De Haagsprekers aan de wekelijkse koffietafel kunnen het allemaal. De een wat beter dan de ander maar lang over iets doorkletsen of zelfs over niets doorkletsen, is bijna het adagium van Opûh Koffie. Beppen, dus. Maar waar komt dat begrip beppen nou precies vandaan?
In mijn familie van mijn vaders’ kant hadden wij een tante Bep, een zus van mijn vader. Tot op hoge leeftijd had zij altijd een goed verhaal. Zij had haar woordje bij zich, zal ik maar zeggen. Dat was ook de fabrikant van een vooroorlogs wasmiddel ter ore gekomen. Maar ook dat deze vlotte dame uit een omvangrijk katholiek gezin kwam in Voorburg. Met zijn dertienen waren ze en dat betekende dat er wekelijks teilen vol wasgoed doorheen moesten.
En zo kon het dat tante Bep haar bespraaktheid kon inzetten voor de promotie van ik meen Persil. Zij werd regelmatig naar het noorden van ons land uitgezonden om op boerderijen de voortreffelijke kwaliteiten van het wasmiddel in de praktijk te brengen. Zij deed daar dus de boerenwas op tal van boerderijen en werd zelfs, als de afstand te groot was, met het vliegtuig er naartoe gebracht. Niet alleen de kwaliteiten van het wassen op het wasbord waren haar pluspunten maar vooral haar overtuigingskracht het wasmiddel daarna aan te schaffen. Terug naar de Wagenstraat in Den Haag.
Beppen in de praktijk gebracht
Ik moet er nu aan denken door de dame die onuitgenodigd spontaan bij ons een praatje komt maken. “Zo, lekker aan de herenkoffie?”, is haar openingszin. Dan is een uitnodiging van onze kant er bij te komen zitten snel gedaan. Maar in feite komen wij er niet eens meer tussen, wat zij allemaal te vertellen heeft. En, wellicht raad je het al, haar naam is Bep. En Bep heeft het volgende aan ons te melden. Met na afloop de vraag dit: “Nee hoor, niet op Facebook!” te willen zetten. Als zij eens wist hoe ik tegen Facebook ben, zou zij weten dat het slechts op Hagazine en Haagspraak komt, met de restricties van dien.
Haagspraak 
Hij is Top geworden. Haagscher kan bijna niet 😉