Mist

Als in Den Haag een harde wind van zee kwam, dan kon ik buiten soms de licht-zilte bries ruiken en na een tijdje ook het zout op mijn lippen proeven.

Er kan in Den Haag ook weleens een dichte zeemist hangen in de stad. Ochtendmist, maar ook ’s avonds en ’s nachts kan het opzetten. Als ik naar school fietste zag je soms geen hand voor ogen en vond ik het wel bijzonder. Ook later toen ik wel door een nachtelijk en mistig Den Haag liep.

Wat ik me daarbij ook nog goed kan herinneren, was de misthoorn die je vanuit Scheveningen overal in de stad goed kon horen. Het lage-toonsignaal dat gemaakt wordt in de kleine baken-toren op het uiteinde van het havenhoofd van het Zuiderstrand, pal naast de haven. Ik was daar wel een paar keer geweest, maar dan bij zonnig weer in de zomer en zonder misthoorn.

Later kom ik in de bloemenbuurt te wonen. Op een dag is het zeer mistig en ik hoor de misthoorn in de verte. Toen stapte ik op mijn fiets met het plan om naar de geluidsbron toe te rijden. En zo fietste ik op het laatste stuk over de Houtrustweg naar het Zuidelijk havenhoofd. Ik kwam niets en niemand tegen. Ik reed de lange, stenen pier op en naderde de kleine toren met twee groene strepen. De zee en de betonblokken naast het havenhoofd waren niet te zien.

Toet — toet — toet.

De misthoorn gaat steeds door met zijn waarschuwing en het geluid wordt luider.

Bovenop het torentje zit een grote groene lamp. Het is het baken aan stuurboord (rechts) en aan de andere kant van de haven staat op de andere pier het baken met een rode lamp, bakboord. De geluidsbron van het baken waar ik sta bevindt zich aan de achterkant en is gericht op zee en niet op de stad. Ik stap van mijn fiets af en neem de indrukken op. Ik ben er minstens een kwartier gebleven. Fascinerende ervaring en bijzonder uitstapje. Den Haag bij mist.

Auteur: MobyDirk 2015. (Amsterdam – Den Haag 1960).
Foto’s: Ed Gool.