Auteur: Harry Zevenbergen

Hier staat (g)een bibliotheek – Harry Zevenbergen

Het eerste boek dat ik ooit leende bij de bibliotheek was een boek van Maarten Toonder. In de hoofdrollen Olivier B. Bommel en Tom Poes. Een heer van stand die altijd in alle sloten tegelijk liep en zijn slimme vriend Tom Poes, die zorgde dat het uiteindelijk steeds weer goed afliep. Boeken waarin stripverhaal en roman samengingen en waar een nieuwe taal en wereld ontstond. Na het eerste deel ging ik om de twee dagen 3 nieuwe Bommels halen, net zo lang tot ik ze allemaal gelezen had.

Ik moest er aan denken toen ik langs de Bibliotheek op de hoek van de Koningsstraat liep. Er staat nog bibliotheek op de deur, op de gevel en op de brievenbus. Maar vanaf 21 december zijn deze woorden gelogen de bibliotheek is geen bibliotheek meer. Tijdens de jaarwisseling stonden de boeken nog op de planken. Ik ben een paar keer voor de ramen stil blijven staan, eerder deze week zag ik mannen heen en weer lopen met dozen vol boeken en vandaag waren de planken leeg. Er was schijnbaar één boek uit een doos gevallen en blijven liggen. Het boek was vochtig zoals alles vochtig wordt in deze grijze dagen. Ik raapte het boek op, maar had al gezien welk boek het was. Titaantjes van Nescio:

uit Titaantjes

A description...

Schilderen? Wie kon er nog schilderen, als je Bavink hoorde? Alles lieten de lui zich voorzetten, letterlijk alles. Ik moest maar eens een schilderij maken. Dat was ik zelf, Koekebakker. Hij zou me zeggen wat ik doen moest. ‘Je schildert twee horizontale banen, onder elkaar, even breed, een blauwe en een goudgele en in ’t midden van die blauwe baan maak je een ronde goudgele vlek. En dan zetten we in den catalogus: No.666 De Gedachte, schilderij. En zenden we ’t in op mijn naam: Johannes Bavink, 2de Jan Steenstraat, nummer zooveel en we prijzen ’t voor ¦ 800. Je zult een zien wat ze er in ontdekken. Van alles, waar je zelf nooit een flauw benul van gehad hebt.’

(uit: Nescio, Titaantjes, Nijgh & Van Ditmar, Amsterdam)

Ik denk niet dat veel jongeren uit mijn buurt Nescio hebben gelezen, misschien is het een vooroordeel, maar al was er maar één straatschoffie die zijn woorden gelezen heeft dan is deze bibliotheek haar bestaan waard geweest. Want wat is er mooier dan een verhaal dat je meevoert naar een andere wereld waar je het bestaan niet van had kunnen bevroeden. Dat je blijft lezen tot de deuren van de bibliotheek sluiten en jij wordt vergeten en de volgende ochtend gevonden wordt slapend met het boek in je handen. Geopend op de laatste bladzijde.

Mijn buurvrouw ziet ze vliegen – Harry Zevenbergen

Regelmatig neem ik de trein van Holland Spoor, wat me de laatste tijd opvalt is dat vertragingen nogal ruim worden door gegeven. In het verleden begon men met een bescheiden vertraging en stelde deze dan meerdere malen bij naar boven. Nu schat men het ruim in en komt tot ieders grote blijdschap de trein gewoon op tijd of slechts een paar minuten te laat. In plaats van mopperende reizigers, staat het perron nu vol opgeluchte tevreden klanten. Mensen die zich al gedoemd zagen 10 minuten later met hun werkdag aan te vangen.
Kijk, daar kan de politiek nog wat van leren. ´Beste burgers we bouwen een cultuurforum op het Spui voor 400 miljoen euro´ Uiteindelijk wordt het twee verdiepingen lager voor de helft van de prijs. De PVV, de Stadspartij, de burgers ze staan allemaal te juichen bij de opening. Iedereen blij.
Het is natuurlijk een psychologisch spelletje, maar mensen laten zichzelf graag in de maling nemen als dat een positief gevoel oplevert. Natuurlijk gaat nog niet alles goed bij de NS. Met een paar vlokken natte sneeuw wordt er al overgeschakeld op een winterregeling. Dat betekent minder treinen. Het is te gek voor woorden, alsof in de Sahara na één dag alle zonnebrandcrème op is en de helft van de kamelen weigert te lopen in die hitte.
Maandag had ik een rustig ochtendje. Met de gordijnen en de telefoon in mijn hand zat ik een dvd te kijken. Een bericht komt langs, mijn buurvrouw ziet het sneeuwen. Leuk, zeg ik. Ik heb mijn gordijnen nog dicht en zit op de bank te lezen in mijn facebook. Mijn telefoon zegt verder dat het 23 graden is in Barcelona. Ik twijfel maar open toch de gordijnen. Het sneeuwt ook aan mijn kant van de straat.
Morgen open ik de gordijnen pas na zonsondergang. Ik leg mijn facebook op de vensterbank en fantaseer over wat er buiten gebeurd in mijn stad. Een karavaan Bedoeïenen met kamelen op handelsmissie. Een groep Eskimo´s met husky´s, die de sleeën ratelend over de straatstenen trekken. Een bende Russen in de olie, die luidruchtig de mensen kennis laten maken met het populaire Russische liedrepertoire  De expats rukken op tot in Schilderswijk.
Mijn buurvrouw ondertussen, laat de wereld weten dat ze ze ziet vliegen. Ik open mijn gordijn zie donkere mannen lopen over de daken in Schilderswijk. Ze gooien verdachte pakketjes door de schoorstenen.

