Hoe ziet de uitvaart van een activist eruit? Niet persé heel anders dan die van een bakker of een registeraccountant. De toespraken verschillen wel, de mensen in de zaal ook.
Gisteren nam bij Crematorium Ockenburg een volle zaal afscheid van Ferry van Maanen, een man die zich zeker vier decennia ingezet heeft voor een betere wereld voor mens en dier. Eind jaren ’70 was hij al actief bij het Haags Vredesplatform. Ferry hielp mee met de organisatie van Nederlands grootste demonstratie ooit: op 29 oktober 1983 liepen 550.000 mensen door de straten van Den Haag in protest tegen de plaatsing van kruisraketten. Later was hij onder andere betrokken bij Occupy Den Haag, bij de acties van ongedocumenteerden op de Koekamp en in de Sacramentskerk. Als dierenliefhebber was hij ook veel te vinden bij de protesten tegen het BPRC in Rijswijk, waar apen worden gebruikt voor dierproeven. Jarenlang zette Ferry zich ook in voor Emmaus, in de kringloopwinkel op de Beeklaan. Soms speelde hij voor Sinterklaas.
Opa Water
Bij velen stond Ferry bekend onder zijn bijnaam ‘Opa Water’. De eerste vermelding van zijn bijnaam lijkt van oktober 2011 te zijn, waarin Dirk den Haan hem filmt terwijl hij jerrycans met water haalt voor het tentenkamp van Occupy. Opa water, die leed aan reumatoïde artritis, sleepte deze dagelijks van zijn huis naar het Malieveld. Later deed hij hetzelfde voor de uitgeprocedeerde vluchtelingen op de Koekamp.
Ferry voerde zijn verkregen bijnaam zelf op Twitter en verder oa. in de commentaren die hij op Haagspraak gaf. Onze Happy Hotelier voorzag iedere post waar hij ooit op reageerde van een tag…
Praktische zaken
Ferry mopperde en klaagde regelmatig en zat bij de acties voor Occupy en de vluchtelingen regelmatig met de handen in het haar. Toch maakte hij de zaken in de praktijk niet moeilijker dan ze waren. Als gepensioneerd bouwvakker wist hij als geen ander waar je hout kon halen voor die vloer of dat hokje dat een koude tent of kerk leefbaar hield in de winter en kwam hij desnoods zelf langs met zijn accuboor.
Als er bij Occupy kapotte tenten afgevoerd moest worden met daarin zaken die geen mens (zeker geen authoriteiten) ooit meer terug wilde zien dan stond zijn autootje ook klaar. Opa water stond borg voor benodigdheden als mobiele toiletten en regelde ze indien nodig. Geregeld leed hij hierbij zelf financiële schade. Achteraf hoorde je hem hier nooit meer over.
De man met de rollator
De Occupiërs lieten Ferry in 2011 niet helemaal aan zijn lot over met het dragen van de jerrycans. Na enige tijd werd het duidelijk dat Ferry inmiddels niet meer zo goed ter been was en kreeg hij van hen een tweedehands rollator.
Op het drassige Malieveld, waar meestal niet gereden kon worden, sjouwde hij deze voortaan ook met zich mee. Bij latere acties in de vijf jaar die volgden vormde de rollator een dankbaar platform voor zijn vele borden met protestteksten. Een kleurige hoge hoed, ooit gemaakt voor een demonstratie tegen bankiers die de democratie in Europa gijzelden, maakte zijn verschijning compleet. Bij elke volgende demonstratie werd de hoed van nieuwe teksten voorzien.
Thuis had Ferry zijn kat en zijn volkstuin. Of hij familie had en vrienden buiten het activistenmilieu is mij niet bekend. De volle zaal bij de uitvaart gaf vooral een doorsnede te zien van activistisch Den Haag, met af en toe een raadslid en een enkele wethouder erbij. Ze zullen hem missen, iemand anders zal nu het water moeten dragen.
In de toespraken kwam verder naar voren dat Ferry, die vaak samenwerkte met kerkelijke organisaties als STEK, zelf niet gelovig was. Ik vermoed ook dat hij in een eventueel hiernamaals snel een misstand zou vinden om een actie tegen op te zetten. Opa Water was immers niet onverwoestbaar, hij was wel onverzettelijk.
Blijf dwars!
Edwin IJsman
Haagspraak 
Mooi geschreven dit stuk over Opa water. Zoals je als wielerliefhebber wel weet hebben waterdragers het zwaar en doen het meeste werk
En in de wielersport dragen ze bidons, geen jerrycans.
Zijn reacties op het vroegere Hofstijl en tegenwoordige Haagspraak waren altijd pittig, zelden ergens mee eens. Ik merkte de effecten aan de OK. Deze stemden niet vrolijk. Ik kende Opa Water niet maar reageerde weleens op zijn zure formulering door hem Opa Buiswater te noemen van de vroegste tv uitzendingen om er wat vrolijkheid in te brengen. Daar reageerde hij nooit op. Toen ik hoorde dat bijna de complete tafel naar zijn begrafenis zou gaan, begreep ik dat hij meer betekende voor de OK’ers dan dat ik vermoedde. Dat hij zacht mag rusten als dat van een crematie ook gezegd kan worden.
Voor mij krijgt hij nu pas een gezicht.
De tag Opa Water heb ik aangemaakt. Door de tag staan alle berichten waar hij ooit op reageerde op een rijtje. Ik ben namelijk van mening dat je zijn opmerkingen bij berichten die wij hier plaatsten dan ook wat beter begrijpt en beter ziet dat Opa Water ze vaak tongue in cheek maakte.
