Met de crisis op zak gaan mensen creatiever met hun geld en spullen om. Grote doorverkoop sites als Marktplaats en Ebay zijn nog nooit zó gretig bezocht als de afgelopen jaren. Het is helemaal hip en camp om naar de Kringloop te gaan en zelfs de mensen met geld die voorheen alleen naar Antiek markten gingen lopen nu alle rommelmarkten af in de hoop een op een koopje. Inmiddels draait onze hele economie op zuinigheid en we zijn er trots op, blijkt.
Waar je vroeger met je moeder (of vader in mijn geval) een taart bakte om slechte toevoegingen als verwerkte suikers en E nummers uit te sluiten.
Tegenwoordig heeft de zelftaartenbakkelarei een hele cultstatus bereikt. Winkels vol met cakemix, taart vormen, cakecupjes, spatels, spuitzakken, bakblikken, schorten, ovenwanten en verdere benodigeheden om mooie taarten te bakken zijn ineens te koop. Zouden al die mensen die daarmee geld hopen te besparen vergeten zijn dat juist al die benodigheden om de baksels zelf te maken duurder zijn dan menig kant en klaar gekocht equise taartje bij de banketbakker?
Wij zelf snuffelen al jaren graag door de oude spulletjes van een ander. Niet omdat het geld waard zou zijn of omdat we geld willen besparen, maar omdat alles wat oud is ons fascineert. Mijn man en ik zijn op zoek naar ‘Spullen met een Verhaal’.
Zo hebben we van de week een klok gekocht die sinds 1921 niet meer gefabriceerd wordt.
Al zittend op de bank hoor ik de klok regelmatig en aanwezig tikken…dan neemt mijn fantasie me mee op sprookjestocht door de geschiedenis van deze klok.
De familie waar deze klok zou kunnen hebben gestaan….zo’n 90 jaar kan hebben gestaan. Ik zie een jong echtpaar deze klok krijgen van hun ouders voor hun trouwdag in de roaring ’20’s. In de jaren daarna maakt hij de man iedere ochtend wakker om aan het werk te gaan. Tijdens de oorlog gaf hij precies de spertijd aan met zijn mooie galmende gong. Waarna hij in de jaren ’50 wat waterschade opgelopen heeft en iemand met z’n stomme kop dacht de roest er af te kunnen schuren. In de jaren ’60 werd hij gehaat door de tieners voor wie de klok aangaf dat ze al lang thuis hadden moeten zijn na hun avondje Rock and Rollen. In de jaren ’70 brak een nieuwe tijd aan voor de klok. Hij werd vervangen en verhuisd naar de achterkamer, waar hij nog altijd boven de schoorsteenmatel de tijd bij probeerde te houden. Verhuist met kinderen en kleinkinderen mee na de dood van het echtpaar eindigde hij uiteindelijk na jaren van stilstaand en rustig genot op mijn niet werkende schoorsteenmantel.
En nu mag de klok weer een nieuw leven hebben hier bij ons in ons kleine huisje in het Bezuidenhout… want zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens>hè… ik voel ineens een sterke behoefte aan taartjesbakken opkomen.
Vind ik leuk:
Like Laden...
Haagspraak 