Deleted: ‘Loverboys en seksslavinnen’

Ik heb mijn artikel ‘Loverboys en sexslavinnen’, een review van een boek van Maria Genova, vernietigd. Het is niet meer via de site te achterhalen, herstellen etc. Maw: in de digitale shredder.

De reden is eenvoudig:
Ik kan zelf niet meer achter de inhoud van zowel het boek als het artikel staan. In mijn ogen is het grotendeels een uiting van een moralisme dat schadelijk is voor de mensenrechten van sekswerkers en dat nu ook in Nederland gebruikt wordt door (met name christelijke) lobbies om inadequate wetsvoorstellen te pushen die de werkomstandigheden van sekswerkers zullen verslechteren in plaats van uitbuiting tegen te gaan.

De wijze waarop de anti-sekswerklobby geëmancipeerde prostituees die zich in het debat mengen probeert weg te zetten is veelzeggend. Het zou je maar gebeuren dat je het alleenrecht op het spreken over een onderwerp ontnomen wordt: door het onderwerp zelf, een onderwerp dat zich niet langer wenst te onderwerpen, maar voor zijn/haar eigen rechten opkomt.

Het criminaliseren van seks met wederzijdse instemming tussen volwassenen  is een schending van mensenrechten.

De bestrijding van misstanden* in een bedrijfstak door die bedrijfstak te bestrijden is geen oplossing. Het onvermogen van Justitie om mensenhandel in de prostitutie aan te pakken mag geen reden zijn voor verdere actieve en passieve stigmatisering van sekswerkers. Het is juist deze stigmatisering die misstanden in de kaart speelt en de relatie tussen justitie en sekswerkers bemoeilijkt. Misstanden komen voort uit stigma en los je niet op met de restrictieve middelen waarmee je ze in het leven hebt gebracht.

Ook het passief bestrijden van prostitutie, door onder andere het misbruiken van zwaar restrictieve APV’s en het hanteren van vergunningsstelsels die monopolieposities van exploitanten in de hand werken, valt hieronder.
In mijn ogen is een overheid die stigmatisering in de hand werkt, een overheid die de schending van mensenrechten bevordert in plaats van dat zij deze tegen gaat.

Ik wens hier niet aan bij te dragen, ook niet met oude artikelen waar ik inmiddels anders over ben gaan denken. Mijn excuses voor deze variant op een boekverbranding.

Edwin IJsman

pssst? geïnteresseerd in het onderwerp? Lees dit maar:
Summary on proposed policy on sex work – Amnesty International

Carlijn Mens

Foto van een foto van Carlijn Mens
Foto van een (houtskool)tekening van Carlijn Mens, GEM Den Haag

Ik wilde vandaag eigenlijk naar de tentoonstelling van Gustave Caillebotte in het Gemeentemuseum. Via twitter had ik vernomen dat om 14.00 een speciale inleiding gegeven zou worden zodat je een beetje beslagen ten ijs komt als je de tentoonstelling zelf gaat bekijken. Maar toen ik uit de bus stapte eindigde de rij wachtenden voor de kassa buiten op het trottoir, in de natte sneeuw. Daar had ik niet zoveel zin in. Daarom ben ik maar naar het GEM uitgeweken. Altijd handig om een alternatief in de buurt te hebben, zeker met een museumjaarkaart in je portemonnee.
In de spannendste ruimte van het GEM, de donkere kelder, had Carlijn Mens een tentoonstelling (installatie) ingericht over mensenhandel; Fear Faith Face. Geen vrolijk onderwerp, ik geef het direct toe. Tegen een van de muren was een verzameling documenten, foto’s, en knipsels gerangschikt die het onderwerp van alle kanten probeerde te belichten. Het is allemaal heel erg en als je hier even bij stilstaat voel je je machteloos. Aan de overkant hiervan, hingen metersbrede (houtskool)tekeningen aan de muur die mij echt raakten. Het gegeven van de 58 dode chinezen die in 2000 bij Dover in een container werden aangetroffen hadden Carlijn geïnspireerd deze gigantische houtskooltekeningen te maken. Een daarvan heb ik boven dit stukje geplaatst.
Containers worden stelselmatig bij aankomst doorgelicht met Röntgenapparatuur. Zo kan je zien wat er in een container verborgen zit zonder hem open te maken. Het zijn niet de foto’s van de Dover-zaak zelf maar hierop geïnspireerde beelden die Carlijn Mens zelf gemaakt heeft, meestal werkt ze met houtskool. Schokkend is het om te zien hoe mensenhandel, de moderne slavernij, hier uitgebeeld wordt. Mensen als bulkvracht in containers. Dit raakte mij meer dan al die kleine krantenberichtjes die je toch regelmatig overal leest waarvoor ik kennelijk een soort van blinde vlek heb ontwikkeld. Mensenhandel zijn we normaal gaan vinden lijkt het wel. De tekeningen zijn omgeven door afbeeldingen die mij doen denken aan barcodes of uitslagen van DNA testen. Zo worden mensen gereduceerd tot handelswaar, producten met een prijskaartje.

%d bloggers liken dit: