Tag: fietsen

Gedenkfiets Lesley Barhorst

Gedenkfiets Lesley Barhorst_56A9754a_1kl

Gedenkfiets Lesley Barhorst

Via Facebook heeft een aantal vrienden mij op het spoor gezet wie deze fiets gedenkt. Het is Lesley Barhorst, geboren 23 april 1992. Zij werd op dit kruispunt van de Elandstraat en de Prinsessewal, komend van haar ouderlijk huis aan de Van Swietenstraat en onderweg naar het Haags Montessori Lyceum, aangereden door een rechtsaf slaande vrachtwagen die haar niet opmerkte. Zij overleed aan de gevolgen van de aanrijding op 6 februari 2008. Nog net geen zestien jaar jong.

Mooi dat haar fiets hier is neergezet en blijft staan en van tijd tot tijd wordt opgekalefaterd. Met zicht op de Haagse Toren die nu met een prachtig zonnetje in de avond van 18 augustus 2016 staat te glinsteren in het water van de gracht tussen de Prinsessewal en de Toussaintkade. De muur links vormt de afscheiding van het grondgebied van het Paleis Noordeinde en de erbij behorende Koninklijke stallen en de straat.

Als je Lesley Barhorst Googled krijg je ook de plek van de fiets te zien.

screenshot-www google com 2016-08-19 22-38-21

Er werd gesuggereerd dat de invoering van de verplichte dode hoek spiegel door haar dood versneld zou zijn, maar dat klopt niet. In Nederland bestond al een verplichting voor vrachtwagens om een dodehoekspiegel te hebben.

Nederland

Naar aanleiding van vele ongelukken werd in Nederland voor vrachtwagens de dodehoekspiegel met ingang van 2003 verplicht gesteld.

Tot de verplichtstelling werd besloten door minister Tineke Netelenbos van Verkeer en Waterstaat, nadat de schrijfster Anna Enquist haar een open brief had geschreven. Enquist verloor op 3 augustus 2001 haar 27-jarige dochter toen die op de Dam werd overreden door een vrachtwagen. De chauffeur had haar niet gezien, doordat zijn vrachtwagen niet beschikte over een dodehoekspiegel. Netelenbos sloot aanvankelijk een convenant met de vrachtwagenbranche. Alleen nieuwe vrachtwagens zouden met een dodehoekspiegel worden uitgerust. Toen Enquist betoogde dat dan alle oude vrachtwagens een gevaar op de weg bleven, ging de minister alsnog overstag.

Zie nl.wikipedia.org/wiki/Dode_hoek_(auto)

Hoe ik erbij kwam om hierover te posten

Ik fotografeer en ben vrijwillig schipper bij de Willemsvaart. Na een vaart met passagiers stapte ik van de boot en fietste ik via de Hooikade en de Veenkade naar huis en nam onderwijl een kijkje bij Jazz in de Gracht daar, mede omdat ik daar morgen avond ook weer zal schipperen. Ik wou het wel eens even van de kant zien. En toen zag ik het beeld van de eerste foto en herinnerde mij dat ik onlangs een foto van dezelfde fiets had gezien van een Flickr contact:

20160812_0187 The Hague - Gedenkfiets Lesley BarhorstAd de Cort

Toen ik die foto van Ad de eerste keer zag ben ik bij Roel gaan zoeken want daar had ik hem ook kortgeleden gezien en hoopte ik wat info te vinden. Ik vond hem niet. Nu wel na enig door spitten. Daarbij kom ik tot de vervelende ontdekking dat Flickr weer eens aan de layout heeft zitten morrelen, hetgeen ook niet bevordelijk is voor het snel zoeken.

In MemoriamRoel Wijnants

Als je op Flickr zoekt naar Lesley Barhorst krijg je nog meer foto’s te zien waaronder een van een zekere Willem die de platte banden vergelijkt met het eerbetoon dat aan een dode ruiter wordt gebracht: Zijn paard met de rijlaarzen van de ruiter omgekeerd in de stijgbeugels.

Dezelfde Willem legt een link naar ons Haags koffie en bakkiemaatje Rienk Mebius uit Utrecht die een foto van een ouder monumentje voor Lesley heeft staan.

