Om kwart voor zeven in de avond, terwijl een jonge knul een lading nog te bezorgen flyers in een afvalcontainer werpt, gonst het ineens sirenes in de Weimarstraat. Agenten zetten nerveus de straat af.
“Bent u pers?”, vraagt één van hen.
“Verslaggever Haagspraak.”
Hij laat mij door en waarschuwt, dat ik vooral aan de rechterkant van de straat moet blijven, want “anders loopt U in de vuurlinie”.
Ondertussen komen de discussies op gang tussen ordebewakers en passanten, die per se doorgang willen hebben, ondanks dat politie hen verzoekt een andere route te nemen. Eén dame op de fiets glipt door de afzetting. Enkele buurtbewoners mogen wel naar hun woning en krijgen het advies binnen te blijven.
Een man, onder schot gehouden door twee agenten, eerst laconiek niet luisterend naar het bevel zijn handen te laten zien, knielt uiteindelijk naast zijn scooter met de armen gespreid op een auto en wordt gearresteerd.
Verderop staat een gehavende auto, waarschijnlijk slachtoffer van een wilde achtervolging en klinkt het storende geluid van een politiehelicopter, die wordt ingezet om een tweede verdachte op te sporen.
Na een klein half uurtje is de schijnbare rust in de straat en op Twitter wedergekeerd. De afzettingen worden opgeheven en de auto afgevoerd.
Een eigenaar van een zaak staat heftig te gebaren tijdens een geprek met twee overgebleven agenten en toont zijn verbazing over het politieoptreden, die na wat uitleg, er genoeg van krijgen en besluiten te vertrekken. Vervolgens komt de man op mij afstormen en vraagt waarom ik een foto maak en eist dat ik hem verwijder. Ik leg uit dat het mij vrij staat te fotograferen op de openbare weg, dat ik een reportage maak en bied hem aan om bij mij langs te komen voor een bak koffie om de zaak even rustig te bespreken. Een buurtbewoner probeert nog met redelijke argumenten de zaak te sussen en plots komen er twee buurtpreventisten op de fiets langs, springen tussenbeide en ondervragen de eigenaar en mij naar wat er gaande is. Zij hadden melding gekregen van een vechtpartij en weten, tot ieders verbazing, niets van de zojuist gehouden aanhouding.
Tja, daar sta ik dan: De intermediar vind het ongepast dat ik een foto maak tijdens zo een gespannen sfeer in de straat, de eigenaar schreeuwt dat hij mij kent en iedere dag ziet en de preventist wil dat ik de foto verwijder.
“U bent er voor de openbare orde en niet om te censureren”, leg ik uit, maar om de vrede in de straat te bewaren besluit ik onder zijn toeziend oog twee foto’s te verwijderen van de SD kaart. Ik deel mijn actie mede aan de nog immer geëmotioneerde eigenaar, wij schudden elkaar de hand en een familielid van hem bied aan om dan maar een foto van hem te maken, samen met de twee dienstdoenders.
Morgen krijgt de eigenaar een print van 30 bij 40 centimeter in een lijst. Die gaat hij ophangen in zijn zaak.
Of zoals iemand twitterde:
“Never a dull moment at Weimarstraat.”
Haagspraak 
Domweg gelukkig in de Weimarstraat :-))
Wat een verhaal zeg
Dat eeuwige inloggen is toch wel lastig
Politie mag wel wat slimmer worden. Ik belde ze laatst om een poging tot oplichting door te geven. Toen wist men niet wat het email-adres was. Dat moest even uitgezocht worden…
In Mariahoeve hebben we ooit een aangifte gedaan. Dat ging via een agent op een computer die telkens vastliep. 3 maal liep ‘ie de gang op en neer om een printje op te halen dat niet wilde lukken. Als we iets vreemds zagen hoefden we maar te bellen “en dan voeren wij het razendsnel in ons systeem in”. Razendsnel. En systeem. Wat Jan en Alleman thuis heeft staan is het summum aan techniek, waar de politie het mee doet is achterhaalde meuk en oude onveilige browsers.
