Le Tour de Tommy: Gap – Saint-Jean-de-Maurienne

Parijs is nog ver. Zeker als je Tommy heet: met zijn korte pootjes kan onze columnist niet bij de trappers. Sturen kan hij ook niet. Blaffen wel.

Gisteren zag ik op het televisiescherm in Pra Loup voor het eerst in deze Tour Tejay van Garderen in actie: de Amerikaan stapte af. Zijn totale onzichtbaarheid tot dan toe was opmerkelijk, aangezien hij in de top drie van het algemeen klassement stond. Als renner liet het 26-jarige talent zich dan wel kennen als kleurloze bandenplakker, zijn tranen bij het verlaten van de Tour toonden een ander mens: emotioneel en gedreven. De ninja van het peloton kreeg ineens een gezicht.

Ook mij, een gevoelig hondje, moederziel alleen in Frankrijk achtergelaten door zijn redactie, werd de emotie teveel: ik liep weg van het TV-scherm en besloot de lokale Flora in het bergdorpje te bewateren.

De etappe van vandaag kent een eerste gedeelte met een hele rits irritante colletjes. De honden lusten er geen brood van, maar iemand met ambities voor het bergklassement zou er blij mee moeten zijn. Hierna wordt het rustiger, met een afdaling en de buitencategorie Col du Glandon als ‘plat principal’ van de etappe. De Glandon is lang, maar kent enkele rare stukjes afdaling en een vlakker gedeelte. De afdaling is stijl en technisch, wat het waarschijnlijk weer tot een lastige situatie maakt voor Froome. Tot nog toe weet de Brit schter redelijk het wiel van hetzij Froome, hetzij Nibali te houden. Zodra een van hen loskomt zou het wel eens link kunnen worden.

Bron: c-cycling.com

Voor de etappezege mag je rekenen op een groepje dat het tot de finish volhoudt. Wie hier in zitten? Ik zou denken aan mannen als Daniel Teklahaimanot en de gisteren sterk rijdende Serge Pauwels. Iemand anders die nog altijd geïnteresseerd moet zijn in de bolletjestrui is Rodriguez. Gisteren miste hij wederom de slag toen de kopgroep werd gevormd, maar hij zou nu een betere kans moeten hebben, gezien de eerste kilometers van de koers. Denk ook aan iemand van BMC, zij zullen compensatie zoeken voor het verlies van Van Garderen gisteren.

Woef.

Tip: kijk even naar het venijnige slotklimmetje van de dag: het is kort maar het ziet er prachtig uit: http://inrng.com/2014/10/roads-to-ride-lacets-montvernier/

Le Tour de Tommy: Digne-Les-Bains – Pra Loup

Parijs is nog ver. Zeker als je Tommy heet: met zijn korte pootjes kan onze columnist niet bij de trappers. Sturen kan hij ook niet. Blaffen wel.

Woensdag. Normaal gesproken is dit voor mij de dag dat ik bij de Opûh Koffie in Den Haag om koekjes kan bedelen bij die linkse rakkers van Haagspraak. Maar omdat dat werkloze tuig mij in Frankrijk heeft achtergelaten zit ik hier nu wielrennen te volgen. En dat terwijl wielrenners en honden elkaars aartsvijanden zijn. Ik hoop op regen, regen en verkoeling. Regen en valpartijen en spectakel in de koers.
In die regen zal in de etappe naar Pra Loup wederom op Nibali en Valverde gelet moeten worden. Maandag deed Froome dit goed: hij bleef in het wiel van Valverde in de gevaarlijke afdaling naar Gap. Dat redde zijn dag, want u weet: net als ik kan Froome uit zichzelf niet sturen. Hij zal nog vier dagen in de Alpen moeten overleven om de gele trui naar Parijs te brengen.

Bron: c-cycling.com

De afdaling van de een-na laatste col lijkt mij ook nu de sleutel tot de etappe. Ik verwacht aanvallen van: Joaquim Rodriguez, die de bolletjestrui wil hebben, vincenzo Nibali, die de afdaling van de Col d’Allos wel zal zien zitten en Romain Bardet.
U leest het goed: ik prijs een Fransman aan. Dat is niet voor niets, want deze etappe is een exacte kopie van rit vijf van de Dauphine Libere van dit jaar. Deze rit werd gewonnen door Bardet. De Fransman reed weg op de top van de Allos en sloeg een gat in de afdaling. Let op hem.