Burgemeester van Aartsen pleit voor Armoedeverbod – Harry Zevenbergen

Het is een plaag om iedere keer wanneer je door het centrum loopt overvallen te worden door puistige pubers met foto’s van uitgemergelde kindertjes, opengesneden walvissen of iemand die ergens wordt gemarteld omdat hij zich verzet tegen een misdadig regime. Of door andere puistenkoppen die mij proberen een abonnement aan te smeren op de een of de andere krant. Dat terwijl ze zelf nooit een krant inkijken maar al hun nieuws halen uit tweets. En ik zeg het eerlijk, bedelaars die duidelijk hun geld besteden aan drank en drugs en dan bij mij komen voor wat geld zijn aan het verkeerde adres. Zie ik er uit alsof het geld op mijn rug groeit. Het wereldleed oplossen met wat aalmoezen kom op.

In dezelfde regeling wil men het liefste ook nog de straatmuzikanten aanpakken. Nu is muzikaal gezien het aanbod van straatmuzikanten zeer karig in Den Haag. De kwaliteit is om te huilen. Maar dat vind ik een slecht argument. Zolang Kane, Direct in het openbaar mogen spelen en gedraaid worden op de radio, kunnen we onmogelijk Roemenen met hun accordeons verjagen van hun stekkies. Wat we wel kunnen doen is vragen of ze hun repertoire wat willen verbreden. Vier verschillende nummers in plaats van een is al een grote sprong voorwaarts. Maar verbieden ga nou toch weg. Slechte muziek is er altijd geweest, maar door naar Kane, het slappe Haagse aftreksel van U2, te luisteren leer je de goede muziek meer waarderen en niets is zo fijn als twisten over smaak.

Natuurlijk wil onze liberale burgermeester bedelen verbieden. Het neo-liberale beleid, veroorzaakt per definitie armoede en een egoïstische samenleving. Wanneer je geen bedelaars wilt moet je de VVD verbieden en het CDA, de PvdA en D’66. Het is allemaal hetzelfde laken in een ander pak.

Vanmiddag geef ik de eerste de beste bedelaar een accordeon, 20 euro voor een muziekles en roep iedereen op hetzelfde te doen. Verder start ik een burgerinitiatief om te komen tot een verbod op armoede in Den Haag. En wil je goede muziek horen ga dan eens luisteren naar Vuigtuig!

De fik erin – Harry Zevenbergen

´we´re building it up
to break it back down
we´re building it up
to burn it back down
we can´t wait to burn it
to the ground´

(Burn it down – Linkin Park)

Ik heb nog nooit een huis in de fik gezet of een auto. Toen het huis van mijn ouders afbrandde, had ik een excuus. Ik was in Schotland. Bovendien zo weet ik nu paste ik toen niet in het profiel. Pyromanen zo leerde ik deze week zijn alleenstaande mannen van middelbare leeftijd. Blanke mannen. Waarom is er geen partij die pleit voor een meldplicht. Wanneer het je als winkelier bijvoorbeeld opvalt dat er een man is die extreem veel lucifers koopt of aanmaakblokjes of Molotovcocktails. Dat laatste is echter weinig subtiel en maakt de pakkans een stuk groter.