Deze exercitie leert mij, dat ook al kijk je als fotograaf anders naar je omgeving dan niet-fotografen, dan nog valt het kwartje niet altijd terwijl je iets ziet, maar niet registreert omdat je er niet naar kijkt…Ik rijdt maandelijks een aantal malen langs de fiets, maar het was me nooit opgevallen dat er wel eens iets mee aan de hand kon zijn, want je ziet wel meer uitzonderlijke fietsen langs de kant staan. In fietsenland Nederland kijk je er niet naar….

Tot slot: Nog een andere reden voor de post is een reminder aan mijzelf om hier eens een keer een boom op te zetten over de voorrangsregels voor fietsers, maar daar zal ik een aparte post aan weiden.

Update

Op FB voegt Frans Schmit nog toe:

Het witte bruggetje

Het witte bruggetje, foto: André
Het witte bruggetje, foto: Albert Lemming

Soms fiets ik er nog wel eens langs, het witte bruggetje. In mijn lagere schooltijd was dit de grens tussen wel of niet op de fiets naar school mogen gaan. Jawel, ook eind jaren ’60 waren plaatsen om je fiets te stallen soms al schaars, zo ook op de P. Oosterleeschool in de Roemer Visscherstraat.
Wie voorbij het “witte bruggetje” woonde mocht vanwege de afstand tot school met de fiets komen en woonde je dichterbij, dan kon je lopend naar school. Wonend op de Guntersteinweg behoorde ik tot de “gelukkigen” die op de tweewieler een plaatsje in de fietsenstalling mochten claimen.

Fietsen over het witte bruggetje was altijd even spannend. Stond er niet ergens een politieagent die je, al fietsend, op het bruggetje kon betrappen. Als Moerwijks jochie wist ik intuïtief dat mijn ouders niet op een bekeuring zaten te wachten. Links, rechts, links gekeken, oversteken was dus het devies.
Ik herinner me dat ik halverwege de brug altijd even stilstond om in het water te staren.
Onder de brug bruiste het van het leven. Voorntjes schitterden er met hun zilverkleurige schubben in het zonlicht. Er zwommen grondelingen, en soms kikkervisjes in het toen nog heldere water.

Het was één van mijn favoriete visstekjes destijds. Gegarandeerd had je er beet. Zelfs een schepnet leverde vaak talloze bijzondere onderwaterschepsels op.
Wanneer ik er nu overheen fiets kijk ik al lang niet meer op of om waar het de sterke arm der wet betreft. Iedereen fietst over het witte bruggetje heen. Het water is niet meer de moeite waard om bij stil te staan. De jeugdige vissertjes heb ik er al in geen jaren meer gezien. Het water is ondoorzichtig geworden en de waterplanten zijn er verdwenen.
Nu lees ik in de Zuidwesterkrant dat de nieuw aan te leggen fietsbrug het centrum en Wateringse Veld elkaar dichterbij brengen. Hoera, eindelijk mag iedereen straks legaal over het ooit “witte bruggetje” lopen en fietsen. Dit alles om van Den Haag een echte “fietsstad” te maken.

Rest mij slechts één vraag. Wanneer komen de visjes er weer terug?

Albert Lemming

Beste binnenstad van Nederland sluit de ogen voor een puinhoop

Voldersgracht omgedoopt tot rijwielstalling. Foto door Roel Wijnants.

Sinds het verbod er is om fietsen te parkeren op de Grote Markt is de Voldersgracht uitgegroeid tot een grote rijwieldumpplaats terwijl 50 meter verder een gratis stalling is, waar fietsen gestald kunnen worden. En dat heet “Beste Binnenstad van Nederland”. Niemand schijnt hier er ook maar iets aan te willen of kunnen doen. Wanneer je een pak kranten naast de volle container zet dan, zijn ze er als de kippen bij om een bekeuring uit te schrijven.

Iedereen die zijn fiets kwijt wil sluit gewoon aan, al staan ze twee tot drie rijen dik. Er zijn stallingen waar men zijn fiets gratis kan plaatsen in de buurt, maar de Hagenaar, op een paar na, brengt zijn fiets er niet heen.

De gemeente schijnt dit te gedogen want er staat een fietscoach met een geel hesje bij, maar die kijkt toe en doet niets. Als er brand uitbreekt in een van de warenhuizen zijn de panden slecht te bereiken met alle gevolgen van dien.

Fietsen of surfen naar een Kerstgeschenk?

