Ik heb tijdens de opening van Den Haag Sculptuur afgelopen woensdag 20 mei heel wat mooie plaatjes kunnen maken van onze Koningin Maxima en Koningin Mathilde van België. Tijdens het maken van die foto’s bekroop me al het gevoel dat er iets niet in de haak was: Die hoed! Iemand anders noemde het al een vliegende schotel.
Uiteindelijk geeft de eerste foto het beste weer wat ik bedoel: Op deze foto zie je het gezicht van Maxima niet. Stel je voor: Je bent als koningin Mathilde uitgenodigd om dit evenement waar hoofdzakelijk Vlaamse Kunstenaars tentoon gesteld worden, met je aanwezigheid op te vrolijken….Je loopt naast je gastvrouw….maar je ziet haar gezicht niet, tenzij je om de UFO heen wandelt of buigt. Naar mijn mening heeft Maxima hiermede een van de grondwetten van beleefdheid en goede manieren met voeten getreden: “Gij zult uw gasten niet in verlegenheid brengen”. Er is nog een praktisch bezwaar: De fotografen aan de andere kant van het voor het eerst afgezette Lange Voorhout konden haar gezicht niet goed fotograferen. Dus ook uit PR oogpunt is het een domme hoed.
De hoed is prachtig, daar niet van. De hoed staat haar beeldig. Ook waar. Of niet?
Niet dus, zoals deze laatste foto toont: Als het zonnetje maar even doorbreekt is het alsof ze weer zwanger is van nummer 4. Dan lijkt het alsof ze vol zit met zwangerschapsvlekken in haar gezicht…
Ik zag dit eigenlijk pas goed toen mede haagspraker Gerard de volgende foto publiceerde:
Door het zwart wit effect krijgt ze plooien en rimpels in haar gezicht. Toen ik dat zag ben ik in mijn eigen foto’s gaan graven of ik ook niet zoiets had geknipt.
Ps: Chapeau! Gerard: deze foto “went viral” op Flickr.
Vanmiddag trof ik deze Koninklijke Kuiten aan op het Lange Voorhout waar de beeldententoonstelling werd geopend door Koningin Maxima en de Belgische Koningin Mathilde. Nu eens niet de obligate beelden van lachende hoogheden, maar stralende onderdanen, want dat zijn het. Links die van Koningin Maxima, met de kleur nude en rechts die van Koningin Mathilde met een helblauwe kleur.
Op deze foto is al een beetje te zien dat de jurkjes op elkaar waren afgestemd. Koningin Mathilde een beetje oranje en veel helblauw (koninklijk blauw misschien?) en Koningin Maxima geheel oranje.
Er zal hier nog wel meer volgen, maar dit viel mij op en wilde ik vast even kwijt.
De beelden op het Lange Voorhout stonden er al en er werd een informatiekiosk geplaatst. Ik nam een magazine mee voor informatie bij mijn foto’s en bekeek thuis het magazine. Een foto van een kunstwerk op pagina 11, trok mijn aandacht, want dat kunstwerk was er nog niet, maar het was wel een foto van het Lange Voorhout met het kunstwerk. Het bleek een art impression te zijn van kunstenares Marie Hélène Richard.
Bronnen: Bewerkte foto Marie Hélène Richard. Gids uitgave Museum Beelden aan Zee. Gebruik: Citaatrecht.
Opeens kreeg ik het idee dat het wel een een foto van mij zou kunnen zijn.
Vervolgens zoek ik op de fotowebsite Flickr naar foto’s van het Voorhout en vind de foto, die ik hebben moet en vergelijk beide nog eens goed, maar dit is ‘DE foto’, die is gebruikt en stuur een mail met mijn bevindingen naar Museum Beelden aan Zee. Ik krijg een mail terug van Maarten Steemers Zakelijk directeur van BAZ, met excuses en de uitleg dat de kunstenaar de foto heeft aangeleverd:
“Wij hebben slechts de PDF van de kunstenares gereproduceerd, ervan uitgaande dat het accent in de reproductie op het kunstwerk zou liggen zoals geplaatst in de omgeving. Voorts mochten wij er door de wijze van aanlevering van uitgaan dat de kunstenares ofwel zelf de foto had genomen ofwel zelf de rechten had geregeld”.