Dit terzijde.
Volgende keer geen foto’s verwijderen. Openbare weg heb je het recht om te fotograveren en hij was nog al overhit volgens mij terwijl dat helemaal niet nodig was.
Jij hebt helemaal gelijk, maar aan een, in één jaar voor de vierde keer in elkaar geslagen fotograaf in de Weimarstraat, heeft niemand iets.
Prachtige foto van jouw in de Telegraaf. Mooi werk!
Spannende reportage Ed van een gebeurtenis die ik alleen door de drukte in de lucht boven mij kon vermoeden. Maar Haagspraak was erbij. Hoef ik mij toch niet oud te voelen dat ik niet direct op mijn fietsje sprong achter de helikopter aan. Scheelt ook weer discussie achter de politieafzetting. 🚁
beste Ed,
Onze ietwat naïeve vrienden van de gemeentelijke buurtpreventie pleegden geen censuur, maar vroegen je vriendelijk of je aan het verzoek van de ondernemer wilde voldoen. Tegelijk legden zij de ondernemer keurig uit dat jij wel degelijk het recht hebt om zulke foto’s in de openbare ruimte te maken.
Na enig aandringen heb je als buurman vanuit je goede hart de foto’s verwijderd. Soms gaat medemenselijkheid voor het recht op vrije nieuwsgaring en jij hebt hier gisteren een mooi voorbeeld van gegeven. Ik zou het wijs vinden als je in ieder geval nog even wacht met het eventueel aanbieden van een foto aan de familie.
gr, R.
PS overigens vond ik het niet ongepast wat je deed, ik vroeg je slechts om mededogen over recht te laten prevaleren, zoals je na enige overdenking ook deed.
Dank, niet enkel voor de heldere uiteenzetting van de gebeurtenissen, maar ook voor jouw rustige optreden tijdens de kortstondige commotie. Dat ongepaste neem ik dan bij deze terug. Het was wel wenselijk geweest als er iemand ook de eigenaar tot enige redelijkheid zou manen en zijn woede zou kunnen temperen, De oorzaak van het probleem is niet enkel dat ik een foto maak, maar ook zijn onverbiddelijke gedrag.
De foto, samen met mijn visitekaartje, is thans in hun bezit. Ik zag geen reden om hier mee te wachten, immers afspraak is afspraak: “Ik geef hem vanavond wel aan die ouwe”, was de reactie en hoop dat hiermee de vrede is getekend.
Hartstikke goed.
Ik heb gister nog nagepraat met de heren en weer eens aangegeven dat het voor henzelf goed zou zijn als ze hun mediterrane temperament wat beter in bedwang kunnen houden. Ik vind het in deze zaak echter wel heel begrijpelijk dat je over de kook raakt. Dat beide opgepakte jongens zonder aanklacht als onschuldig weer zijn vrijgelaten verklaart wel waarom het voor de heren een grote schok moet zijn geweest dat de jongens door een politiemacht met getrokken pistolen werden opgepakt. Dat de jongens als onschuldig zijn vrijgelaten, daar merkt de stad dan weer niks van.
groet en succes met je blog.
Dank je wel voor de update en fijn te vernemen, dat jij hen nog hebt gesproken. Ik kan de reactie van de eigenaar best begrijpen. Het is natuurlijk niet niks, om zo een politiemacht en handelswijze voor zijn zaak te moeten aanschouwen. Nu blijkt ook nog eens, dat men de verkeerde personen heeft aangehouden. Het politieoptreden roept nu natuurlijk wel de nodige vraagtekens op.
Hij heeft mij trouwens vanavond nog gebeld en is uitermate dankbaar voor de geschonken foto. Wij hebben een afspraak staan voor aanstaande vrijdag, want hij wil graag nog een portret, maar deze keer zonder blauwhemden. Kijk, zo kan het dus ook.
en hier woon ik dus vlakbij.. Wat een verhaal. Van die censureer-drift krijg nog het meeste kippe(n)vel, trouwens.