Het makkelijkst is je aankopen voor de Kerst ruim tevoren via internet te bestellen. Wat verwacht je anders van een persoon met ‘internet’ in zijn naam. Het is dan wel gemakkelijk en kostenbesparend; maar er is ook werkelijk niets persoonlijks meer aan. Neem nou het inkopen van een parfum bijvoorbeeld. Dat is bijna hetzelfde als bloggen, chatten, mailen, twitteren, kortom het invoeren van tekst met een al dan niet verwacht eindresultaat. Tja daar hoef je mij ook niets meer over te vertellen. Ik was er van overtuigd dat ik op de fiets ietsje duurder uit zou zijn dan op de iPad. Maar dan heb je ook wat … of niet?

Prachtig om te beleven hoe de dames van Kruidvat, Ici Paris, Douglas, Hollywood, Etos, enkele parfumerie drogisterijen op Fred, Fahrenheit en Reinkenstraat en stad reageren op mijn steeds weer tevoorschijn halen van het getrokken lootje met die moeilijke parfumnaam. 
Een bloemlezing van de opmerkingen en belevenissen, de spannendste eerst. Op de Fred storm ik tegelijk met de Politie het pand van Ici Paris binnen. Als ik aan de fraai uitgedoste dames vraag waarvoor zij kwamen, antwoorden zij veelbetekenend: “Ik zou het echt niet weten; wij waren met pauze!”

20131231-094929.jpg

het verfomfaaide getrokken kerstlootje met de voor mij nieuwe parfumnaam

In Hollywood word ik lacherig verwelkomd (wellicht doordat ik niet direct op de naam kom?). De vrouw die mij helpt heeft er zelf nog nooit van gehoord maar doet alsof en haar collega corrigeert mij: “Narciso”, is de voornaam en niet Enrico (mijn buurjongen) maar die verkopen wij niet. “Ook niet in de aanbieding”, probeer ik nog? Dan barsten zij allebei in schaterlachen uit en schuddebuikend van het lachen weten zij nog uit te brengen: “Nee, ook niet in de aanbieding …”. 
Weer mijn fiets van het beugelslot halen, weer mijn rechterbroekspijp vastzetten. 
De Kruidvatten waarvan er negen zijn in Den Haag zijn uiterst vriendelijk en behulpzaam in het melden dat Rodriguez (het tweede deel van de naam op mijn briefje) helaas is uitverkocht maar blijken wel Essence (het derde deel van de naam) in oogmake-up te hebben … Natuurlijk toevallig dezelfde typenaam maar niets met mijn parfum van doende. 
De Etos vestigingen zijn het rustigst op de dagen voor de Kerst. Daar weet een caissière te melden dat het merk bij Calvin Klein hoort, ja zij kende het wel?!?
Ach leefde mijn tante Trees nog maar, ‘tante Thérèse’ voor haar chique Maison Rimmel in de Hoogstraat. Daar had ik wel binnen het afgesproken budget van het kerstcadeau gebleven. 
De smaken zijn echter op, het loopt tegen vijven en ik moet toch echt iets onder de boom hebben liggen. Dat betekent een surprise waarmee het voor de betrokkene lijkt alsof ik geslaagd ben in de aanschaf van haar of zijn wens. 
In een gedicht leg ik uit dat dit de dummy is voor het cadeau dat via internet onderweg is …

Is halftwee ’s nachts vandaag of gisteren?

Agenda’s en ik … Ik had er echt ‘zin an!’ en was dus van plan op de fiets lekkâh stoeâh over het Zuiderstrand naar de Fuut te komen. Jammerrrrrr, maar eigen schuld dikke bult.
Als je opeens weer een nieuwe taak erbij krijgt, het onderhouden van de website Vriendenvandenhaag.nl dan gaan data zo door elkaar lopen. Ik zit vandaag te werken aan excursies die plaats moeten hebben in Den Haag. Moet ik via php en/of met pdf invoeren. Voor de dag van morgen om halftwee ’s nachts. Is dat dan vandaag, gisteren of morgen? Is dat zaterdag of zondag?

20130714-125428.jpg

tsja … Druk, druk, druk …

In het geval van vandaag, gisteren dus. Helaas heb ik de Haagspraakbijeenkomst moeten missen maar er is ongetwijfeld weer een dynamische update in de maak waar ik het alsnog virtueel kan meemaken …

%d bloggers liken dit: