Categorie: recensies

Ongezouten, maar wel gepeperd. Recensies van cultuurproducten, hoog en laag.

Ochtendgloren

Bij het krieken van de dag gaat de door batterij aangestuurde wekker af, we staan op. Ik wil net het bedlampje aan doen als ik man hoor zeggen…ej…het licht doet het niet. Al snel blijkt ons hele huis zonder stroom te zitten. Maar ook bij vele buren die normaal al wakker zijn rond dit tijdstip lijkt het ernstig donker te blijven. Gelukkig zijn wij behoorlijk van de olielampen en hebben voldoende anderzijds ouderwetse benodigdheden om het huis draaiende te houden. Niets doet het meer. De telefoon is uit, de verwarming staat op 0 en ook de gehele stoppenkast lijkt van den doden.
Met mobiel kunnen we de storingdienst bellen van Eneco, waar de beste man direct waarschuwt dat mocht blijken dat alleen wij een probleem hebben en ze sturen nu een monteur, dat de kosten aanzienlijk zijn. We wachten dus andere meldingen maar even af. Intussentijd snorren alle olielampjes, staat er een pannetje water op, is ons net gekochte jaren ’50 koffiebonenmalertje in gebruik genomen en schenken we een glaasje sap in voor ontbijt. Nostalgisch zeggen we, als we niet eerst kunnen douchen voor ons aan te kleden :” Gelukkig leefden we niet in de middeleeuwen hè…en doet het gas het nog gelukkig”. Wel jammer van al het eten in de vriezer…maar ach…ook dat is niet het einde van de wereld. En terwijl de buurvrouw baadt in het licht, kruipen wij gezellig op de bank en eten ons bammetje tevredenheid!

Self-Image


Foto: vlnr: Karin Ramaker, Marco Raaphorst, Heide Goris en Sytske Roskam.

Een jaar of wat geleden zag Karin een hartvormig voorwerp op straat liggen. Maakte daar een foto van en zette die op flickr. Ze maakte er een groep voor en zo ontstond een gigantische hoeveelheid gevonden hartjes die in de groep “hart op straat” werden verzameld. Een poosje later begon Sytske met het maken van ‘selfies”, fotografische zelfportretten. Zomaar zelfportretten, gemaakt in allerlei situaties en omstandigheden. Wat moest je daar verder mee? Karin en Sytske vonden elkaar in het idee van een tentoonstelling. We spreken inmiddels over honderden foto’s. Gisteren was het dan zover. De tentoonstelling Self-Image werd feestelijk geopend in de kelder van Standupgallery, Haagse Bluf 14.
Marco Raaphorst, gitaar en Heide Goris, zang, zorgden voor een klinkende muzikale omlijsting. Het was een inspirerende happening met heel veel gezellig mensen en een goede sfeer. Hapjes en drankjes waren er ook.
Saillant detail: ik zag er ook een van mijn “hart op straat” foto’s aan de muur.
De tentoonstelling is open van woensdag t/m zondag v.a. 10 uur tot ongeveer winkelsluitingstijd. Een bezoekje is zeker de moeite waard.

Self-Image

Self-Image
Foto: vlnr: Karin Ramaker, Marco Raaphorst, Heide Goris en Sytske Roskam.

Een jaar of wat geleden zag Karin een hartvormig voorwerp op straat liggen. Maakte daar een foto van en zette die op flickr. Ze maakte er een groep voor en zo ontstond een gigantische hoeveelheid gevonden hartjes die in de groep “hart op straat” werden verzameld. Een poosje later begon Sytske met het maken van ‘selfies”, fotografische zelfportretten. Zomaar zelfportretten, gemaakt in allerlei situaties en omstandigheden. Wat moest je daar verder mee? Karin en Sytske vonden elkaar in het idee van een tentoonstelling. We spreken inmiddels over honderden foto’s. Gisteren was het dan zover. De tentoonstelling Self-Image werd feestelijk geopend in de kelder van Standupgallery, Haagse Bluf 14.
Marco Raaphorst, gitaar en Heide Goris, zang, zorgden voor een klinkende muzikale omlijsting. Het was een inspirerende happening met heel veel gezellig mensen en een goede sfeer. Hapjes en drankjes waren er ook.
Saillant detail: ik zag er ook een van mijn “hart op straat” foto’s aan de muur.
De tentoonstelling is open van woensdag t/m zondag v.a. 10 uur tot ongeveer winkelsluitingstijd. Een bezoekje is zeker de moeite waard.

