11-7-2016 – De jaarlijkse Srebrenica-herdenking op het Plein in Den Haag
Afgelopen maandag was het de eenentwintigste maal dat deze herdenking plaats vond. Voorafgaande aan de herdenking was er de Marš Mira, Vredesmars voor Srebrenica, deelnemers lopen een afstand van elf kilometer van Wassenaar naar Den Haag. Bij het Vredespaleis was er even een kleine rustpauze en een korte demonstratie alvorens de mars doorliep naar het Plein.
Op het Plein hing de vlag op het ministerie van defensie halfstok
Al jaren is er gepleit om tijdens de herdenking de vlag halfstok te hangen. Nooit kreeg de organisatie gehoor. Nu ineens hing de vlag halfstok. De Vlag hing al een tijdje halfstok vanwege de omgekomen militairen in Mali. Om de vlag voor een dag te strijken en hem de volgende dag weer halfstok te hangen ging Defensie kennelijk te ver en ze besloten om vanaf 2016 jaarlijks de vlag halfstok te hangen.
Er waren weer veel deelnemers op het Plein aanwezig, waaronder veel jeugdigen. Enkele politici gaven ook Acte de Présence. Een meisjeskoor zong liederen en de namen van de 127 op deze dag herbegraven slachtoffers werden opgenoemd. Dit is voor de vele aanwezigen een pijnlijk moment. Tranen vloeiden en armen waren aanwezig om te troosten.
Er werd gebeden (dzenaza), twee minuten stilte gehouden en de last post geblazen. De deelnemers liepen enkele ronden op het plein, waarna de uitgedeelde ballonnen met naamkaartjes van de herbegraven personen werden losgelaten. Daarna was de sfeer wat gemoedelijker en was er tijd voor een gezellig gesprek.
DENK en Genocide
Een opvallend en voor mij irritant detail was dat de twee politici Selçuk Öztürk en Tunahan Kuzu van Denk zich uitvoerig lieten fotograferen bij de spandoeken met foto’s van de herbegraven slachtoffers.
Dat vond ik lijkenpikkerij, je kunt honderd keer op de foto staan tijdens de herdenking maar niet met een glimlach bij de spandoeken met slachtoffers. Op zo’n dag moet je de politieke winkel gesloten houden uit respect naar de overlevenden en de deelnemers aan de herdenking.
Genocide op de Armeniers wordt ontkend, maar men kan wel trots bij de spandoeken van de Sebrenica-slachtoffers gaan staan. De goodwill die ze eventueel opgebouwd hadden door deel te nemen aan de herdenking werd n.m.m. met één klap teniet gedaan.