Woef.

Le Tour de Tommy: Bourg de Péage – Gap

Parijs is nog ver. Zeker als je Tommy heet: met zijn korte pootjes kan onze columnist niet bij de trappers. Sturen kan hij ook niet. Blaffen wel.

Het is erg warm deze dagen in de Tour. Voor een hondje is dit vervelend. Ik heb veel water nodig. Gelukkig zijn er overal lieve, bierdrinkende hondenliefhebbers langs het parcours te vinden die wel een bakje voor me neer willen zetten. Voor de wielrenners betekent dit ook afzien. De rugwind zal ook deze etappe weer voor een snelle koers zorgen.

De 16e etappe van deze Tour finisht in Gap,wat een hondvriendelijke plaats blijkt te zijn. Zo kwam ik in Gap (Red: pas op! Product Placement. We vermoeden dat onze reporter wat toegestopt kreeg.) de dame van dit vrolijk gekleurde bedrijfje tegen. Ze gaf me wat hondenspeeltjes mee. Ook blijken er bij navraag hondvriendelijke hotels te zijn. Als Haagspraak nou nog mijn rekening zou betalen…

Gap is ook locatie van heel wat tourdrama in recente jaren. Zo herinnert iedereen zich Joseba Beloki die in de afdaling van de Col de Mense viel en Armstrong die een excursie door een weiland maakte alvorens weer aan te sluiten bij de groep favorieten. De laatste keer dat de Tour Gap aandeed viel Contador, in een poging Froome kwijt te raken. Reken ook nu op een spectaculaire afdaling van de Col de Mense. Ik zou Valverde en Nibali in de gaten houden.

Woef.

Le Tour de Tommy: Mende – Valence

Parijs is nog ver. Zeker als je Tommy heet: met zijn korte pootjes kan onze columnist niet bij de trappers. Sturen kan hij ook niet. Blaffen wel.

Valence gaat denk ik de laatste kans worden voor de sprinters, voor deze Tour de Alpen in gaat. Als ze willen winnen moeten ze dan wel een heuvelachtig parcours zien te overleven. Na de laatste col, de tweede categorie Escrinet, hebben ze echter 70 kilometer tot de finish die enkel uit afdaling en vlak terrein bestaan.

Profiel van etappe 15, bron: steephill.tv

Er zijn wel een aantal taaie sprinters in dit peloton aanwezig die nog ambitie hebben om een rit te winnen, vooral omdat voor hen de volgende kans in Parijs ligt. Denk aan Sagan, die inmiddels al vijf keer tweede werd in een etappe in deze editie van de Tour, en aan een man als Degenkolb, die de enigszins oplopende finale van deze rit ook wel zal zien zitten. Edvald Boasson-Hagen is iemand die ik een paar jaar geleden had opgetekend voor een rit als deze. Maar het nog altijd jonge Noorse supertalent zal naar mijn mening toch opnieuw moeten leren fietsen.

Woef.

Le Tour de Tommy: Rodez – Mende

Parijs is nog ver. Zeker als je Tommy heet: met zijn korte pootjes kan onze columnist niet bij de trappers. Sturen kan hij ook niet. Blaffen wel.

Na van Avermaets winst gisteren verwacht ik niet nog een sprinter of klassiekerkoning vandaag. De etappe naar Mende begint in heuvelachtig terrein, gaat daarna kilometerslang vlak door en heeft op het einde weer een heuvelachtig gedeelte. De laatste klim voor de finish is stijl en toch nog wel een kilometer of drie lang.
Zelf hoop ik deze dag op hondenweer. Frankrijk is warm genoeg wat mij betreft en een buitje zal mijn vacht en humeur goed doen, zeker met die huichelende redactieleden van dit blog: niemand belt als ik in het asiel vastzit, maar gisteren was het weer een en al gefingeerde bezorgdheid na mijn aanvaring met de toerfietsers.

Waar regen ook goed voor zal zijn is renners als Contador en Valverde. Zij durven wel wat in een afdaling en kunnen wellicht een plaagstoot uitdelen aan Froome. Verwacht ook dat Froome en de andere favorieten in de finale aan de bak moeten. Rodriguez, die zich gisteren nog liet uitzakken, zou het ook wel weer eens kunnen proberen. Hij weet wat winnen is, zeker in deze Tour.

Woef.