5 Mei 2013, Den Haag viert de vrijheid. Achter hekwerken. Om binnen te komen moet je door een poortje, netjes achteraan sluiten in de rij. Aan de andere kant van het poortje staat dan een bewaker. Deze wil in je tas kijken. Meegenomen etenswaren moeten worden ingeleverd, drankjes mogen ook niet. Zelfs petflessen water zijn niet toegestaan. Een kennis van mij werd kwaad toen zijn vriendin gedwongen werd om een karton drinkwater leeg te kieperen in de container. Het moge duidelijk zijn: vrijheid vergt offers.
Eenmaal binnen blijkt al snel wat anno 2013 de belangrijkste ingrediënten van vrijheid zijn: patat, bier en muziek. Er dansen ook nog wat meiden op militaire voertuigen. Als je een beetje zoekt, kan je ergens rechtsaf voorbij een tent de kraampjes vinden van mensenrechtenorganiaties, non-profits en politieke partijen. Tussen de ergste herrie van de muziek door kan je hier af en toe zelfs een gesprek voeren met de mensen.
De kraamhouders van de NGO’s, zorgvuldig verstopt achter enkele kraampjes met handelswaar, zijn ook niet allemaal te spreken over de behandeling door de organisatie: vorig jaar konden ze op het Spuiplein nog ongedwongen en kostenloos staan. Hier kon een toevallige passant, met een inmiddels ook verboden hond aan de lijn, nog even informatie inwinnen. De afstand tot de muziek was groter en de vrijwilligers van de kraampjes werden niet gedwongen om de patat en hamburgers van de organisatie te kopen als ze iets te eten wilden hebben. Dat konden zij toen zelf nog meenemen.
Ik onderga het gebeuren gelaten. Vrijheid heeft immers weinig te betekenen voor een bevolking die niet bereid is om haar te bevechten. Op patat en bier zal dat niet lukken. Ik besluit dan ook om het Haagse concept van de vrijheid te saboteren: ik neem alleen gratis dingen aan en doe simpelweg datgene wat ik mij voorgenomen had. Ik maak mijn stapel uit te delen blaadjes op en wandel hierna het terrein af voor het avondeten, bij het pannekoekenhuis. Hier kan ik heerlijk met een biertje erbij op het terras genieten van het vrij rondlopend vrouwelijk schoon. Een aanzienlijke verbetering ten opzichte van het reservaat: daar waren geen zitplaatsen. Zitten in het stof van het Malieveld, dat door het overmatige verbruik is verworden tot een neoliberale vrijheidswoestijn, nee dank je, dat is geen optie.
Na de avondmaaltijd ga ik nog even een praatje maken met Inge, een fanatieke dame van de SP die zich, gewapend met scootmobiel, niet tegen laat houden door fysiek ongemak. Ook zij is kwaad: haar vriend mocht het terrein niet op. Hij had een hond bij zich. Naast ons is een bejaard echtpaar in discussie met een van de bewakers. Hij wil hen niet doorlaten bij de achteruitgang van het terrein, wat hun vermoeide benen aanzienlijk zou ontzien. Zij zullen 500 meter om moeten lopen.
Inge en ik schudden ons hoofd: wat een proletenorganisatie. Volgend jaar boycotten wij dit festival en gaan we lekker naar het strand. Genieten van onze vrijheid.
Haagspraak 
Reblogged this on HAGAZ!NE and commented:
Ik heb mij ingehouden want ik dacht dat ik zou zeuren. Maar vrijheid vieren achter hekwerken is zo onvrij dat ik er niet eens naar binnen ben gegaan.
Op het Spuiplein, vorig jaar, werd ook al gecontroleerd en mocht ik, met boodschappen in mijn rugzak, niet het plein op. Dat is dus niet veranderd, belachelijk is het wel.
Ben het helemaal met je eens. 5 mei is een gewone feestdag geworden, net als Koninginnedag of straks Koningsdag zal zijn. Veel bier, herrie, en politie om de vrijheid in goede banen te leiden. Dit moet anders. De publieke omroep is tegenwoordig ook niet veel meer dan een applausmachine van regering en koningshuis. Ik had graag een avondvullend themaprogramma over Vrijheid gezien in plaats van een militair orkestje met (alweer) koninklijke gasten. Er zijn toch wel schrijvers en filosofen die over dit onderwerp iets te vertellen? Wat betekent vrijheid. Ga op het asielopvangcentrum bij Schiphol maar eens uitleggen dat ze in het land van de Vrijheid zijn aangekomen. Dat zal niet lukken zonder politieke kromspraak. Volgend jaar naar het buitenland rond deze tijd.
ik sluit mij hierbij volledig bij Edwin aan ook ik had deze ervaringen wat een afgang was dit zeg meer patat dat info over de vrijheid walgelijk
Breek me de bek niet open.
Ik wist niet wat ik zag toen ik in de rij stond en alle drankjes werden geleegd in de containers
nog geen 5 meter na dit voorval werd mij een drankje aangeboden van ja wie anders dan de grote SPA .iedereen moest met de handjes omhoog tijdens het optreden van artiesten , en het gezeur van ‘Den Haag laat je horen, een kreet die ze overal mee naar toe slepen tot vervelens toe. Als ik m’n handen omhoog doe is het uit vrije wil niet omdat het een ingestudeerde act is . vlak bij de uitgang sprak Elise mij nog aan.
Elise Leijten die vreedzaam een spandoek bij zich had moest het veld verlaten de reden er zat een stok vast aan het bord, ze liep er al een uur mee rond maar Jozias die over het terrein liep liet (vermoed ik )haar – bord verwijderen niet vanwege de stok maar de tekst stond hem vermoedelijk niet aan . Later mocht ze wel zonder stok weer naar binnen .
Ik was er om 13.15 en half drie stond ik weer buiten te genieten van m’n vrijheid. geen hek geen verplichte munten voor als je dorst heb geen gezeur over handen die de lucht in moeten want dan is het pas gezellig. fluitend liep ik naar de bus heerlijk even niets moeten.
Hier is het bord te zien dat het veld moest ruimen
Dit is in Haarlem al jaren zo op het oudste popfestival van Nederland.
Ik mocht jaren terug niet eens naar binnen met mijn camera.
Kom er ook nooit meer.
Vrijheid is, die je een ander ontneemt!!!!!
Een hele goeie foto bij het artikel!
Het mag duidelijk zijn: hun vrijheid is de mijne niet!