Ik kan daardoor nu veel meer glimlachen over zijn dwarse reacties hier met als voorbeelden:
Opa water was voor mij een groot voorbeeld zeker bij Occupy en later bij de vluchtelingen op de Koekamp
ook wij vochten menig robbertje uit op FB maar het respect bleef
Opa water ik wens je de rust en je bent nu eindelijk pijn vrij
Vooral de afgelopen maanden raakten we regelmatig in discussie of in ieder geval op zoek naar antwoorden voor de waanzin die ons allemaal boven het hooft hangt. Zijn spandoeken heb ik met grote regelmaat graag op de foto gezet. Hij liet geen kans voorbij gaan om zich in te zetten voor rechtvaardigheid en voor het klimaat. Dank je Ferry.
Als je het over vooroordelen hebt dan kan je Ferry als voorbeeld gebruiken. Niet dat hij vooroordelen had hoor, maar ik ( terwijl ik altijd keihard roep ze niet te mogen hebben ) Toen ik Ferry voor het eerst bij occupy ontmoette , het sjofele mannetje, gaf totaal niet om mode of luxe , had ik in mijzelf iets van wat is dit nu weer. Maar al gauw kon ik mijzelf wel slaan want dit sjofele mannetje bleek een vechter met het hart daar waar het hoort maar bij de meerderheid van de mensen niet zit. Ten tijde van ons werk bij de ongedocumenteerde vluchtelingen hoefde ik maar met mijn vingers te knippen en hij stond voor mij klaar. En daar was ik reuze blij mee. Menig keer tufde we met zijn kleine autootje met daarin een doodzieke vluchteling die te ziek was voor het openbaar vervoer richting ziekenhuis of dokter. Maar ook met andere dingen konden we altijd op hem rekenen. BV in de eerste dagen ging hij naar de albert heijn om het oude brood op te halen zodat de vluchtelingen weer brood hadden. Maar ook uit eigen beurs gaf hij maar al te vaak zijn hulp. En nee gelovig was hij niet, maar stel dat het waar is dat hi toch ergens daar boven is , dan weet ik zeker dat ze hem toch een ereplaats hebben gegeven. Want dit mannetje met al zijn sjofelheid was een echte lichtwerker, een mens wat zijn hele leven gestreden heeft voor een betere wereld, zelfs toen zijn eigen lijf niet meer wilde omdat het pijn gaf ging hij toch. En ik ben hem daar dankbaar voor, ook al mopperde hij op mij 😉 .
Opa Aksie , voor mijn zoon van 14 een heuze vriend ook buiten face book, en twee rollators de eerste was afgetuigt ,dat konden we niet aan zien. Overgens is die gerepareerd en ook weer vergeven in spirit van occupy. ,Geen vriend voor achter een geranium .Ik ben blij dat hij nu geen pijn meer heeft Ieder heeft op zijn of haar manier herinneringen , koester die.Zo mooi dat Edwin Teun beschreef zo mooi nu Ferry. Dankje wél ❤ En ik ben blij dat m ook hier extern staat .
Ferry was mijn tuin buurman op de Schoffel.. Hij was trots op zijn tuintje. Had het zo ingericht dat de dieren bij hem een nestje konden maken. Of het nou een vogeltje was of een rat, maakte hem niet uit. Leven was leven. Kreeg contact met Ferry , toen ik Guus de Haan uit een asiel haalde en bij ons op de Schoffel met 3 andere Hanen plaatse . Samen besloten wij om de beurt voor de hanen te zorgen. Zo hoorde ik van zijn activiteiten en zijn passie voor dier en milieu . Die passie deelde ik met hem, alleen demonstreerde ik niet.. Zo werdt ik Ferry,s praat vriendin . Kwam vaak een natje bij mij op de tuin halen. discussiëren kon hij als de beste. Maar respecteerde ook onze mening.. “Zei dan met cynische ondertoon tegen mijn man…Ja Joop, je heb recht op je stukje vlees… En ja, Ferry,had altijd gelijk…en ik kreeg steeds meer respect voor hem. Dat vond hij prachtig. Dat was alles wat hij wilde…respect voor zijn anders zijn. Dat werd niet door iedereen begrepen.
R.I.P Ferry……nooit meer een natje en discussiëren … Ik blijf voor onze, Nog twee Haantjes zorgen.
Hartverwarmend om te horen hoe hij op zijn tuin omging met zijn ideeën en zijn liefde voor de natuur.
U heeft geen toestemming gevraagd om foto s te maken van de crematie van Ferry en openbaar te publiceren. Uw foto s daarom verwijderen aub.
Ferry eren prima maar geen foto s van de crematie publiceren zonder toestemming van de naasten.
Indien u op de foto staat wil ik deze best op verzoek verwijderen. Ik wijs u er echter op dat u niet de enige rouwende bent hier en ik het geen stijl vind om over iemands graf heen hier ruzie te gaan zoeken.
Juist Edwin !!!!!
Wat een held!
Edwin en Theo Che zijn jullie helemaal de weg kwijt of zo ? Hoe krijg je het gotverdegotver voor mekaar om zo immens bot te reageren op het verzoek van Marion ?! Aangezien zij de uitvaart geregeld heeft op deze unieke manier, waar wij eigenlijk heel dankbaar voor moeten zijn want het had ook beperkt kunnen blijven tot een besloten gebeurtenis, is zij tevens degene die gaat over het al of niet maken (en publiceren) van foto’s. Ik vind deze reactie dan ook buitengewoon onbeschoft en de perken vh fatsoen ver overschrijdend ! Zijn dit nou de hedendaagse mores of zo ?
pilletje vergeten ???
kinderachtige reactie van jou, maar omgaan met kritiek valt ook niet mee voor sommigen….
Commentaar gesloten. Jullie mogen dit debat verder voortzetten op de Facebookpagina van Haagspraak, waar dit In memoriam hier gelinkt staat: https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1332753353456899&id=409970905735153