Mijn favoriete gebakje is al mijn hele leven de moorkop: een bol van luchtig kookdeeg met slagroom van binnen en bovenop een laag zacht-knapperige chocola en met daarop weer een toef slagroom. Een heerlijke combinatie van zoete smaken en beet-sensaties. Vroeger met een glaasje priklimonade en later bij een kopje koffie. Op nummer twee de tompouce met zijn krokante feuilletédeeg, romige puddingroom en met bovenop varkensroze, suikerzoet fondant.
In het Haagse middenklasse-milieu waar ik uitkom, was altijd sprake van gebak. En niet van taartjes, zoals ik later uit de betere kringen vernam hoe je dat moest noemen. Altijd flauwekul gevonden en een taart is wat anders dan een gebakje. Soms hadden we een overheerlijke soesjestaart (profiterolles), maar op verjaardagen waren er vroeger doorgaans gebakjes. Zoals de moorkop, het hazelnootgebakje, een met vruchten of gember, een mocca-gebakje, een met marsepein, een slagroomhoorntje, een appelpunt of schuimgebakje. En dan ook verder door het jaar wel petit-fours bij de thee.
De Haagse banketbakkers die ik me herinner waren Engelhard, Lensvelt, Van der Meijle, Boheemen en nog een paar waarvan ik de naam niet meer weet. Zoals de banketbakker op de Beeklaan met voortreffelijke appelschuitjes, met een hele gesuikerde en gebrande appel in de korst: een traktatie bij verjaardagen op het werk. Of sachertorte eten in de Wiener of in het Haags Filmhuis. En de bijzondere en lekkere hazelnoottaarten en -gebakjes van Maison Kelder.
Den Haag is altijd een stad geweest van banketbakkers en heerlijke gebakjes en taarten. En veel gelul, maar wel gebak van Krul.
MobyDirk 2015.
Haagspraak 
Wat een verrukkelijke culinaire bijdrage is dit.
Niet te vergeten de overheerlijke Bossebol van Banketbakkerij Boheemen
De Bossche bol kan ik me niet van vroeger herinneren, wel van later en dan met name buiten Den Haag. En dan ken ik nog de schnit, de boomstam en ook de sneeuwster, maar dat zijn meer taarten. En gebakjes van een chocoladebakje met slagroom met bovenop een stukje ananas. Die werden wel berenklauw genoemd vanwege de vorm van het bakje.
En in het Bezuidenhout kwam ook een elektrisch wagentje aan de deur van Hus. Die verkochten wat gebak aangaat volgens mij alleen de mokka-gebakjes die je zo lekker kon uitlepelen om pas daarna het gekartelde zandkoekbakje op te eten.
Die mokka dingetjes van Hus! Het bakje was het lekkerst, klopt.
Oja: Krul heeft ook een zaak gehad op de boulevard. Een taartje (jawel) voor we met zand in de schoenen op bus 23 stapten… Feest.
En van de Hus-wagentjes (Spijkstaal) herinner ik me ook nog goed de pakjes met vier mierzoete donuts, heerlijk. De tearooms van Krul (Noordeinde) en Lensvelt Nicola (Korte Voorhout) heb ik nooit gekend. Lensvelt Nicola sloot in 1966 en Krul in 1970. Het Jugendstil-interieur van Krul staat nu in het restaurant van het Drents museum. Lensvelt Nicola en de bakkerszaken van Paul C. Kaiser werden later overgenomen door Hus die op zijn beurt weer opging in het grote Meneba-concern. Wel waren er later nog wat zaken met de naam Lensvelt. Ik kende in de jaren zeventig het filiaal op het Van Hoytemaplein. Vooral daar kocht ik de moorkoppen en tompoucen. En nu kun je brood vrijwel alleen nog in de supermarkt kopen en voor verjaardagen de taarten van de HEMA …
Mijn vorige reactie met mijn naam DirkJan is dus eigenijk MobyDirk. Maakt verder niet uit, maar een nickname vind ik wel aardig voor mijn Haagse bijdragen. Het mag ook aangepast worden en mag deze reactie verwijderd worden.
Sachertorte bij de Wiener, daar heb ik goede herinneringen aan!
ik als diabeet krijg al een hoge bloedsuiker als ik dit stukje lees ……..LOL
maar oooh wat lekker allemaal mmmmmmmm
Ik weet niet meer precies waar Lensvelt zat op het Van H. plein.
Een gewone bakker zit er al jaren niet meer. Wel kwam er in de Breitnerlaan, vlak om de hoek van Camee (dicht), een Frans bakkertje bij. Een afbakkertje, bedoel ik.
Weet je dat er nu drie (!) koffietentjes zijn op en om het plein?
Lensvelt zat naast Praalder de winkel voor tv en audio, dus aan de linkerkant van het pleintje als je met je rug naar de Wassenaarseweg staat. Toen ik er kwam in de jaren zeventig stonden er twee oudere dames in. Er was ook veel aanloop van scholieren van het Maerlant-lyceum. Ik ben al heel lang niet meer in het Benoordenhout geweest en veel winkels van toen bestaan niet meer, zoals ook banketbakker Engelhard. Van der Meijle op het plein heet nu patisserie Jarreau. En de enige, kakkineuze, coffeeshop was Cortado, maar daar kwam ik nooit. Ik herinner me ook nog de kaasboer, die heette meen ik Kroon- en die verkocht heerlijk vers Frans stokbrood en dan eten met een dik stuk camembert van de mat …
Ja, verdraaid, daar zat Lensvelt. Nu is het een interior decorating zaak.
Cortado werd gerund door mevrouw Eschauzier uit het villadorp W. De mare ging dat er desgewenst sherry werd geschonken… een bodempje in een theeglas, dat wel, want men had geen “vergunning”.
Ja, de eigenaresse van Cortado heb ik nog op mijn netvlies met haar blonde haar en Wassenaarse verschijning. Ze was de moeder van toetsenist Michael Eschauzier, die speelde onder meer bij Catapult en Shocking Blue. En over de sherry, ik meen dat er in het Benoordenhout geen cafés gevestigd mochten/mogen worden vanwege een clausule bij de verkoop van de grond van baronesse Van Bylandt aan de gemeente Den Haag, lang geleden. En inderdaad er zijn geen cafés. Toch kon je wel alcohol krijgen bij de voetbalclub HVV en mogelijk ook bij de coffeeshop in de Paul Gabrielstraat, en heette die niet Rettie? Of bij snackbar Corma in de Weisenbruchstraat of de andere snackbar in de buurt van Bronovo. Ook herinner ik me maar twee restaurants die er pas in de jaren zeventig kwamen: Een Chinees op het Willem Royaardsplein (en werd ooit beboet voor het gebruik van kattenvlees, misschien een broodje-aap-verhaal) en de bistro Le Gourmand op de Breitnerlaan. Ik zie bij Google dat Le Gourmand niet meer bestaat en een ‘café club’ was. En ik herinner me nog een feestzaal in de flat Duinwijck op de Van Alkemadelaan voor bruiloften en partijen. En dan is er nog de theeschenkerij in Clingendael, heb ik volgens mij ook weleens een biertje gedronken. Ja, mooi wonen in Benoordenhout, maar weinig vertier buiten de deur voor een hapje of (alcoholisch) drankje.
Klopt. Michael is de zoon (van Petra E.)
Le Gourmand is Lof der Zotheid geworden, gerund door een jongen Van der Gun; een buurtdynastie (HVV/HCC), zoon van Simca (!) dealer Van der G.
De zaal in Duinwijck was ooit het restaurant van het ‘woonhotel’. Da’s echt lang geleden. Later werden er inderdaad sporadisch recepties en dergelijke gehouden. Nu zit er een huisartsenpraktijk; zeer riant.
Ok, we zijn zo wel rond, bedankt voor de info.