Ik stond geduldig in de rij bij boekhandel Paagman op de Fred op mijn beurt te wachten. Hier geen voordringers, keurige buurt. Achter mij hoorde ik een man heel zachtjes praten.
“ken je hem niet? Hij was je buurman”… “Wie?” fluisterde een vrouwenstem. “Deze man hier vlak voor ons”. Ik draaide me om en keek in de gezichten van een vriendelijke grijze man met een wit baardje en een oud fragiel vrouwtje naast hem. “Hebt u het over mij?” vroeg ik. “Ja, u hebt toch in de Parijsstraat in Zoetermeer gewoond?” Ja zei ik, maar dat is al weer ruim 18 jaar geleden. “Ik bezocht daar regelmatig mijn moeder die toen boven u woonde. Ik herkende u meteen”. Het oude vrouwtje keek hem ongelovig aan want zij wist het ook allemaal niet meer. “U hebt een uitstekend geheugen”, complimenteerde ik hem terwijl hij mij nog steeds totaal onbekend voorkwam.
“Komt u maar” riep een dame achter de balie.
Ik was aan de beurt. Ik legde dichtbundel “ ’s Nachts verdwijnt de wereld” van Jaap Robben en “Gij Nu” van Griet op de Beeck op de toonbank. “Zijn het cadeautjes?”
Ik had geen idee welke boeken ik zou gaan kopen toen ik bij Paagman binnen wandelde. “Gij Nu” keek me bij binnenkomst al aan en ik herinnerde me een leuk gesprek bij DWDD met de schrijfster en had me toen al voorgenomen ooit eens een boek van haar te kopen.
De gedichtenbundel van Jaap Robben was een andere verhaal. Ik wist niet eens dat hij gedichten schreef maar afgelopen week was hij te gast bij DWDD Heimweh, waar Adriaan van Dis hem interviewde en het gesprek behalve over zijn roman Birk, voornamelijk over deze dichtbundel ging. Zijn eerste roman voor volwassenen, Birk, had ik een tijdje terug toegestuurd gekregen door de uitgever van “De gekste plek van Nederland – 111 bizarre locaties en hun bijzondere verhaal” (auteur Jeroen van der Spek), waarin twee foto’s van mij waren gepubliceerd. Aanvankelijk ging het om één foto maar later kreeg ik het verzoek om een tweede foto te mogen plaatsen. Omdat ze één bewijsexemplaar voor 2 foto’s te weinig vonden kreeg ik een ander boek cadeau, dat werd Birk, geen paperback maar een hardcover, gebonden en genaaid. Een heel beklemmend boek, vond ik, omdat de 3 personen die in dit boek voorkomen de enige bewoners zijn van een eiland waarop het hele verhaal zich afspeelt. Benauwend maar ook heel bijzonder.
Onderweg naar huis, op de fiets, kwam mijn bijzondere ontmoeting weer naar boven. De man kwam mij absoluut niet bekend voor hoe diep ik ook terug ging in mijn herinnering. Hoe vaak kwam hij bij zijn moeder en waarom was ik hem zo opgevallen? 18 Jaar geleden werkte ik nog volop en had weinig contacten met de overige bewoners van mijn flat.
Had ik hem en zijn moeder een kop koffie aan moeten bieden?
Haagspraak 