiste kansen deze Tour. En voor de afgelopen twee jaar, waarin de Duitse Sprinter Kittel, nu thuisgebleven, won op de Champs-Elysees. Maar is hij sneller dan Greipel? Of zal Sagan er uiteindelijk toch in slagen het juiste wiel te kiezen en het af te maken? Of wordt het toch Degenkolb? U hoort het: er staan zo op het einde van de Tour nog wel wat rekeningen open. Het wordt vast een spectaculaire finale.

Ik dank u voor de aandacht de afgelopen weken en richt mij tot u met een laatste vraag: wie rijdt er vanavond terug naar Nederland vanuit Parijs? Ik reken er namelijk niet op dat mijn baasjes van Haagspraak me op komen halen…

Woef.

Le Tour de Tommy: Modane – Alpe d’Huez

Parijs is nog ver. Zeker als je Tommy heet: met zijn korte pootjes kan onze columnist niet bij de trappers. Sturen kan hij ook niet. Blaffen wel.

Terwijl de redactie bij ieder stuk maar stug vol blijft houden dat het nog ver is, komt Parijs steeds dichterbij. Gelukkig maar, ik wil naar huis, in mijn eigen hondenmand slapen. Als er iemand is die mij morgenavond vanuit de lichtstad naar huis kan rijden, graag. Op de redactie van dit internetblad hoef ik niet te rekenen voor mijn vervoer terug.

Kijkend naar het parcours, zal de etappe van gisteren wel de laatste bedreiging van Quintana en co. op de gele trui van Froome zijn geweest. Oorspronkelijk zou de rit naar Alpe d’Huez over de Galibier gaan, maar deze is na een aardverschuiving in april geschrapt. Geen aardverschuivingen vandaag dus in het klassement, want de vervangende Croix de Fer, vanaf de lange kant, is niet stijl genoeg en ligt te ver van de voet van l’Alpe.

Ook voor hondjes is l’Alpe d’Huez een bijzondere finishplaats. Want hier, waar veel Nederlanders denken dat het ‘hun’ col is (hoe ze erbij komen is mij een raadsel, beginnend met Fausto Coppi in 1952 wonnen hier meer Italianen) is dit natuurlijk ook de col van Joaquim Agostinho. De Portugese wielerheld uit de seventies die in het slot van een rit in de ronde van Portugal in aanraking kwam met een van mijn soortgenoten en van zijn fiets viel.
Zijn teamgenoten hielpen hem over de finish. Wisten zij veel dat hij een schedelbasisfractuur had. Hij werd in een ambulance gedragen en tijdens de rit van 400km(!) naar een ziekenhuis in Lissabon overleed hij. Een triest verhaal over een dierenliefhebber waarvan bekend is dat zijn trainingsschema voor de Tour ooit grote schade opliep na een inbraak: de laatste weken voor die bewuste Tour is hij namelijk bezig geweest zijn geliefde boerderijdieren weer op te sporen.

In de geschiedenis van Agostinho is het hondje uiteraard weer de onbekende soldaat: niemand weet hoe het verder ging met her arme dier. Ze hadden best ergens een bocht in een wielerparcour naar het beestje mogen vernoemen.

Oh ja, de favorieten van vandaag:
Omdat het een korte rit is zal er misschien al eerder wat beweging van de favorieten komen. Ook al is het geen serieuze kans, het is immers de laatste. Dit zal de voltooiing van een vroege vlucht moeilijk maken. Iedereen denkt dat Froome hier graag wil winnen, maar na gisteren mag u Quintana ook als grote kanshebber opschrijven. Alpe d’Huez ligt er met een gemiddelde van hoog in de 8% stijler bij dan de gemiddelde aankomst in de Tour. Dit moet in zijn voordeel zijn.
Iemand die misschien wat ruimte krijgt om aan te vallen is Alberto Contador. Deze stijle klim zou hem moeten liggen. In het geval dat een groepje het toch tot de streep uithoudt: Bardet.

Woef.

Bardot en een hondje. Foto: http://www.igifineart.com/photography/terry-oneill/brigette-bardot/brigitte-bardot-sleep-and-dog/

(Red: Bardet, niet Bardot. Onze excuses voor de vergissing van onze reporter.)

Le Tour de Tommy: Saint-Jean-de-Maurienne – La Toussuire / Les Sybelles

Parijs is nog ver. Zeker als je Tommy heet: met zijn korte pootjes kan onze columnist niet bij de trappers. Sturen kan hij ook niet. Blaffen wel.

Vandaag kent de Tour een korte etappe, maar daarmee is dan ook het enige positieve gezegd voor die renners die niet van de bergen houden: de eerste categorie Col du Chaussy krijgen ze direct uit de start voor de kiezen. De col die hierop volgt, de Croix de Fer, is al sinds de Tweede Wereldoorlog een baken in de Tour. Een aantal van de namen die op deze buitencategorie col als eerste boven kwamen zeggen genoeg: Bartali, Coppi, Bahamontes, Hinault, allemaal tourwinnaars. Gert-Jan Theunisse was in 1989 als enige Nederlander als eerste boven op deze col.

Bron: c-cycling.com

De finish in La Toussuire is een plek waar Froome nog een openstaande rekening heeft: in 2012 liet zijn ploegleiding hem daar wachten op Bradley Wiggins, wiens knecht hij toen nog was. Het is echter de vraag of hij zijn ploeg extra zal laten werken voor de etappezege. Tot nog toe heeft hij vooral krachten gespaard.

Alberto Contador staat misschien ver genoeg achter in het klassement om al van verder een aanval te kunnen proberen, maar ook hij zal voor een etappezege dicht genoeg bij een kopgroep moeten zitten. In die kopgroep mag je de ‘usual suspects’ verwelkomen: de hele Europcar-ploeg, die volgend jaar wellicht ophoudt te bestaan. (ik noem ze altijd ‘de bezemwagen’) en de kandidaten voor de bolletjestrui plus Rolland, die La Toussuire goed kent van een ritzege in een eerdere Tour.

En ik? Ik ga ergens op de top van een col staan en neem een ijsje, zoals ‘De Adelaar van Toledo’, Federico Bahamontes, ooit deed.

 

Afbeelding: Look and learn

Woef.

Le Tour de Tommy: Gap – Saint-Jean-de-Maurienne

Parijs is nog ver. Zeker als je Tommy heet: met zijn korte pootjes kan onze columnist niet bij de trappers. Sturen kan hij ook niet. Blaffen wel.

Gisteren zag ik op het televisiescherm in Pra Loup voor het eerst in deze Tour Tejay van Garderen in actie: de Amerikaan stapte af. Zijn totale onzichtbaarheid tot dan toe was opmerkelijk, aangezien hij in de top drie van het algemeen klassement stond. Als renner liet het 26-jarige talent zich dan wel kennen als kleurloze bandenplakker, zijn tranen bij het verlaten van de Tour toonden een ander mens: emotioneel en gedreven. De ninja van het peloton kreeg ineens een gezicht.

Ook mij, een gevoelig hondje, moederziel alleen in Frankrijk achtergelaten door zijn redactie, werd de emotie teveel: ik liep weg van het TV-scherm en besloot de lokale Flora in het bergdorpje te bewateren.

De etappe van vandaag kent een eerste gedeelte met een hele rits irritante colletjes. De honden lusten er geen brood van, maar iemand met ambities voor het bergklassement zou er blij mee moeten zijn. Hierna wordt het rustiger, met een afdaling en de buitencategorie Col du Glandon als ‘plat principal’ van de etappe. De Glandon is lang, maar kent enkele rare stukjes afdaling en een vlakker gedeelte. De afdaling is stijl en technisch, wat het waarschijnlijk weer tot een lastige situatie maakt voor Froome. Tot nog toe weet de Brit schter redelijk het wiel van hetzij Froome, hetzij Nibali te houden. Zodra een van hen loskomt zou het wel eens link kunnen worden.

Bron: c-cycling.com

Voor de etappezege mag je rekenen op een groepje dat het tot de finish volhoudt. Wie hier in zitten? Ik zou denken aan mannen als Daniel Teklahaimanot en de gisteren sterk rijdende Serge Pauwels. Iemand anders die nog altijd geïnteresseerd moet zijn in de bolletjestrui is Rodriguez. Gisteren miste hij wederom de slag toen de kopgroep werd gevormd, maar hij zou nu een betere kans moeten hebben, gezien de eerste kilometers van de koers. Denk ook aan iemand van BMC, zij zullen compensatie zoeken voor het verlies van Van Garderen gisteren.

Woef.

Tip: kijk even naar het venijnige slotklimmetje van de dag: het is kort maar het ziet er prachtig uit: http://inrng.com/2014/10/roads-to-ride-lacets-montvernier/

Le Tour de Tommy: Digne-Les-Bains – Pra Loup

Parijs is nog ver. Zeker als je Tommy heet: met zijn korte pootjes kan onze columnist niet bij de trappers. Sturen kan hij ook niet. Blaffen wel.

Woensdag. Normaal gesproken is dit voor mij de dag dat ik bij de Opûh Koffie in Den Haag om koekjes kan bedelen bij die linkse rakkers van Haagspraak. Maar omdat dat werkloze tuig mij in Frankrijk heeft achtergelaten zit ik hier nu wielrennen te volgen. En dat terwijl wielrenners en honden elkaars aartsvijanden zijn. Ik hoop op regen, regen en verkoeling. Regen en valpartijen en spectakel in de koers.
In die regen zal in de etappe naar Pra Loup wederom op Nibali en Valverde gelet moeten worden. Maandag deed Froome dit goed: hij bleef in het wiel van Valverde in de gevaarlijke afdaling naar Gap. Dat redde zijn dag, want u weet: net als ik kan Froome uit zichzelf niet sturen. Hij zal nog vier dagen in de Alpen moeten overleven om de gele trui naar Parijs te brengen.

Bron: c-cycling.com

De afdaling van de een-na laatste col lijkt mij ook nu de sleutel tot de etappe. Ik verwacht aanvallen van: Joaquim Rodriguez, die de bolletjestrui wil hebben, vincenzo Nibali, die de afdaling van de Col d’Allos wel zal zien zitten en Romain Bardet.
U leest het goed: ik prijs een Fransman aan. Dat is niet voor niets, want deze etappe is een exacte kopie van rit vijf van de Dauphine Libere van dit jaar. Deze rit werd gewonnen door Bardet. De Fransman reed weg op de top van de Allos en sloeg een gat in de afdaling. Let op hem.

Woef.