Er zijn van die verkeerssituaties waar je geen touw aan vast kan knopen. Den Haag zit er vol mee. Vooral als fietser beland je regelmatig op een plek waar je je niet met gebruik van de gangbare verkeersregels uit kan redden. Maar ook als je door de stad loopt, krijg je van tijd tot tijd de nodige hindernissen voor de kiezen.
Vooral als de weg ergens is opgebroken, beland je af en toe in een penibele situatie. Een typisch voorbeeld is nu een opgebroken stuk van de Lekstraat. Ongetwijfeld gebeuren hier hoogstnoodzakelijke dingen die de gehele stad ten goede zullen komen, maar de omleiding die hier verzonnen is voor fietsers en voetgangers is hilarisch in zijn disfunctioneren. Het mooiste is de situatie als je hier aankomt vanuit de richting Centraal Station, als voetganger.
Na een flink eind langs afrasteringen te zijn gelopen is het eerste dat je tegenkomt een bordje: fietsers links, voetgangers rechts. Ik vroeg mij af hoe het mogelijk was om als enigszins corpulente voetganger hier nog het stuk aan de rechterkant te betreden, maar mij lukte het vrij redelijk om mij nog tussen de borden door te wurmen en verder te lopen over het voetpad. Binnen een tiental meters vernauwde het voetpad zich echter. Kort hierop eindigde ditzelfde voetpad op het punt waar de afzetting links raakte aan het hekwerk. Teruglopen dus en mij begeven op het deel van de weg dat voor fietsers is afgezet.
Terwijl ik hier overheen liep, ondertussen een paar foto’s makend, kwam er achter mij een jonge blondine op de fiets aan. Er was geen ruimte voor twee mensen op dit ‘fietspad’, dus duwde ik mijzelf tegen het rood-wit van het hekje aan. De blondine glimlachte en reed de rijbaan op.
Voetgangers en fietsers laten zich niet sturen. Zeker niet door falende planning en incompetente uitvoerders.
Haagspraak 