De Haagsche Vleesvervangers

Image
Als vegetarische inwoner van Den Haag heb je behoorlijk wat mogelijkheden op thuiskook gebied.
Aangezien ons China Town The Hague steeds groter en ruimer bevoorraad wordt met de meest uitgebreide toko’s is de keuze te over.
Mijn man is een echte vegetariër, vanuit overtuiging van het vlees afgestapt,  en ik…ik eet alleen het vlees wat ik lekker vind. We zijn nu 1,5 jaar samen en vanaf die tijd wordt in ons huishouden dagelijks vleesloos gegeten. Dat is voor mij totaal geen gemis, vanaf kinds af aan vind ik vlees niet echt lekker, dat is>vlees wat naar dood dier smaakt vind ik niet lekker. Het (meestal ongezondere) verwerkte vlees, zoals hamburgers en worstjes, vlees wat vooral gekruid is en niet meer echt naar vlees smaakt vind ik wel lekker. Ik mis het niet, geen vlees eten, geen moment. Mede omdat onze Haagsche toko’s geweldige alternatieven bieden. Allerlei soorten vleesvervangers zijn te koop.
Er is zelfs een echte Vegetarische toko op de Wagenstraat, waar super mooie vleesvervangers te vinden zijn, zowel ingevroren als vers.
Hierbij kan je je van alles bedenken. Van Peking eend, tot peper steak, van gamba’s tot pittige worstjes, van ingeblikt varkensvlees, tot gerookte spek. Allemaal vegetarisch en vaak zelfs veganistisch.
Bij de grote supermarkten in Nederland zijn hoofdzakelijk tamelijk droge vleesvervangers te koop, gerechten die ‘de suggestie wekken’ als vlees te smaken. Maar de Toko’s en ook de alom geroemde ‘de Vegetarische Slager’ die zijn toch wel echt uniek in hun soort!
Loop voor de grap eens zo’n Toko binnen de volgende keer als u in de buurt van onze Chinese buurt bent en ga eens kijken in de vriesvakken wat voor een bijzondere soorten vleesvervangers u kunt vinden. Laat uw idee van ‘het moet naar vlees smaken’ wel even los en laat u verrassen door de heerlijke smaken, structuren en bijzonder lekkere andere alternatieven die deze winkels u kunnen bieden. In plaats van naar de dure broodjeszaken te gaan, kunt u ook bij de Vegetarische Slager een uitmuntend ‘broodje bal’ halen en heerlijk opeten bij de kerk die daar twee stappen vandaan bankjes biedt in de omliggende tuin en snuif vanaf dat rustgevende plekje, midden in de vaak hectische Haagsche binnenstad, gewoon even een nieuw soort bewustzijn qua voeding op.
Nix zwevend of alternatief, maar een goed alternatief voor onze zwevende vleeseters die af en toe ook eens wat anders willen dan dat eeuwige broodje gezond.

To Rome with Love

From Rome with Love

Woody Allen schept weer een bijna onnavolgbaar absurd beeld wat zowel boeiend als afstotend is. To Rome with Love vertelt het verhaal over de stad Rome en de mensen die zich daar dagelijks begeven. De toeristen die zich laten verleiden door mensen uit eigen land, de inwoners van de buitenwijken die zich graag binnen beduidend andere sociale klassen willen begeven. De onbekende man die uit het niets ineens beroemd wordt en niet weet hoe zich te gedragen, de enigszins viezige alwetende man die zich wonderbaarlijk genoeg ontpopt als geweten in lastige situaties en dan misschien wel de belangrijkste, de gepensioneerde die niet weet om te gaan met de vergankelijkheid van zijn leven.

Ik denk dat deze film over het ‘iets willen bereiken in je leven’ gaat en de omwentelingen en keuzes die dan vaak verleidelijk lastig kunnen zijn als je niet goed weet wie je bent. Meneer Allen zelf speelt zoals gewoonlijk de gestoorde professor.

Wat mij tegenviel van deze film is dat het af en toe even schrampt aan diepgang, maar vooral oerdriften tentoonspreidt. To Rome with Love is een typische Woody Alan film en ik ben er nog niet over uit of ik hem nou leuk vind of niet. Mijn vriendinnetje met wie ik de film bekeek wist het wel: zij vond hem geweldig.