Auteur: Tommy van Beek

Columnist with a bite!

Haagse Toppers in de aanbieding!

De redactie van Haagspraak belde mij vanochtend uit bed. Dat is niet zo moeilijk, hondjes liggen nou eenmaal wel vaker te slapen als ze net hun verfrissende ochtendwandeling door de haagse baggâh hebben gemaakt. “Iets met belangenverstrengeling,” zeiden ze.

Dus ik kijken. Schijnbaar zijn de nominaties voor ‘Haagse Toppers‘ bekend. Tijdens het evenement ‘Haagse Toppers & Friends’, een evenement dat onder andere gesponsord wordt door Den Haag FM, wordt de winnaar bekend gemaakt.

Even kijken naar de genomineerden:

  1. Raymond van Barneveld: een strakke, afgetrainde Haagse topsporter. Als Haagspraaks sportverslaggever vind ik het uiteraard niet meer dan vanzelfsprekend dat er een sporter genomineerd wordt. Zeker als je bedenkt dat zijn sport, darts, in Vlaanderen ‘vogelpik’ wordt genoemd. Als hond heb ik niets met vogels, dus ik zou bijna op hem stemmen.
  2. Rein Mercha: Die kende ik niet, maar een korte online search leerde mij dat hij een trotse zigeuner is die op de TV is geweest. Honden kijken geen TV, zeker een intellectuele viervoeter als ik niet. Maarja, het klootjesvolk wil ook wat. Nomineer ‘m dus maar.
  3. Den Haag FM: die naam kwam ik eerder tegen. Oja, zij sponsoren het evenement. Zonder hen zouden er geen Haagse Toppers zijn.

Ik snap niet waar mijn redactie het over heeft. De keuze lijkt mij duidelijk: aangezien ik zelf niet ben genomineerd stem ik op Den Haag FM!

Woef.

Noot van de redactie: Naar aanleiding van dit weinig kritische artikel is Tommy voorlopig door ons geschorst. Wij onderzoeken momenteel of iemand hem een kluif toe heeft gestopt. Of dat hij gesponsord wordt.

3 seconden

Onze Tommy blaft niet alleen, hij volgt het wielrennen ook op de voet. Zelfs met hondenweer is hij niet bij de koers weg te slaan.

Twee Nederlanders wonnen ooit de Ronde van Spanje: Jan Janssen in 1967 en Joop Zoetemelk in 1979. Het is vermeldenswaard dat beiden het jaar op hun Vueltazege ook de Tour de France wonnen. Het is daarom hemeltergend dat de redactie van Haagspraak gisteren niet thuis gaf op mijn verzoek een reis naar Spanje te vergoeden. ‘Geen budget’ zeiden redacteurs Happy Hotelier en Edwin IJsman mij. (Hier is de tekst van onze blaffende wielerreporter afgebroken, wegens te grof taalgebruik, Red.)

Drie seconden was het tijdsverschil gisteren aan het einde van de tijdrit in de Ronde van Spanje: mijjn naamgenoot Tom (Dumoulin) had met dat kleine verschil de leiding in de Vuelta a Espana weer overgenomen van Joaquim Rodriguez. Rodriguez moest ook nog even Fabio Aru voorbijlaten, want de Sardijnse klimmer is nu degene die drie seconden achterligt op ‘onze’ Tom. Aru, die gisteren in 38.7 km 1 minuut 53 verloor, houdt het daarmee ongemeen spannend.

Drie seconden is de helft van het kleinste tijdsverschil in de Vuelta ooit: de ronde van 1984 zag een compleet onbekende renner, Eric Caritoux, hiermee winnen van Alberto Fernández. Kan Tom Dumoulin dit kleine tijdsverschil verdedigen, met nog twee bergritten te gaan? Of kan hij misschien zelfs nog iets uitlopen? Beide scenario’s lijken mij goed mogelijk.

