Is halftwee ’s nachts vandaag of gisteren?

Agenda’s en ik … Ik had er echt ‘zin an!’ en was dus van plan op de fiets lekkâh stoeâh over het Zuiderstrand naar de Fuut te komen. Jammerrrrrr, maar eigen schuld dikke bult.
Als je opeens weer een nieuwe taak erbij krijgt, het onderhouden van de website Vriendenvandenhaag.nl dan gaan data zo door elkaar lopen. Ik zit vandaag te werken aan excursies die plaats moeten hebben in Den Haag. Moet ik via php en/of met pdf invoeren. Voor de dag van morgen om halftwee ’s nachts. Is dat dan vandaag, gisteren of morgen? Is dat zaterdag of zondag?

20130714-125428.jpg

tsja … Druk, druk, druk …

In het geval van vandaag, gisteren dus. Helaas heb ik de Haagspraakbijeenkomst moeten missen maar er is ongetwijfeld weer een dynamische update in de maak waar ik het alsnog virtueel kan meemaken …

Wereldberoemd in Den Haag – Roel Wijnants

Wereldberoemd in Den Haag - Roel Wijnants
Wereldberoemd in Den Haag – Roel Wijnants

Binnen onze stad, Den Haag, kent iedereen wel een Bekende Hagenees/Hagenaar.
Of het nou gaat om de mevrouw achter de kassa waar je iedere dag je boodschappen haalt, een minister, een straatartiest, een musikant of gewoon een bijzondere vriend(in).

In navolging op een net gespot stukje op www.joop.nl nog een schakering in het brede en schitterende spectrum van onze eigen Haagse Diamant en mede Haagspraak auteur Roel Wijnants.

Soms kom je mensen tegen die je door de jaren heen blijven fascineren….wie is die persoon, wat is hun drijfveer, wat boeit hen?
Zo heb ik jaren geleden Roel leren kennen. Een fotograaf, die net als ik, verbonden aan het ‘Haags Bakkie’ fotoclubje van Flickr.
Altijd oprecht en eerlijk zoekt hij naar pure situaties om te fotograferen. Maar ook historische aspecten van de stad vangt hij op de gevoelige plaat, als geen ander.
Op zijn fiets struint hij dagelijks de stad af naar plaatjes die zijn wereld kleuren, al snel blijkt overigens, niet alleen zijn wereld, maar gewoon het Haagse leven.
Of het nou politici zijn of toeristen, nieuwsfeiten of prachtige portretten, Roel kan, en mag duidelijk ook, nagenoeg alles fotograferen.
Met zijn altijd aanwezige pet op en camera om zijn nek, in hittegolf tot wervelstorm….hij is overal én altijd.
Opvallend: Leven en laten leven is het levensmotto van Roel, blijkt al snel als je met hem spreekt.
Alle dogma’s en overtrokken meningen worden doorbroken en je mag zijn wie je bent in zijn omgeving.
Al jaren ken ik deze lieve, toffe en bijzondere fotograaf.
Een man die als jij iets vertelt luistert, om er vervolgens vaak in een mailtje op terug te komen, iets aan toe te voegen, of met een net even andere kijk op, of gewoon wat extra achtergrond informatie.
Een man die, als jij graag mee wilt met een fietsuitje met het ‘Haags Bakkie’, maar niet kan fietsen, voorstelt samen op een tandem mee te gaan.
Een man die als je samen met een paar anderen het initiatief neemt om een Haags Blog te starten direct vooraan staat om mee te doen en vervolgens met volle overtuiging stukjes gaat schrijven.
Een man die samen met een paar andere fotografen de legale grafitti van Den Haag een zeer warm hart toedraagt en gewoon even op een hoog hek klimt via zijn fiets om er een bijzondere plaat van te maken.
Een man, die zich binnen alle bevolkingsgoepen van de grote stad goed lijkt te kunnen begeven.
Een grappige, spitsvondige man, die onze samenleving vaak pakkend, mooi, overweldigend en invoelend weergeeft.
Ik zeg chapeau voor onze eigen Razende Reporter Roel.

Voor de foto’s en artikelen van Roel Wijnants http://www.flickr.com/photos/roel1943/ en https://haagspraak.wordpress.com/author/roelwijnants/ en http://www.joop.nl/lekker/detail/artikel/21594_het_menselijke_uit_de_hofstad_op_de_gevoelige_plaat/

Wereldberoemd in Den Haag-Manager Nicole

Wereldberoemd in Den Haag Nicole

Binnen onze stad, Den Haag, kent iedereen wel een Bekende Hagenees/Hagenaar.
Of het nou gaat om de mevrouw achter de kassa waar je iedere dag je boodschappen haalt, een minister, een straatartiest, een musikant of gewoon een bijzondere vriend(in).

