Een pakketje voor Buitenlandse Zaken

Jaren geleden, het moet zo ergens een jaar na het begin van de oorlog in Irak zijn geweest, kwam ik een verdwaalde man tegen op straat. Nou gebeurt dat wel vaker bij mij in de buurt, maar deze man viel op: hij had een Arabisch uiterlijk, compleet met baard en een wit gewaad. Onder zijn arm droeg hij een pakketje. Hij had niet echt een duidelijk idee waar in Den Haag hij zich bevond, dat was duidelijk. Hij vroeg mij naar het Ministerie van Buitenlandse zaken. Was het nog ver?

Ik stelde hem gerust: hij was de verkeerde kant op gelopen, maar het Ministerie van Buitenlandse Zaken was slechts tien minuten van hier. Ik legde hem uit hoe hij daar het eenvoudigst kon komen, langs Centraal Station en het winkelcentrum Babylon, dat toen nog niet gerenoveerd was.

Of ik later die dag nog naar het journaal gekeken heb kan ik mij niet meer herinneren, maar ik weet vrij zeker dat er geen nieuws bestaat uit die tijd over een aanslag op het Ministerie, zeker niet door een Arabier in witte jurk. Waarschijnlijk zal de man dan toch gewoon een pakketje bezorgd hebben.

 
Edwin IJsman

Auteur: edwin ijsman

Idealist met een kwinkslag | Schrijft | Fotografeert | Ontwerpt | Onderzoekt | Voorliefde voor nutteloze dingen | Twitter: @edwinijsman

3 gedachten over “Een pakketje voor Buitenlandse Zaken”

  1. Ik vraag mij af of de man in het witte lange gewaad ook nu nog zo makkelijk zou kunnen lopen, richting Buitenlandse Zaken. Als je weet hoe de beveiliging om binnen te komen bij BuZa, zoals je toen het ministerie afgekort schreef, dan moest je je paspoort bij je hebben en echt met iemand een afspraak hebben die bij de balie in de ontvangsthal bekend moest zijn. En dat was toen.

  2. Ik herinner me hoe ik een paar jaar geleden een (jonge)man door de poort bij het Buitenhof het Binnenhof zag betreden met een bivakmuts over z’n hoofd. Natuurlijk bleef ik wachten op het moment dat de beveiliging met toeters en bellen aan zou komen rennen om hem te overmeesteren. Tot m’n grote verbazing gebeurde er echter niets en verdween hij na een rustige wandeling door de poort bij het Mauritshuis….Sindsdien heb ik geen hoge pet meer op van de beveiliging…

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.

%d bloggers liken dit: