Tag: gebed

Woensdagmiddag, na afloop van de Opûh Koffie, besloot ik om een rondje door het centrum te maken. In de Korte Poten kwam ik Theo Kelderman tegen.

Theo Kelderman is de cartoonist van Haagspraak. Samen besloten wij om mijn rondje centrum voort te zetten. Via het Buitenhof en de Gravenstraat liepen wij de Prinsestraat in. Onderweg gaf ik Theo, die uit Haarlem komt, uitleg over de huizen en gevels die wij onderweg tegen kwamen. Via een bakkie bij Florencia kwamen wij in de Paleistuin terecht.

Mijn broer heeft in het paleis gewerkt en ik ben diverse keren, via werk, binnen in het paleis geweest, dus kon ik wat leuke dingetjes aan Theo vertellen. Toen wij bij de vijver aankwamen zag ik iets wat ik nog niet eerder gezien had in de tuin. Ik dacht aan een nieuw kunstvoorwerp, maar opeens bewoog het en zag dat het een biddende moslima was.

Ze had een kleedje op de grond gespreid en verrichte haar dagelijks salat. Door te bidden geeft ze gehoor aan haja ilal-salah (kom tot het gebed.) Moslims moeten, indien er een mogelijkheid is, vijf keer per dag bidden. Ik ben 30 jaar geleden de eerste moskee in Nederland, de Mobarakmoskee gelegen aan de Oostduinlaan, binnen gestapt en mocht er een dienst bijwonen, een aantal rituelen die de vrouw in de tuin uitvoerde herkende ik weer.

Nog nooit had ik in Den Haag in het openbaar een moslima in afzondering zien bidden. Na een tijdje liepen Theo en ik weer verder.

Op de Noordwal hebben wij nog even met de marechaussee voor de Koninklijke Stallen staan praten. Wij liepen verder toen ik de vrouw uit de paleistuin zag, besloot ik haar aan te spreken.

Het bleek dat zij uit Saudi-Arabië kwam en hier met haar man was door zijn baan. Vanwege mijn belangstelling voor haar gebed vroeg zij of ik ook gelovig was. Ik vertelde haar dat ik van huis uit katholiek was, maar er al heel vroeg niets meer aan deed.
Dat vond zij jammer, “want het leven ging ook na de dood verder”, zei ze. Na een tijdje namen we afscheid met de belofte dat wij elkaar in het hiernamaals zouden ontmoeten. Zij bedankte ons voor de getoonde belangstelling en beloofde nogmaals Inschallah, dat wij elkaar terug zouden zien in een vredige wereld zonder geweld en met deze gedachte vervolgden wij onze weg.

Onderweg bespraken Theo en ik nogmaals hetgeen ons was overkomen en liepen langzaam naar het centrum, waar Theo richting Centraal ging en ik de tramtunnel indook op weg naar huis.