Reeds jaren kom ik geregeld overdag in het oudste en de leukste bioscoop van Den Haag, Het Buitenhof Theater.
Al jaren zit ik daar, zelfs in de zomer, met een dikke sjaal om en/of jas aan, want het is daar altijd steenkoud.
Afgelopen winter hoorde ik de manager van het Buitenhof vertellen aan haar collega dat er die middag een vergadering was. Ik nam het heft in handen en sprak haar aan op de eeuwig aanwezige koude in de zalen. Dit euvel was reeds jaren bekend en er werd, terwijl wij met elkaar spraken, aan een oplossing gewerkt.
Dat was mijn eerste ontmoeting met Nicole Feenstra-Moinot.

Wat maakt een goede manager, is de vraag die ik mij op zon’n moment stel?
Iemand die oog heeft voor zowel de klant, de medewerkers, het bedrijf en daarbij een immers evenzo belangrijke groeiende inkomst verzekerd. Meestal bevinden die managers zich achter de schermend en zie je die niet, tot nauwelijks op de werkvloer.
Nadat ik die opmerking gemaakt had over de kou in de bios hadden wij een heel gesprek en zag ik ineens wie het is die deze bijna 24uur per dag draaiende bioscoop bestiert.
Ik was na dit ene gesprek onder de indruk van haar openheid, interesse, initiatieven, doorzettingsvermogen en inzicht.

Vandaag liep ik samen met mijn vriendinnetje Erica langs Manager Nicole en groette haar. Wij waren gezellig naar een film geweest en liepen uitgelaten van de leuke film naar buiten.
Wij verkiezen Pathe Buitenhof altijd boven het super grote, onpersoonlijke Pathe Spui. Ik ben namelijk een erg grote fan van de medewerkers van Pathe Buitenhof, aangezien zij mij kennen en herkennen, ik nooit mijn Pathe Pas hoef te laten zien als vaste klant (maar dat moet wel eigenlijk …oeps), ze vaak vragen wat ik van de film vond, behulpzaam en vriendelijk zijn én altijd over een goed humeur lijken te beschikken.
Voordat ik mijn weg kon vervolgen stapte Manager Nicole direct op mij af en vroeg mij of het klimaat binnen de zalen inmiddels beter was geworden.
Opmerkelijk dat je als manager van een bioscoop, waar dagelijks honderden mensen zich laten vermaken, zo goed je klanten kent dat je de juiste persoon bij de juiste klacht (mij in dit geval) er zo uit kan pikken.
Dan heb je mijn aandacht!
Enthousiaste bioscoop-verbeteraars als wij zijn, waren blij verrast met dit gesprek en hadden nog wel wat suggesties voor Nicole, die daar wederom zeer geïnteresseerd naar luisterde en met ons een rondje liep om de aan te pakken plekken te bespreken.

Nou ben ik nooit zo van de ‘reclame maken voor’, maar vandaag hebben we toch goed nieuws vernomen wat ik graag met u wil delen.
Het klimaat binnen het gebouw heeft een hele operatie ondergaan en blijkt uit streekproeven van vriendinnetje Erica en mij, het functioneert stukken beter!
Het Grand Café, wat zich in het midden van het prachtige pand bevindt, wordt deze zomer opnieuw geopend, waar de medewerkers van het Buitenhof zelf de consumpties zullen verzorgen.
Zoals Nicole het mooi omschreef, zij wilt graag een soort huiselijke sfeer gaan creëren met mogelijkheid tot alleen een drankje, maar ook eventueel een snack voor of na het bioscoop bezoek. Maar nu komt het, er zal gratis internet zijn voor de bezoekers van het Grand Café, dus ik voorzie dat menig flexplek werker binnen Den Haag hier lekker kan gaan zitten.
Je hoeft niet naar de film te gaan om daar te mogen vertoeven, iedereen is vrij om daar, gewoon vrijblijvend, even ontspannen te gaan zitten en/of een paar uurtjes met je laptop te werken.
Een ruimte die dus aantrekkelijk is voor zijn gasten om voor de film een hapje en een drankje te doen, een prettige plek waar je eventueel nog kan werken voordat de film begint, met de mogelijkheid om bij het serverend personeel een kaartje voor de bioscoop te kopen. Dat is een goede voorziening als je het mij vraagt.

Terwijl ik dit stukje zit te schrijven krijg ik nog een persoonlijk mailtje van deze ‘super manager’ met de nieuwsbrief die Pathe Buitenhof iedere maand naar zijn vaste klanten verstuurd. Een optie die je aan kan geven aan de bioscoop zelf om op de hoogte gehouden te worden van speciale films, muziekavonden, exposities en ander nieuws.

Bijzonder dat je als manager, van een bioscoop in een zeer grote stad, zo’n groot hart voor de zaak kan hebben én aandacht hebt voor alle wensen, klachten en suggesties van de bezoekers.
Ik zeg…een volgende Haagspraak vergadering is daar.

Het was me het ochtendje weer wel …

Zover heb ik de Haagspraak Opûh Koffiegangers nog niet zien gaan. Terwijl een onderzoeksteam van de School voor Journalistiek een vraaggesprekje houdt met mij over het hoe en waarom van Hagaz!ne als lokale nieuwsbron online, wordt de aandacht wel erg getrokken door een verdwijntruc van Edwin. Zijn mobieltje is weg, terwijl hij het zojuist nog gebruikte.

Even het nummer bellen zegt Teun en je weet meteen waar het is. En warempel ergens onder het raam waar over de verwarming heen een bank is aangebracht, klinkt heel zielig het geluid van het verdwenen mobieltje.

een true Haagspraak story

Gaten in de ombouw, die als zitplaats dient, laten de warmte van de radiator moeiteloos door. Maar diezelfde gaten blijken zeker zo goed mobieltjes te kunnen verorberen. En zo gebeurt het dat plots niemand meer rond de stamtafel zit, maar ieder zo zijn ingenieuze voorstel doet voor het weer in handen krijgen van het tegenwoordig tot de standaarduitrusting van de moderne mens behorende attribuut. En dan hebben wij het nu niet over het type mobiel waar het hier om draait.

De espressobareigenaar vertoont opeens de kwaliteiten van een chirurg in een OK van het type Hagaziekenhuis. Bijna plankend duikt hij met schort en al onder de weggeschoven stamtafel richting cv ombouw om van daaruit slechts een arm achter zich omhoog te strekken met een vragende hand die “Scalp” lijkt te roepen. Meteen legt iemand van het OK-team er een dunne witte staaf in waarmee de espressochirurg het verdwenen attribuut tracht te motiveren uit zijn schuilplaats naar voren te komen. Maar dat is nou jammer; het mobiel van het type ‘vroegâh’ verplaatst zich nu naar een voor het OK-team onzichtbare locatie. De accuschroevendraaier moet eraan te pas komen om de cv-ombouw los te maken. Maar zoals met alle op batterij aangedreven gereedschappen laat ook deze bij de voorlaatste schroef het afweten. De accu zal aan het infuus moeten.

Een laatste poging met de witte staaf maar nu van bovenaf in het naar schatting tiende gat vanaf links is net voldoende voor de ultieme tik tegen het mobieltje. Een lichte zucht van opluchting bij de betrokken aanwezigen die toch wel met Edwin te doen hebben. Ook de gastinterviewers Tim en Sanne kunnen nu ongehinderd verder met hun broodje.

Ik zeg het, wat die Haagspraak auteurs/fotografen allemaal niet verzinnen om in de picture te komen …

zie ook de trailer van Het Verdwenen Mobiel

Frans Wils

Broeder Frans Wils
Den Haag Westeinde.
Broeder Frans is nu dubbel trots op zijn pauselijke voornaam. Hij is in Den Haag en ver daarbuiten bekend geworden met zijn jaarlijkse kerststallen tentoonstelling. Maar de broeders van het stadsklooster doen meer, zij zetten zich al jaren in voor de verdrukten in onze samenleving. Zo is er elke vrijdag een dienst voor dak- en thuislozen, na afloop wordt er een maaltijd verzorgt door vrijwilligers van o.a. de straatpastorat
en en wordt er aandacht gegeven en eventueel naar oplossingen gezocht voor de doelgroep.
 Het Stadsklooster waar de Broeders van Maastricht zijn gehuisvest viert in maart zijn 150-jarig bestaan. Van een school met alleen katholieke broeders is het uitgegroeid tot onderdak voor allerhande sociale projecten
. Toen de demonstrerende uitgeprocedeerde asielzoekers bij de Haagse Toren een korte toespraak hielden was Broeder Frans van de partij om zijn sympathie te betuigen.
Een leuk toeval, op de foto zie je linksboven het stoplicht het pauselijk wapen van paus Pius XI (1922-1939). In het pand was vroeger een katholieke boekhandel gevestigd.

Bron Stadsklooster en Broeder Frans.
Het stadsklooster of de kloostertuin bezoeken?
Westeinde 101
http://www.stadskloosterwesteinde.nl/