HTM heeft The Hague streetart opdracht gegeven om het transformatorhuisje op de Laan van Meerdervoort van een kunstwerk te voorzien. Het transformatorhuisje oogde als een grauwe bunker en werd regelmatig van een tag voorzien wat het geheel er armoedig uit liet zien. The Hague streetart heeft het kunstenaars duo Zesta&Zasto opdracht gegeven om het werk uit te voeren. Vanuit tram 3 had ik gezien dat ze bezig waren en besloot een paar dagen later te gaan kijken Het werk zag er prachtig uit en de heren waren druk bezig , wandelaars fietsers iedereen die langskwam complimenteerde de kunstenaars.
Het onderwerp van het kunstwerk is “Natuur “ Het onderste gedeelte aan de voorkant is voorzien van de tekst “The Natural World” aan de achterkant is de tekst “The Animal Kingdom” te zien. Verder zijn een aantal dieren afgebeeld zoal op de kopse kanten een prachtig uitgevoerde vos en een mooie Das.
Opvallend aan de voorkant is de mooie ijsvogel,De kleuren van de veren van de ijsvogel, oranje, wit en blauw, zijn ook die van het prinsdom Oranje en het graafschap Nassau. (Bron tekst Wikipedia)Het is tevens het symbool voor vrede en harmonie.Aan de achterkant is de tekst “The Animal Kingdom”aangebracht . Verder zijn er nog een paar kleinere afbeeldingen van dieren aan voor en achterkant te zien.
Dank aan de HTM.The Hague streetart en ZESTA&ZASTO.
Het is alweer een tijd geleden dat ik foto’s maakte op het Burgemeester De Monchyplein. Het was mooi weer met de zon uit de goede hoek.
Nadat ik de gebouwen had vastgelegd viel mijn oog op de grote reliëfs aan de muur.
Ik kende ze wel maar het licht viel nu anders. Het reliëf dat opviel was gemaakt door Gerard Remmen. Gezien de producten die te zien zijn zal het wel met voorspoed en welvaart te maken hebben.
Ik merkte voor het eerst dat drie afgebeelde vrouwen met ontbloot bovenlijf stonden en dat ze qua kleding niet westers waren weergegeven.
De vrouw rechts droeg een korenschoof op het hoofd, iets dat aan de overzeese gebiedsdelen deed denken.
De vrouw met het gesloten gewaad had bovendien ook nog een uil aan haar voeten.
De uil is van oudsher een symbool van kennis en wijsheid .
Vond het ineens een vreemde combinatie, drie vrouwen met ontbloot bovenlijf en bij de geklede westerse vrouw het symbool van wijsheid.
Ik merkte ineens dat de beeldenstorm van de laatste jaren mijn denken heeft beïnvloed.
Zelf had ik nog nooit zo naar deze beelden gekeken en ik denk velen met mij.
Dit reliëf van Gerard Remmenzal waarschijnlijk zijn laatste tijd wel gehad hebben gezien de ontwikkelingen die nu gaande zijn.
Wel jammer want ik zag alleen hoe mooi het was en niet dat je er met een andere bril naar kan of moet kijken.
Grote steden bezitten veel kunst waar ineens anders naar gekeken kan worden. Wel jammer dat onbevangen ergens naar kijken en genieten zijn langste tijd heeft gehad.
Vandaag fietste ik vanuit het centrum naar huis ,ik besloot over de Prinsegracht te gaan. Toen ik bij de Varkenmarkt aankwam viel mijn blik op een kunstwerk dat de laatste jaren in het Zuiderpark stond,het is het Tweezijdig reliëf van Bram Roth dat eind 1980 al eens op de Varkenmarkt heeft gestaan. Waarom het ooit naar het Zuiderpark is verplaatst is mij een raadsel. Vroeger was de Prinsegracht een druk bevaren aan en afvoer route van producten uit o.a het Westland waaronder groente, fruit, bloemen. De diverse straatnamen herinneren nog aan deze periode. Bekend zijn de LangeBeestenmarkt, Varkenmarkt, Grote Marktstraat, dagelijkse groenmarkt en de Riviervismarkt. Het reliëf vertoont aan de Prinsegrachtzijde een tafreel van de Varkenmarkt en aan de andere kant een tafreel van de bloemenmarkt.
Het pleintje achter het beeld is opnieuw ingericht met heggen,planten ,bankje en in het midden een grasveld met een klein podium waar muziek of gedichten ten gehore gebracht kunnen worden.
Dank aan de gemeente voor de herinrichting van dit deel van de Varkenmarkt en het terugplaatsen van het tweezijdig reliëf’van Bram Roth.
De beelden op het Lange Voorhout stonden er al en er werd een informatiekiosk geplaatst. Ik nam een magazine mee voor informatie bij mijn foto’s en bekeek thuis het magazine. Een foto van een kunstwerk op pagina 11, trok mijn aandacht, want dat kunstwerk was er nog niet, maar het was wel een foto van het Lange Voorhout met het kunstwerk. Het bleek een art impression te zijn van kunstenares Marie Hélène Richard.
Bronnen: Bewerkte foto Marie Hélène Richard. Gids uitgave Museum Beelden aan Zee. Gebruik: Citaatrecht.
Opeens kreeg ik het idee dat het wel een een foto van mij zou kunnen zijn.
Vervolgens zoek ik op de fotowebsite Flickr naar foto’s van het Voorhout en vind de foto, die ik hebben moet en vergelijk beide nog eens goed, maar dit is ‘DE foto’, die is gebruikt en stuur een mail met mijn bevindingen naar Museum Beelden aan Zee. Ik krijg een mail terug van Maarten Steemers Zakelijk directeur van BAZ, met excuses en de uitleg dat de kunstenaar de foto heeft aangeleverd:
“Wij hebben slechts de PDF van de kunstenares gereproduceerd, ervan uitgaande dat het accent in de reproductie op het kunstwerk zou liggen zoals geplaatst in de omgeving. Voorts mochten wij er door de wijze van aanlevering van uitgaan dat de kunstenares ofwel zelf de foto had genomen ofwel zelf de rechten had geregeld”.
Hier had ik enigszins begrip voor, maar vond het wel vreemd, dat er in het colofon niets te vinden was over de maker van de foto, terwijl er wel fotografen werden genoemd voor andere foto’s. Een paar dagen later krijg ik weer een mail van Maarten Steemers Zakelijk directeur van BAZ.
“Ik heb inmiddels ook even op uw Flickr pagina gekeken, en daaruit blijkt dat de foto onder de Creative Commons licentie gebruikt mag worden, zelfs aangepast, voor niet-commercieel gebruik. Eigenlijk alle dingen waarin u in uw eigen klachtenmail tegen ageert- daar geeft u zelf toestemming voor. De kunstenares heeft in alle piëteit gehandeld, ze heeft gewijzigd en toegevoegd, en dat mocht blijkbaar ook volgens de licentie. Ik ga ervan uit dat de zaak hiermee uit de wereld is.”
Hiermee is de zaak niet uit de wereld!
Als de directeur mijn licentie heeft bekeken, moet hij toch gezien hebben dat alle gebruik staat of valt met de belangrijkste voorwaarden voor gebruik namelijk:
“Naamsvermelding — De gebruiker dient de maker van het werk te vermelden, een link naar de licentie te plaatsen en aan te geven of het werk veranderd is.”
Verder vermeld de licentie:
“NietCommercieel — Je mag het werk niet gebruiken voor commerciële doeleinden.”
Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat de gids bol staat van de advertenties. Er staan zo’n 30 commerciële advertenties of logo’s in van sponsoren en een aantal advertenties van musea. Kunst is gewoon handel. Zo bedraagt de jaaromzet van Sotheby’s ongeveer 2 miljard dollar.
Na de mail aan de directeur met mijn bevindingen, zoals hierboven te lezen is, verstuurd te hebben op 16 juni, is het doodstil gebleven Zij reageren nergens meer op. Een medewerker van de afdeling Public Relations wist er van en zou het bespreken, op 3-7-2014 kreeg ik een uitnodiging voor een gesprek bij museum Beelden aan Zee.
Wel heb ik nog de kunstenares Marie Hélène Richard ontmoet op het Lange Voorhout, mijn verhaal verteld met de mededeling, dat zij een factuur te gemoed kon zien.
Vandaag 4-7-2014 heeft er een gesprek plaatsgevonden tussen Maarten Steemers Zakelijk directeur van BAZ en mij . we hebben elkaars standpunten en excuses uitgewisseld en het eindresultaat is dat Museum Beelden aan Zee de schadevergoeding zal betalen hetgeen een coulante houding is vooral naar de kunstenaar. bij deze is alles opgelost. Eind goed al goed.
Haagspraak 