Dumoulin is zelf nog bescheiden, dat siert de jonge renner, die in de afgelopen twee weken liet zijn dat hij de grote motor die hij als tijdrijder van wereldklasse heeft ook in de bergen kan laten grommen. “We zijn er klaar voor, maar eerst moeten we deze overwinning vieren,” zei hij in een interview.

Dumoulin kan vandaag meteen aan de bak in de 18e etappe. Met een aankomst onderaan een beklimming van de 1e categorie heeft Aru een eerste kans om aan te vallen. Dit zal dan waarschijnlijk net onder de top van de slotklim moeten gebeuren, de lastige afdaling naar Riaza zou hij dan moeten benutten om het gat te houden of uit te bouwen.
De kans dat dit lukt, lijkt mij niet zo groot: de beklimming is redelijk op Dumoulins lijf geschreven en mocht er een gat vallen, dan zal hij waarschijnlijk de kans hebben om terug te komen. Op de finish is hij normaal gesproken sneller dan Aru, dus de bonificatie zou ook geen issue moeten zijn. Zeker niet, als er een kopgroep vooruitblijft, een scenario dat Dumoulins Giant-Alpecin wel zal ondersteunen. Van Aru’s Astana mogen we eigenlijk hetzelfde verwachten: ze zullen bang zijn om bonificaties aan Dumoulin te laten.

De etappe van morgen gaat dan over een 2e categorie klim met een finish die licht oploopt, maar de etappe van zaterdag wordt, weliswaar zonder aankomst bergop, erg zwaar en om die reden ook link voor het 24-jarige talent.

Madrid mag niet zo ver meer zijn, maar Nederland heeft nog geen derde winnaar van de Vuelta te pakken. Het wordt erg spannend.

Woef.

Kip-kerriesalade

(In Kip-Kerriesalade geeft Haagspraaks viervoeter en blogger Tommy van Beek zijn visie op de meritocratie en Het Harde Werken. De redactie neemt geen verantwoording op zich voor de inhoud.)

Ik ben een harde werker. Nadat de redactie van Haagspraak, voor wie ik wekenlang de Tour versloeg, weigerde mij op te halen, liep ik in een week terug vanuit Parijs naar Nederland.
Daar aangekomen kreeg ik een tweetal van die werkschuwe linksrakkers van een redactieleden over mij heen: ik zou een luxehondje zijn, een truttenlikker die elke dag comfortabel zijn natje krijgt in de vorm van een wandeling door het vaderlandsche hondenweer en zijn droogje, voedzame hondenbrokken. Ik zou personeel hebben: als ik iets nodig heb hoef ik maar te blaffen en het vrouwtje bedient mij op mijn wenken.

Natuurlijk: ik snap ook wel dat ik geen productiedier ben. Zo begrijp ik ook wel dat de minder getalenteerden onder ons, de domme kippen bijvoorbeeld, een zwaarder leven hebben.
Toch kijk ik niet neer op hen: kippen zijn nuttig. Kippen voorzien de mensheid van voedzame eieren en van kippenvlees. Dat hun behuizing in de bioindustrie wat krapper is, amai… dat is inherent aan hun talent en hun werklust. Heeft u weleens een kip de ronde van frankrijk zien verslaan? Denk het niet. Ik, als hondje daarentegen, heb mij maar mooi weten op te werken tot het niveau van begenadigd blogger en gevierd wielerverslaggever.

Verschil moet er zijn. als die kip wat harder gewerkt had in zijn megastal, was hij wellicht niet in de kip-kerriesalade geeindigd.

Kip-Kerriesalade, 2015. all rights reserved Haagspraak
Kip-Kerriesalade, 2015. all rights reserved Haagspraak

Woef.

Le Tour de Tommy: Sèvres – Paris

Parijs is niet ver meer, Tommy zei het gisteren al. Zelfs met zijn korte pootjes moet de laatste honderd kilometer te overzien zijn. Zeker omdat het grotendeels uit rondjes op de Champs-Elysees bestaat.

