De mail, die ik zonet naar nummer 25 op lijst 6 van het CDA heb gestuurd:
Een argeloze ontvanger zou uit deze flyer kunnen opmaken, dat het CDA voor het open houden van De Kruin aan de Haagse Acaciastraat is. Niets is minder waar.
“Beste Désirée,
Trof gisteren op de Dag des Heeren bijgaande flyer in de bus. Een argeloze lezer zou er de indruk van krijgen dat hij of zij CDA zou moeten stemmen om wijkcentrum De Kruin aan onze Acaciastraat te doen behouden.
Niets is minder waar: het plan van Karsten Klein (CDA) is juist het SLUITEN van de buurthuizen en wijkcentra onder het motto ‘Buurthuis van de Toekomst’: dat ‘Buurthuis van de Toekomst’ bestaat slechts uit onderkomens elders: in sportcentra, verzorgingshuizen, op internet etc, maar NIET meer in wijkcentra!
Dat je als staande op de lijst van het CDA een flyer bij mij in de bus propt, waar je beweert dat je CDA moet stemmen als je het wijkcentrum wilt behouden, en inspraak van de buurt wilt bevorderen, terwijl jullie eigen wethouder Karsten Klein juist ALLE WIJKCENTRA WIL SLUITEN, is een godspé. Daniëlle Koster, nr. 2 op je kieslijst heeft na het verkiezingsdebat in De Kruin op 4 maart deze bezuinigingsplannen van Karsten Klein tegenover mij persoonlijk vol verve verdedigd!
Dat je met leugens stemmen probeert stemmen te trekken is kwalijk. De mensen die door die flyer CDA gaan stemmen tekenen juist het doodvonnis voor het wijkcentrum dat zij denken hiermee te behouden.
Ik voel mij hierover behoorlijk in de aap gelogeerd: straks beman ik het stembureau in nota bene De Kruin. En dan vertellen wijkbewoners aan mij spontaan vol trots dat ze CDA gaan stemmen, omdat ze het wijkcentrum open willen houden, terwijl ze er juist het omgekeerde mee bereiken!!! En ik mag als stembureaulid niets zeggen, omdat het niet is toegestaan om kiezers te beïnvloeden.
Ik vind dit een kwalijke vorm van kiezersbedrog! En daar is maar één antwoord op:
Beukstraat 8, waar Hanso Schotanus à Steringa Idzerda de eerste geregelde radio-uitzendingen ter wereld uitzond.De plaquette. Stevig bijgewerkt met Photoshop, want inmiddels zwaar aangetast.
Je loopt er zo aan voorbij, maar Beukstraat 8 in de Haagse Bomenbuurt was de eerste plek ter wereld waar geregelde radio-uitzendingen plaatsvonden.
Slechts een bescheiden plaquette herinnert hieraan.
Nieuw Babylon. De begane grond tijdens de officiële opening van 12 december 2013
“Dat nieuw Babylon, moest dat er eigenlijk wel zo nodig komen?” Een vraag van Harry van het Klein Orkest in 1982 in wat toen het Haagse lijflied is geworden: ‘Oh, Oh, Den Haag’.
Die vraag stel ik me nu weer opnieuw, nu het oude Nieuw Babylon alweer met de grond gelijk is gemaakt en plaats heeft moeten maken voor een nieuw concept.
En het antwoord is ‘Nee’.
Het staat in de eerste plaats helemaal op een verkeerde plek. Als je vanuit het station naar de binnenstad (het meest logisch) loopt, laat je het rechts liggen. Het ligt op geen enkele doorgangsroute. Het is zelfs erger: wil je vanuit het station er heen dan kun je niet eens binnendoor, alhoewel het maar op luttele meters afstand ligt.
Den Haag heeft een grote misser gemaakt. Daar waar het witte VROM-gebouw een van de schakels richting Spui vormt, dáár had het moeten komen en het ministerie had dan op de plaats van Nieuw Babylon kunnen worden neergepoot, knusjes naast de ‘apenrots’ van het Ministerie van Buitenlandse zaken.
Honger
Het is vrijdag 20 december. Als we uit het gastvrije Roermond terug komen willen we nog even ergens zitten om wat te eten. We besluiten een kijkje te nemen in Nieuw Babylon. Daar zou toch zoveel nieuwe horeca zijn? We moeten om er te komen over een somber en tochtig binnenplein, waar overal nog bouwwerkzaamheden en dito rommel aanwezig zijn.
Het vinden van de ingang is lastig, maar omdat ik er vast van overtuigd bent dat je er hier toch ergens naar binnen moet kunnen stoten we uiteindelijk op een bescheiden deur. We spoeden ons langs enkele open, maar door God en iedereen verlaten winkels en treffen de eetzaak van Dungelmann. Die zaak heeft een naam hoog te houden, dus daar willen we wel wat nuttigen. Kan ook moeilijk anders: het is ook de enige snel vindbare plek waar je iets kunt eten. De prijzen op de lijst zijn zowaar betaalbaar: friet met kroketten voor 7,50. We willen bestellen.
De schuchtere jongen meldt ons ‘dat de keuken helaas al is gesloten’.
Ik schiet uit mijn slof. DE KEUKEN GESLOTEN OM ZEVEN UUR TERWIJL HET CENTRUM TOT ACHT UUR OPEN IS!!!
Achteraf heb ik spijt van mijn knorrige reactie. Wat kan die arme werkstudent achter de balie er aan doen, dat zijn baas zijn tent al zo vroeg sluit, omdat er geen hond meer komt?
We nokken af en verlaten langs de treurig verlaten winkels het centrum.
Dan maar in hemelsnaam de Burger King. Maar die is zo vol (niet omdat die zo goed is, maar er domweg niets anders in de omgeving van het station is waar je een warme maaltijd kunt krijgen), zo vol dat we niet kunnen zitten.
Bedremmeld halen we bij de AH-shop maar wat opwarmmaaltijden voor thuis.
Beschaamd
We voelen ons beschaamd over onze stad van recht en vrede. Is dit een manier om treinreizigers te ontvangen? De vroede vaderen en moederen moeten maar eens kijken op het station van Hamburg: honderden eetgelegenheden: schoon, betaalbaar en gezellig! En je hoeft er niet eens het station voor uit!
Nu is het station van Hamburg wel een tikkie groter, maar omgerekend zouden er op Den Haag Centraal toch wel minstens zeven restaurants moeten zijn.
Op zo’n moment vraag ik me echt af waaraan Den Haag het predicaat ‘Beste Binnenstad 2013’ heeft verdiend. Maar als je het jury-rapport zo doorbladert wordt e.e.a. wel duidelijk. Het rapport belicht vooral de inspanningen van het gemeentebestuur en Bureau Binnenstad om zoveel mogelijk grote merken binnen te halen en de vele nieuwbouwprojecten. En het kijkt op het eerste gezicht helemaal niet naar de ogen van de bezoeker. En die krijgt bij het binnenkomen van Den Haag op Centraal of HS vooral een klap zijn gezicht, vooral als hij direct wordt onthaald met de boodschap “Let op uw bagage; er zijn tasjesdieven en en zakkenrollers op het station actief!”
Uitzondering
Overigens vind je de info over Nieuw Babylon op erg karig ingerichte site www.newbabylon.nl, waarop om duistere reden de tweede verdieping niet eens vermeld staat.
Dat de ‘i’ en de ‘u’ weg zijn gelaten in de url, dat zal wel zijn om wat mondialer over te komen, maar ik vrees dat het winkelcentrum niet echt een reclame is voor expats en toeristen. Die zijn wel beter gewend.
Toch wil ik met al dit genurk één uitzondering plaatsen. Dat is voor het het Brabants (ja, Brabants, daar heb je het al) Lederwarenhuis, heel ver achterin het centrum op de begane grond. Daar kwam ik binnen met de vraag of ze rugzak hadden waarin ook een trekharmonica zou passen. Is zo’n vraag in de hofstad meestal een aanleiding om je als dwaas aan je lot over te laten, hier vroegen de dames om snel terug te komen mét trekzak en of ik dan ook wat voor ze zou willen spelen.
En zo geschiedde en verliet ik enkele dagen later tevreden de zaak mét een zwarte, handzame, edoch ruime rugzak de winkel.
In de poll staat ergens ‘nic’. Moet natuurlijk ‘nice’ zijn.
Een artist-impression van de aanpassingen die de nieuwe sponsor graag wil zien aan het Spuiforum, in ruil voor financiële ondersteuning.
Een grote voedselketen heeft zich de klaagzang van de Haagse burger over de hoge kosten van het te bouwen Spuiforum aangetrokken.
Zij hebben zich aangeboden als sponsor. Als wederdienst hebben ze slechts ‘enkele bescheiden eisen’ gesteld aan het ontwerp. “De vorm van het gebouw paste al prima in het concept”, aldus McDonalds woordvoerder Anjo Kapelaan.
Rest de vraag, waarom zij hun artist-impression hebben gebaseerd op het eerdere ontwerp, waarbij het gebouw nog niet 90 graden is gedraaid richting Spui. “Het oude ontwerp wijkt niet veel af en op deze oudere tekening konden wij beter demonstreren wat het effect is van onze aanpassingen.”
Anjo Kapelaan: “Wij zien dit helemaal zitten. Wij popelen van ongeduld om hier een ‘Happy Mahler’ en een ‘Groot voordeel Menuhin’ aan te bieden voor een breed publiek.”
Ondanks dit aanbod zal er komende zaterdag toch een breed protest plaatsvinden tegen de bouw van deze ‘cultuursilo’. Zie spuiforum-krankjorum.nl.
Een kunststof model van de pindachinees (rechts, zie inzet met historische foto) werd in de winkel van Piet de Borst (links) groots geëerd. Hopelijk wordt het beeld ooit realiteit op de Grote Markt zelf, zoals de winkelier zo graag had gewild.(Foto Eduard Bekker)
Het bericht bereikte mij vanochtend via een advertentie in de ADHC: Piet de Borst, de markante winkelier van de Grote Markt is op 17 mei overleden.
Niet alleen van zijn uitgebreide lampenwinkel aan de Grote Markt was hij bekend, maar niet in het minst door de brede inzet voor zijn winkelomgeving.
Piet de Borst was een drukke man die liever praatte dan luisterde, maar het bleef niet bij woorden alleen. Niet bepaald.
Piet de Borst kun je rustig een uitzondering noemen in de Haagse Binnenstad. De meeste winkels in de binnenstad worden beheerd door managers van ver buiten de stad of zelfs ver buiten de provincie, die dit slechts enkele jaren doen en dus nooit echt thuis kunnen raken in Den Haag. Maar Piet de Borst dreef zijn nering vanuit een pand dat zijn eigendom. was. Dat maakte natuurlijk al bijna vanzelf, dat hij zich om zijn winkelomgeving bekommerde. Zo heeft hij in de Grote Marktstraat nog de weinige historische panden die daar nog stonden weten te redden uit de klauwen van de sloopgrage gemeente door ze domweg aan te kopen. De bezoekers van Café-Restaurant ‘Rootz’ zullen er nog dankbaar voor zijn.
Verder vond hij dat de hoefslag – de installatie waarmee paarden vroeger van hoeven werden voorzien – weer terug moest keren op de Grote Markt. Naar verluid zou hij het originele exemplaar bijna letterlijk uit de vuilcontainer van de gemeente hebben gevist, toen daar in de Grote Marktstraat geen plaats meer voor was.
Zijn neiging om het de wereld in orde te houden, hield echter niet op bij zijn winkel in aan de Grote Markt. Met zijn niet minder actieve echtgenote Nel voelde hij zich ook in zijn woonplaats Kwintsheul betrokken bij zijn omgeving.
Kumpulan van Familie de Borst ten bate van een weeshuis in Jakarta in Kwintsheul op 25 juni 2011.
Tijdens een kumpulan (een Indische bijeenkomst – zijn vrouw Nel is Indonesisch) heb ik even een rondje door hun achtertuin gemaakt: dat bleek een lieflijk bos te zijn geworden, omdat Piet vond dat er toch erg weinig bomen in het Westland waren te vinden.
Het ‘Kwintsheulse Bos’ in de achtertuin van Piet de Borst.
Wat zijn winkel aan de Grote Markt betrof, vond hij het vorig jaar wel welletjes. In december sloot hij de tent. Contacten met de hogere politieke dieren schuwde hij niet en die werden dan ook regelmatig bij bijzonder gebeurtenissen in zijn zaak aangetroffen. CDA-er Maxime Verhagen vond hij bereid bij deze gelegenheid te speechen. (De ex-bewindsman haalde overigens Gambia met Zambia door elkaar, wat opmerkelijk is voor een voormalig Minister van Buitenlandse zaken). Zijn plan voor het plaatsen van een standbeeld van de vroeger zo bekende pinda-chinees was toen nog niet gerealiseerd, maar het beeld schijnt er inmiddels al wel te zijn.
Met al zijn inzet was het dan ook terug dan ook terecht dat Piet de Borst onlangs nog op 14 januari door de VBM-businessclub tot ‘Ondernemer van 2013’ werd gekozen.
Mijn gedachten gaat uit naar zijn vrouw en kinderen, die deze energieke man, die nog vol toekomstplannen zat, beslist heel erg zullen missen.
Toegevoegd hieronder heb ik de speeches van zijn zoon Matthieu en dochter Adayanti op de uitvaart en de video-presentaties die daar werden vertoond.
Haagspraak 