Ik ben tijdelijk alleenstaand, blank en van middelbare leeftijd. Ik weet niet wat de percentages zijn, maar ik moet toch wel minstens één pyromaan in mijn vriendenkring hebben. Een vriend misschien wel die zijn neigingen probeert te onderdrukken door te barbecueën, zelfs wanneer het hartje winter is. Of er duikt mogelijk een oud klasgenootje op in een krantenbericht over oplaaiende vuurtjes ergens op het platteland.

Ik heb niets met vuur, zet pas als het 20 graden onder nul is mijn kachel aan, eet alle groenten rauw. Nee wanneer je een pyromaan wilt aangeven of nodig hebt voor een klusje moet je niet bij mij zijn. Alleen wanneer ik de plannen voor het Spuiforum lees, denk ik er over om ze in het openbaar te verbranden op het Spuiplein.

Net als de VVD-aanhang heb ik het niet zo op de PvdA, VVD´ers houden niet van nivelleren en ik niet van die dwaze ondoordachte poging van Samson. Of zou hij het expres zo gespeeld hebben, zodat hij kan zeggen: ´Ik heb het echt geprobeerd´. PvdA´ers zijn ten slotte gewoon VVD´ers die net doen of ze socialisten zijn.

Nivelleren moet je goed doen, in één keer en rigoreus. Ik heb nooit begrepen waarom een vuilnisman minder moet verdienen dan een premier. De één ruimt de rommel op, de ander maakt er een puinhoop van. Ik snap niet waarom een bankier die al zijn talent misbruikt om het geld te vergokken van andere mensen, zelf met een gouden bonus het bedrijf mag verlaten, terwijl de schoonmakers voor een hongerloon moeten sloven.

Ik wil nivelleren, 100% nivelleren. Iedereen even rijk of arm. Het haalt de prikkel weg om andermans toekomst weg te gooien en daar zelf beter van te worden. Ik stem op Robin Hood en zijn vrolijke nivelleerders en nodig iedereen uit op het feest der nivellering.

HOE ROOD KAN ROOD ZIJN?

Voor alles moet een eerste keer zijn, nog nooit eerder werd ik uit het veld gestuurd. Het was niet voor een smerige overtreding maar voor het uitschelden van de scheidsrechter. Mensen beledigen doe ik normaal alleen maar vanaf een podium. Wat ik gezegd heb, ben ik niet trots op. Maar wanneer ik thuis de straat oploop, is het bijna een compliment wanneer ik het tegen een voorbijganger zou zeggen. Nogmaals dat is geen excuus en ook niet dat voetballen beschaving light is. Maar toen mijn tegenstander in een duel hands maakte en hun scheidsrechter vaststelde dat ik dat deed. Vroeg ik hem of hij blind was? Hiermee wil ik absoluut blinde mensen niet beledigen, maar voor een scheidsrechter is dat natuurlijk hoe je er ook naar kijkt een handicap. Als je in de laagste klasse speelt, dan lijkt het soms wel of blinden als gevolg van positieve discriminatie hier een kans krijgen om te fluiten. Wanneer men dan toch mensen met een bepaalde handicap zou willen bevoordelen, dan is het beter te kiezen voor doven. In dat geval had mijn ´blinde idioot´ hem niet gedeerd. Ik liep het veld af en maakte na het laatste fluitsignaal mijn excuus bij de slechtziende fluitist. Ik zei sorry en dat ik me misschien wat genuanceerder had moeten uitlaten, maar dat hij wel ongelijk had. We gaven elkaar een hand en het was afgedaan.

Wat ik me wel afvraag, welke kaart geef je aan die spelers van Haaglandia, die een tegenstander meerdere malen tegen het hoofd schopten. Zo hard tegen zijn hoofd schopten dat hij met zwaar letsel moest worden opgenomen in het ziekenhuis. Mijn mening is een betonnen kaart, met een stevige ketting aan het been van de onverlaten en dan dumpen in de vliet en de eeuwige verbanning van alle voetbalvelden. Mocht reïncarnatie bestaan, dan geldt de schorsing voor vijf levens, waarvan 2 voorwaardelijk. Het is een voor een blinde scheidsrechter ook veel eenvoudiger. Een betonnen kaart vind je ook wel op de tast.

PS In een juniorenwedstrijd in Paraguay gaf de scheidsrechter de complete selecties van beide teams rood. Daarmee wist hij net niet het wereldrecord van 36 rode kaarten in één wedstrijd te breken.