DE STROOPWAFELRELLEN – Harry Zevenbergen

De eerste les bij een debatcursus is, dat je je tegenstander niet voor gek verklaart of zijn ideeën idioot noemt. Voor columnisten zijn de regels wat losser, maar erg sterk is het meestal niet. Het gaat om argumenten, alternatieve ideeën. Maar soms, soms zijn plannen zo schokkend stompzinnig en bizar dat ieder rationeel argument overbodig is, misplaatst zelfs.
Ik zegt het dan ook rechtuit, er rest me niets dan de plannen van Marjolein de Jong, de wethouder van stroopwafels, bloemen en ijs, op die manier te kwalificeren. Volslagen idioot, daarbij vallen het aan alle kanten rammelende Spuiforum en de fragmentatiebom die op het Koorenhuis is gegooid volledig in het niet.
De wethouder van stroopwafels wil de Grote Marktstraat opnieuw inrichten, het moet een winkelstraat van internationale allure worden. De straat lees ik verder moet de sfeer krijgen van een Haagse balzaal. Geen gewone balzaal dus maar een Haagse balzaal, dit gebeurt door grote kroonluchters en bijzondere banken van gebogen plaatstaal in de straat te plaatsen.
Ik snap natuurlijk ook wel dat kiosken niet passen in een balzaal. Zit je net midden in een wilde tango knal je tegen de ijscoman op of loop je de strooppan van het vuur en zit je partner eronder. Niemand wil een kiosk in een balzaal. Het punt is dat wij geen balzaal willen in onze winkelstraat.
Mensen mogen best dansen op straat, muziek maken, gedichten voordragen of andere rare dingen doen. Leven in de brouwerij dat maakt een winkelstraat tot winkelstraat.
Het past allemaal in het steriliseren van de stad. Zoals ook het weghalen van de ijscokarren op de boulevard in Scheveningen past in dat beleid. Wat is er meer boulevard dan een ijscokraam? En nee het hoeft geen aan de boulevard aangepaste ijskraam te zijn, laat de boulevard zich maar aanpassen. Boulevard en ijs zijn woorden die je in één adem noemt. Niemand in Den Haag wil de klinische boulevard, die we van Marnix de wethouder van stadssterilisatie hebben gekregen.
Ga naar om het even welke winkelstraat van internationale allure in Londen, Parijs, Edinburgh en je vindt er kiosken waar je kranten, bloemen, ijs kan kopen. Maar wat zie je er niet wat maakt de Grote Marktstraat uniek ten opzichte van Oxford street, Princess Street, de Champs Élysées. Nou mevrouw de Jong? Juist dat zijn de stroopwafels. De stroopwafels mevrouw de Jong.
En de straten in Den Haag mevrouw de Jong van wie zijn die? Juist van ons en wij willen stroopwafels als we winkelen, niet de tango leren dansen. In de ene stad breken rellen uit om een kleinigheid. Hier en nu in Den Haag gaat het om belangrijke zaken.
Hierbij roep ik iedere Hagenaar op om te vechten voor de kiosken. We ketenen ons vast aan de bloemen, aan de ijscokar, we adopteren een straatmuzikant, we geven ons leven voor de stroopwafelkraam en als we deze slag gewonnen hebben, zetten we tien ijskarren in alle soorten en maten op de Scheveningse boulevard. En Marnix waag het niet er dan met je poten aan te zitten.
Want een ziekenhuis moet steriel zijn, een stad moet leven! Laten we de zaken alsjeblieft niet omdraaien.