Terwijl ik mij door de vallende sneeuw voort beweeg denk ik nog even terug aan de film die ik van de week in de bioscoop zag.
Anna Karenina.
Inmiddels dik 24uur na het zien van deze film waard hij nog steeds door mijn hoofd.
De film speelt zich af in de high society in Rusland achter in het eind van de 19e eeuw.
Het oorspronkelijk geschreven boek van Tolstoy is waanzinnig boeiend verfilmd.
Anna, een getrouwde Aristocrate met belangrijke functie bekledende man, is van alle gemakken voorzien in haar beduidend rijke leven.
Ruizende jurken, fonkelende sieraden, prachtige huizen…alleen het gemis van haar eeuwig afwezige, alhoewel altijd aanwezige, echtgenoot. Al snel speelt zij met vuur.
Het verhaal van Anna Karenina gaat over vergevingsgezindheid, status, passie, verwoestende liefdes, hartepijnen en zowel alles wat God verboden als geboden heeft.
Vol verwondering en bewondering heb ik naar dit prachtige kostuumdrama zitten kijken. Hoe het ene hoofdstuk, die zich allemaal afspelen op het toneel met bijbehorende decors, overgaat in het volgende en de manier waarop dat zichbaar gemaakt is in deze film, moet ik benoemen als buitengewoon inventief én prachtig!
Geweldige sets, special effects, kostuums en de wervelde hoeveelheid grote namen uit de filmindustrie vormen een bijna 2,5 uur durend spektakel voor oog en hart.
Ik kan mij herinneren dat ik me een paar jaar geleden bedacht:als de generatie van mijn ouders dood gaat zal er zo veel passie en kennis verdwijnen aangaande historie en andere specialismen wat betreft kostuums en
tijdsbeeldaankleding van films. Niets blijkt minder waar. De afgelopen jaren heb ik inmiddels zo veel prachtige films gezien gemaakt door mijn generatie en jonger, ik kan niet wachten op hetgeen nog zal verschijnen.
Haagspraak 