Jos van Leeuwen, bekend in Den Haag en omstreken, is een man met passie voor zijn beroep. Bij nacht en ontij trok Jos er op uit om waar nodig foto’s te maken van gebeurtenissen, zodat lezers van lokale bladen konden zien wat in zich in de regio afspeelde. De politie- en brandweerscanner stond dag en nacht aan en menigmaal ging Jos er op uit om een reportage te maken. Als 16 jarige maakte Jos al foto’s voor Het Vaderland, in de zeventiger jaren werd Jos van Leeuwen de vaste brandweer- en politiefotograaf voor de Haagse Courant. Zijn levenswerk is jaren geleden in boekvorm verschenen, met als titel “Den Haag Rampenstad”, met daarin een collectie prachtige foto’s van unieke gebeurtenissen die in Den Haag hebben plaatsgevonden: een boek waarbij menig Hagenaar het “oh ja ” zal laten klinken bij het zien van de foto’s. Zijn hele archief is geschonken aan het Gemeentearchief, zodat over een tijd iedereen kan meekijken in het omvangrijke werk van Jos van Leeuwen.
Al Jaren is Jos ook voor de landelijke pers geen onbekende meer en siert bij menig artikel zijn foto. We hopen nog lang van zijn foto’s te kunnen genieten.
Categorie: wereldberoemd in Den Haag
Bekende en minder bekende Haagse personen
Gerrit Schuemie
Gerrit, antiekhandelaar in ruste, maakt dagelijks een wandeling om de been- en oogspieren te oefenen. De oogspieren oefent hij door naar vrouwelijk schoon te kijken. Gerrit is dik in de tachtig maar geniet nog dagelijks van het leven. Zijn roets lagen in het schildersvak, maar zijn moeder zei altijd dat hij er te fijn voor was gebouwd. Van huis uit hadden ze een schildersbedrijf. Zoals het toen gebruikelijk was gingen alle mannen het bedrijf in. Maar Gerrit had er iets op tegen.
Via via is hij een drukkerij beland. Daar had hij het wel naar zijn zin, mede omdat er ook veel drukwerk voor kunstenaars werd gemaakt: affiches, posters. Dat had de aandacht van Gerrit getrokken.
Door veel zelfstudie raakte hij steeds meer in de kunstwereld betrokken. Op een bepaald moment werd er kunst gekocht en weer verkocht en zo werd Gerrit uiteindelijk antiekhandelaar. Handel met buitenlandse relaties was een onderdeel van zijn werk. En hij had verstand van zaken. Gedurende de zomermaanden kun je Gerrit vaak tegen komen op de antiekmarkt, alleen of in gezelschap van Karin, zijn trouwe metgezel.
De reus
Van de week liep ik in de Grote Marktstraat toen ik een oploopje zag, een lange man type basketballer met een groep mensen er omheen. Dichterbij gekomen zag ik de man handtekeningen uitdelen. Het bleek een grote groep japanners te zijn die zo’n reus geweldig vonden. De man had een geschatte lengte van ± twee meter, ook niet overdreven groot, maar wel voor de groep Japanners waar de gemiddelde lengte 160 cm was. De man was erg sportief en voldeed aan het verzoek om handtekeningen en om met hem op de foto te mogen. Je voelde de spanning bij de Japanners als ze naast de man gingen staan.
Toen iedereen op de foto was geweest namen ze hartelijk afscheid. de man vervolgde zijn weg en de groep Japanners bleef nog lang napraten. Ze bekeken elkaars foto’s waarbij ze weer hartelijk moesten lachen.
Wereldberoemd in Den Haag-NEAR!
Binnen onze stad, Den Haag, kent iedereen wel een Bekende Hagenees/Hagenaar. Of het nou gaat om de mevrouw achter de kassa waar je iedere dag je booschappen haalt, een minister, een straatartiest, een musikant of gewoon een bijzondere vriend(in).
Over een paar dingen zijn wij in Nederland het meestal wel eens…hondenpoep op straat is smerig, de trein is altijd te laat, het weer laat altijd te wensen over en grafitti is illegaal en wordt gemaakt door losgeslagen pubers met bomberjackets.En dan ontmoet je ineens iemand die vol passie en bezieling zijn onderwerpen kiest, die alleen op legale spuitplekken zijn kunst vertoond en die de meest prachtige portretten zet.
