IM Piet de Borst: De Lampenkoning van de Grote Markt

Piet de Borst met de Pindachinees
Een kunststof model van de pindachinees (rechts, zie inzet met historische foto) werd in de winkel van Piet de Borst (links) groots geëerd. Hopelijk wordt het beeld  ooit realiteit op de Grote Markt zelf, zoals de winkelier zo graag had gewild.(Foto Eduard Bekker)

Het bericht bereikte mij vanochtend via een advertentie in de ADHC: Piet de Borst, de markante winkelier van de Grote Markt is op 17 mei overleden.

Niet alleen van zijn uitgebreide lampenwinkel aan de Grote Markt was hij bekend, maar niet in het minst door de brede inzet voor zijn winkelomgeving.

Piet de Borst was een drukke man die liever praatte dan luisterde, maar het bleef niet bij woorden alleen. Niet bepaald.

Piet de Borst kun je rustig een uitzondering noemen in de Haagse Binnenstad. De meeste winkels in de binnenstad worden beheerd door managers van ver buiten de stad of zelfs ver buiten de provincie, die dit slechts enkele jaren doen en dus nooit echt thuis kunnen raken in Den Haag. Maar Piet de Borst dreef zijn nering vanuit een pand dat zijn eigendom. was. Dat maakte natuurlijk al bijna vanzelf, dat hij zich om zijn winkelomgeving bekommerde. Zo heeft hij in de Grote Marktstraat nog de weinige historische panden die daar nog stonden weten te redden uit de klauwen van de sloopgrage gemeente door ze domweg aan te kopen. De bezoekers van Café-Restaurant ‘Rootz’ zullen er nog dankbaar voor zijn.

Dat het overigens niet altijd ideaal was om midden in de binnenstad artikelen aan de mens te brengen spreekt voor zich, maar De sloopwoede na een voetbalwedstrijd, waarvan zijn winkelruit het slachtoffer werd, vatte hij laconiek op. Alsof hij geen boosheidsgen had.

Verder vond hij dat de hoefslag – de installatie waarmee paarden vroeger van hoeven werden voorzien – weer terug moest keren op de Grote Markt. Naar verluid zou hij het originele exemplaar bijna letterlijk uit de vuilcontainer van de gemeente hebben gevist, toen daar in de Grote Marktstraat geen plaats meer voor was.

Zijn neiging om het de wereld in orde te houden, hield echter niet op bij zijn winkel in aan de Grote Markt. Met zijn niet minder actieve echtgenote Nel voelde hij zich ook in zijn woonplaats Kwintsheul betrokken bij zijn omgeving.

Kumpulan Kwintsheul
Kumpulan van Familie de Borst ten bate van een weeshuis in Jakarta in Kwintsheul op 25 juni 2011.

Tijdens een kumpulan (een Indische bijeenkomst – zijn vrouw Nel is Indonesisch) heb ik even een rondje door hun achtertuin gemaakt: dat bleek een lieflijk bos te zijn geworden, omdat Piet vond dat er toch erg weinig bomen in het Westland waren te vinden.

Bos Kwintsheul
Het ‘Kwintsheulse Bos’ in de achtertuin van Piet de Borst.

Wat zijn winkel aan de Grote Markt betrof, vond hij het vorig jaar wel welletjes. In december sloot hij de tent. Contacten met de hogere politieke dieren schuwde hij niet en die werden dan ook regelmatig bij bijzonder gebeurtenissen in zijn zaak aangetroffen. CDA-er Maxime Verhagen vond hij bereid bij deze gelegenheid te speechen. (De ex-bewindsman haalde overigens Gambia met Zambia door elkaar, wat opmerkelijk is voor een voormalig Minister van Buitenlandse zaken). Zijn plan voor het plaatsen van een standbeeld van de vroeger zo bekende pinda-chinees was toen nog niet gerealiseerd, maar het beeld schijnt er inmiddels al wel te zijn.

Met al zijn inzet  was het dan ook terug dan ook terecht dat Piet de Borst onlangs nog op 14 januari door de VBM-businessclub tot ‘Ondernemer van 2013’ werd gekozen.

Mijn gedachten gaat uit naar zijn vrouw en kinderen, die deze energieke man, die nog vol toekomstplannen zat, beslist heel erg zullen missen.

Toegevoegd hieronder heb ik de speeches van zijn zoon Matthieu en dochter Adayanti op de uitvaart en de video-presentaties die daar werden vertoond.

> Het interview van Dennis Simonis vorig jaar naar aanleiding van het sluiten van de winkel op Den Haag Direct.

Het was me het ochtendje weer wel …

Zover heb ik de Haagspraak Opûh Koffiegangers nog niet zien gaan. Terwijl een onderzoeksteam van de School voor Journalistiek een vraaggesprekje houdt met mij over het hoe en waarom van Hagaz!ne als lokale nieuwsbron online, wordt de aandacht wel erg getrokken door een verdwijntruc van Edwin. Zijn mobieltje is weg, terwijl hij het zojuist nog gebruikte.

Even het nummer bellen zegt Teun en je weet meteen waar het is. En warempel ergens onder het raam waar over de verwarming heen een bank is aangebracht, klinkt heel zielig het geluid van het verdwenen mobieltje.

een true Haagspraak story

Gaten in de ombouw, die als zitplaats dient, laten de warmte van de radiator moeiteloos door. Maar diezelfde gaten blijken zeker zo goed mobieltjes te kunnen verorberen. En zo gebeurt het dat plots niemand meer rond de stamtafel zit, maar ieder zo zijn ingenieuze voorstel doet voor het weer in handen krijgen van het tegenwoordig tot de standaarduitrusting van de moderne mens behorende attribuut. En dan hebben wij het nu niet over het type mobiel waar het hier om draait.

De espressobareigenaar vertoont opeens de kwaliteiten van een chirurg in een OK van het type Hagaziekenhuis. Bijna plankend duikt hij met schort en al onder de weggeschoven stamtafel richting cv ombouw om van daaruit slechts een arm achter zich omhoog te strekken met een vragende hand die “Scalp” lijkt te roepen. Meteen legt iemand van het OK-team er een dunne witte staaf in waarmee de espressochirurg het verdwenen attribuut tracht te motiveren uit zijn schuilplaats naar voren te komen. Maar dat is nou jammer; het mobiel van het type ‘vroegâh’ verplaatst zich nu naar een voor het OK-team onzichtbare locatie. De accuschroevendraaier moet eraan te pas komen om de cv-ombouw los te maken. Maar zoals met alle op batterij aangedreven gereedschappen laat ook deze bij de voorlaatste schroef het afweten. De accu zal aan het infuus moeten.

Een laatste poging met de witte staaf maar nu van bovenaf in het naar schatting tiende gat vanaf links is net voldoende voor de ultieme tik tegen het mobieltje. Een lichte zucht van opluchting bij de betrokken aanwezigen die toch wel met Edwin te doen hebben. Ook de gastinterviewers Tim en Sanne kunnen nu ongehinderd verder met hun broodje.

Ik zeg het, wat die Haagspraak auteurs/fotografen allemaal niet verzinnen om in de picture te komen …

zie ook de trailer van Het Verdwenen Mobiel

Frans Wils

Broeder Frans Wils
Den Haag Westeinde.
Broeder Frans is nu dubbel trots op zijn pauselijke voornaam. Hij is in Den Haag en ver daarbuiten bekend geworden met zijn jaarlijkse kerststallen tentoonstelling. Maar de broeders van het stadsklooster doen meer, zij zetten zich al jaren in voor de verdrukten in onze samenleving. Zo is er elke vrijdag een dienst voor dak- en thuislozen, na afloop wordt er een maaltijd verzorgt door vrijwilligers van o.a. de straatpastorat
en en wordt er aandacht gegeven en eventueel naar oplossingen gezocht voor de doelgroep.
 Het Stadsklooster waar de Broeders van Maastricht zijn gehuisvest viert in maart zijn 150-jarig bestaan. Van een school met alleen katholieke broeders is het uitgegroeid tot onderdak voor allerhande sociale projecten
. Toen de demonstrerende uitgeprocedeerde asielzoekers bij de Haagse Toren een korte toespraak hielden was Broeder Frans van de partij om zijn sympathie te betuigen.
Een leuk toeval, op de foto zie je linksboven het stoplicht het pauselijk wapen van paus Pius XI (1922-1939). In het pand was vroeger een katholieke boekhandel gevestigd.

Bron Stadsklooster en Broeder Frans.
Het stadsklooster of de kloostertuin bezoeken?
Westeinde 101
http://www.stadskloosterwesteinde.nl/

Anouk redt het songfestival

Het antwoord op de vraag was zo eenvoudig: hoe zorg je ervoor dat Nederland nu eindelijk eens een keer de finale van het Eurovisie Songfestival haalt? Het misschien wel weet te winnen?

Je haalt er een artieste bij uit de stad die niet voor niets het ‘Liverpool van de Noordzee’ wordt genoemd. Anouk, door sommigen een enfant terrible genoemd, schreef een prachtig lied, getiteld ‘birds’. Gisteren werd het gepresenteerd. Na jaren van inzendingen die door glitter, indianentooien en andere curiosa werden gedomineerd kiezen we weer voor de muziek. Voor sommige problemen moet het antwoord nu eenmaal wel uit Den Haag komen.

We hebben er in Den Haag weer iets bij om trots op te zijn. En het is nog smaakvol ook. Gaat ze hiermee het songfestival winnen? Vast niet, het lied zal er wel niet typisch genoeg voor zijn. Maar zeg het zelf: je hoort toch liever dit?

Parkenroute fotowedstrijd 2e prijs voor Roel Wijnants

Wie maakt de mooiste herfstfoto van de Parkenroute 2012? Stap op de fiets en volg de Parkenroute.

Deze uitnodiging was voor Stadsfotograaf Roel Wijnants eigenlijk niet nodig: Roel fietst en fotografeert toch wel door heel Den Haag en toont dat graag op internet. Op Haagspraak vertelt hij er ook graag een verhaaltje bij. Maar bescheiden als hij is, plaatst hij natuurlijk niet zelf dat hij de tweede prijs in de Parkenroute Fotowedstrijd heeft gewonnen. Er kwamen 131 foto’s binnen en de prijsuitreiking had plaats op 11 december 2012 in het Atrium van het IJspaleis. Helaas kon hij zijn prijs niet zelf in ontvangst nemen. Hij verdient er € 50 mee en een jaar lang gratis ‘betaald’ parkeren! Ja, van zijn fiets dan natuurlijk, in elke Biesieklet. Roel van harte gefeliciteerd van het Haagspraakteam. Zuiderpark 2e prijs door Roel Wijnants

Zuiderpark, 2e prijs, Roel Wijnants, fotowedstrijd Parkenroute 2012

Zie ook de Haagse Foto’s website van Harry van Reeken waar alle inzendingen te zien zijn.