Haagspraak

Woody Allen schept weer een bijna onnavolgbaar absurd beeld wat zowel boeiend als afstotend is. To Rome with Love vertelt het verhaal over de stad Rome en de mensen die zich daar dagelijks begeven. De toeristen die zich laten verleiden door mensen uit eigen land, de inwoners van de buitenwijken die zich graag binnen beduidend andere sociale klassen willen begeven. De onbekende man die uit het niets ineens beroemd wordt en niet weet hoe zich te gedragen, de enigszins viezige alwetende man die zich wonderbaarlijk genoeg ontpopt als geweten in lastige situaties en dan misschien wel de belangrijkste, de gepensioneerde die niet weet om te gaan met de vergankelijkheid van zijn leven.

Ik denk dat deze film over het ‘iets willen bereiken in je leven’ gaat en de omwentelingen en keuzes die dan vaak verleidelijk lastig kunnen zijn als je niet goed weet wie je bent. Meneer Allen zelf speelt zoals gewoonlijk de gestoorde professor.

Wat mij tegenviel van deze film is dat het af en toe even schrampt aan diepgang, maar vooral oerdriften tentoonspreidt. To Rome with Love is een typische Woody Alan film en ik ben er nog niet over uit of ik hem nou leuk vind of niet. Mijn vriendinnetje met wie ik de film bekeek wist het wel: zij vond hem geweldig.