Hier had ik enigszins begrip voor, maar vond het wel vreemd, dat er in het colofon niets te vinden was over de maker van de foto, terwijl er wel fotografen werden genoemd voor andere foto’s. Een paar dagen later krijg ik weer een mail van Maarten Steemers Zakelijk directeur van BAZ.
“Ik heb inmiddels ook even op uw Flickr pagina gekeken, en daaruit blijkt dat de foto onder de Creative Commons licentie gebruikt mag worden, zelfs aangepast, voor niet-commercieel gebruik. Eigenlijk alle dingen waarin u in uw eigen klachtenmail tegen ageert- daar geeft u zelf toestemming voor. De kunstenares heeft in alle piëteit gehandeld, ze heeft gewijzigd en toegevoegd, en dat mocht blijkbaar ook volgens de licentie. Ik ga ervan uit dat de zaak hiermee uit de wereld is.”
Hiermee is de zaak niet uit de wereld!
Als de directeur mijn licentie heeft bekeken, moet hij toch gezien hebben dat alle gebruik staat of valt met de belangrijkste voorwaarden voor gebruik namelijk:
“Naamsvermelding — De gebruiker dient de maker van het werk te vermelden, een link naar de licentie te plaatsen en aan te geven of het werk veranderd is.”
Verder vermeld de licentie:
“NietCommercieel — Je mag het werk niet gebruiken voor commerciële doeleinden.”
Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat de gids bol staat van de advertenties. Er staan zo’n 30 commerciële advertenties of logo’s in van sponsoren en een aantal advertenties van musea. Kunst is gewoon handel. Zo bedraagt de jaaromzet van Sotheby’s ongeveer 2 miljard dollar.
Na de mail aan de directeur met mijn bevindingen, zoals hierboven te lezen is, verstuurd te hebben op 16 juni, is het doodstil gebleven Zij reageren nergens meer op. Een medewerker van de afdeling Public Relations wist er van en zou het bespreken, op 3-7-2014 kreeg ik een uitnodiging voor een gesprek bij museum Beelden aan Zee.
Wel heb ik nog de kunstenares Marie Hélène Richard ontmoet op het Lange Voorhout, mijn verhaal verteld met de mededeling, dat zij een factuur te gemoed kon zien.
Vandaag 4-7-2014 heeft er een gesprek plaatsgevonden tussen Maarten Steemers Zakelijk directeur van BAZ en mij . we hebben elkaars standpunten en excuses uitgewisseld en het eindresultaat is dat Museum Beelden aan Zee de schadevergoeding zal betalen hetgeen een coulante houding is vooral naar de kunstenaar. bij deze is alles opgelost. Eind goed al goed.
Vele tientallen jaren heeft bij de ingang van het landgoed Reigersbergen een beeldengroep met ooievaar gestaan, met sign van Severyn. Het is het broertje van de beeldengroep die bovenop het oude stadhuis aan de groenmarkt staat.Er gaan verhalen dat het geheel afkomstig was van een afgebroken vleugel van het stadhuis aan de Groenmarkt. Jaren geleden is de beeldengroep met spuitbussen onderhanden genomen, wat een fleurig tintje gaf aan het geheel. Het beeld is later door vandalen zwaar beschadigd en in de brand gestoken. De gemeente besloot het beeld op te slaan. Tijdens een fietstocht door Den Haag ontdekte ik het beeld en heb er foto’s van gemaakt. Het beeld is later door beeldhouwer-restaurateur Paul van Laere schoongemaakt en gerestaureerd. Het beeld kreeg een nieuwe bestemming, het staat nu aan de grote vijver van park Marlot niet ver van zijn oude vertrouwde plek. Onlangs zag ik dat men voorzichtig begonnen is om het beeld weer van een kleurtje te voorzien.
Is dit het begin van meer of laten ze het hierbij?
Haagspraak 