Wereldberoemd in Den Haag – Akbar
Binnen onze stad, Den Haag, kent iedereen wel een Bekende Hagenees/Hagenaar. Of het nou gaat om de mevrouw achter de kassa waar je iedere dag je boodschappen haalt, een minister, een straatartiest, een muzikant of gewoon een bijzondere vriend(in) die vaak gefotografeerd wordt door een bijzondere uitstraling. Nu kan ik jullie vertellen over een bekende fotograaf binnen Den Haag die zijn strepen in de Streetart en Street Candits goed verdient heeft, iemand die inmiddels over de hele wereld bekend is…maar ik vertel jullie liever een net even ander kant van hetzelfde verhaal. Jaren geleden werd ik lid van een groot sociaal medium genaamd Flickr, een medium waar je als fotograaf je foto’s op kan zetten en delen met de wereld. Al snel begreep ik van een goeie vriend dat er binnen Den Haag een clubje was die zich het Haags Bakkie noemde. Ik sloot mij aan bij dat clubje, juist omdat ze niet gingen fotograferen met elkaar, maar gewoon gezellig een Bakkie drinken. Op dat eerste Bakkie leerde ik een zeer bijzonder mens kennen, genaamd; Akbar. Gewapend met een camera en een flinke dosis humor loopt én fiets Akbar dagelijks door de stad, op zoek naar mooie candits, streetart en de nodige bijzonderheden die andere Haagse Bakkieïsten graag willen fotograferen, waar hij hen dan op attendeert. Toen ik Akbar leerde kennen hadden we het vaak over Flickr, de manier van comments die mensen elkaar daarop geven, maar vooral ook over de mens achter de camera. Eerst spraken we elkaar alleen tijdens de Bakkies, maar als snel spraken we elkaar overal en nergens, aan de telefoon, tijdens een wandeling, of gewoon zittend thuis saampjes op de bank. Met Akbar kan je eigenlijk over alles wel praten, hij heeft een buitengewoon grote interesse in de mens en alles wat de mens aan sociale én maatschappelijke issues met zich meebrengt. Niets is hem vreemd en overal ziet hij de humor wel van in. Door zijn fotografie wordt hij herkent op straat, mensen spreken hem aan en maken foto’s van hem. Enkele jaren geleden heeft een filmmaker van de NTR een film over ‘de mens achter de camera en computer’ gemaakt waarin Akbar, naar mate het project vorderde, de hoofdrol speelde (film heet Media Me). Het bijzondere van die film is, dat het op feiten gebasseerd is, op het leven van Akbar en de mensen om hem heen. Het moet toch bevreemdend zijn als je door de stad fiets en je ziet ineens een sticker van jezelf ergens opgeplakt en als je daar een foto van maakt dat er dan ineens een héél kunstproject om jouw persoon heen gemaakt blijkt te zijn. Dat soort dingen overkomen Akbar. Hoeveel mensen ken jij die kunnen zeggen dat een sticker van hun gezicht over de hele wereld geplakt worden op lantarenpalen, elektriciteitshuisjes, fietskratten, verkeersborden en andere beplakbare objecten. Ik maar één, en dat is mijn vriend Akbar. De vriend die ik bij nacht en ontij kan bellen mocht ik in het ziekenhuis belanden, die boodschappen voor me haalt als ik een slechte dag heb, die met rugklachten mijn gras staat de maaien, die vertelt aan schoolkinderen wat hem facineert aan het maken van foto’s, die iedere dag alle nieuw gespoten grafitti binnen Den Haag documenteert, die ons (mijn man en mij red.) getrouwd heeft in de tuin, die kunst in al zijn vormen een warm hart toedraagt, die je overal geplakt tegenkomt in de stad, maar bovenal…een warm mens die met voetbalsloffen aan op eerste kerstdag met mij naar filmpjes ligt te kijken op een matras, op de grond in de huiskamer. Een warme, bijzondere, boeiende, grappige, vreemde man van gepensioneerde leeftijd, met karakteristieke volle baard, lang haar en altijd een camera in zijn hand.
Iedereen binnen Den Haag kent wel een Bekende Hagenees/Hagenaar, iemand die bijzonder is in jouw stad, maar vooral in jouw leven.Hierbij wil ik iedereen uitnodigen een stukje te schrijven over een hem of haar bekend iemand die er toe doet, die zijn of haar leven kleurt, want al die mensen maakt wie wij zijn en die mensen samen maken ons Den Haag.