Drie maal ben ik in Groot-Brittannië geweest, maar de laatste keer was dertig jaar geleden. Van een van die reisjes herinner ik me nog goed dat ik een keer fish en chips ook echt heb gegeten vanaf een oude krant.
Een smakelijke combinatie; frietjes met een lekkerbekje. Ik heb het vanavond gegeten met ovenfriet van McCain en met een lekkerbekje van de Albert Heijn dat ik opwarmde in een koekenpan. Best lekker zo in eigen huis, maar voor een superieur lekkerbekje moet ik terugdenken aan Scheveningen. Voor het beste lekkerbekje kon je bij een vishandel aan de haven terecht. Je koos een grote moot kabeljauw uit die voor het bepalen van de prijs werd gewogen; duur, maar zijn geld meer dan waard. Dan werd de kabeljauw voor je ogen door een dik oliebollen-bierbeslag geslagen en dan de hete frituur in. Daarna kreeg je de lekkerbek op een vel papier om gelijk op te eten. En wat smaakte zo’n kneiterverse lekkerbek dan heerlijk: de krokante korst in combinatie met de vis die in lamellen uiteen dreigde te vallen. Smullen met een capital S.
Naast de kroket heb je ook de bitterbal en ook zo verhoudt het lekkerbekje zich tot de kibbeling. Gefrituurde stukjes witvis in een plastic bakje van de heek of wijting met remoulade- of cocktailsaus. Kibbeling betekent oorspronkelijk de wangen van een kabeljauw. Een delicatesse.
MobyDirk 2015.
Haagspraak 