De winnaar dan de Tour is nu wel bekend. Tenzij Chris Froome op zijn hoofd gaat staan of er zich een scenario uit 1947 ontvouwt, waarin Jean Robic de Tour won in een lange slotrit van Caen naar Parijs.

Ook toen was dit al geheel tegen de etiquette, maar het peloton was in dubio over een goede respons. De Franse renners wilden zo kort na de

Jean Robic. Foto: Wikimedia Commons

oorlog niet rijden voor de Italiaanse gele trui Pierre Brambilla en zo pakten Robic, Edouard Fachleitner en een al eerder vertrokken groepje dat ze onderweg opveegden een enorme voorsprong. Robic, die geen deel uitmaakte van de Franse nationale ploeg, won de Tour. Een leuk detail is dat Fachleitner eigenlijk 3 minuten 32 sneller was, maar Robic zoveel bonificaties had verzameld in de Pyreneeënetappes dat hij voor hem bleef in het klassement. Ook verhaalde Fachleitner tot het eind van zijn leven over 100.000 Franc die die dag van hand gewisseld zou zijn. Fachleitners ploeggenoot René Vietto was hier jaren verbolgen over: het bedrag was, verdeeld over Fachleitners gehele Franse Ploeg, niet hoog genoeg.

En vandaag? Reken op het vaste sprintersbal. Cavendish zal revanche willen voor een aantal gemiste kansen deze Tour. En voor de afgelopen twee jaar, waarin de Duitse Sprinter Kittel, nu thuisgebleven, won op de Champs-Elysees. Maar is hij sneller dan Greipel? Of zal Sagan er uiteindelijk toch in slagen het juiste wiel te kiezen en het af te maken? Of wordt het toch Degenkolb? U hoort het: er staan zo op het einde van de Tour nog wel wat rekeningen open. Het wordt vast een spectaculaire finale.

Ik dank u voor de aandacht de afgelopen weken en richt mij tot u met een laatste vraag: wie rijdt er vanavond terug naar Nederland vanuit Parijs? Ik reken er namelijk niet op dat mijn baasjes van Haagspraak me op komen halen…

Woef.

Le Tour de Tommy: Modane – Alpe d’Huez

Parijs is nog ver. Zeker als je Tommy heet: met zijn korte pootjes kan onze columnist niet bij de trappers. Sturen kan hij ook niet. Blaffen wel.

Terwijl de redactie bij ieder stuk maar stug vol blijft houden dat het nog ver is, komt Parijs steeds dichterbij. Gelukkig maar, ik wil naar huis, in mijn eigen hondenmand slapen. Als er iemand is die mij morgenavond vanuit de lichtstad naar huis kan rijden, graag. Op de redactie van dit internetblad hoef ik niet te rekenen voor mijn vervoer terug.

Kijkend naar het parcours, zal de etappe van gisteren wel de laatste bedreiging van Quintana en co. op de gele trui van Froome zijn geweest. Oorspronkelijk zou de rit naar Alpe d’Huez over de Galibier gaan, maar deze is na een aardverschuiving in april geschrapt. Geen aardverschuivingen vandaag dus in het klassement, want de vervangende Croix de Fer, vanaf de lange kant, is niet stijl genoeg en ligt te ver van de voet van l’Alpe.

Ook voor hondjes is l’Alpe d’Huez een bijzondere finishplaats. Want hier, waar veel Nederlanders denken dat het ‘hun’ col is (hoe ze erbij komen is mij een raadsel, beginnend met Fausto Coppi in 1952 wonnen hier meer Italianen) is dit natuurlijk ook de col van Joaquim Agostinho. De Portugese wielerheld uit de seventies die in het slot van een rit in de ronde van Portugal in aanraking kwam met een van mijn soortgenoten en van zijn fiets viel.
Zijn teamgenoten hielpen hem over de finish. Wisten zij veel dat hij een schedelbasisfractuur had. Hij werd in een ambulance gedragen en tijdens de rit van 400km(!) naar een ziekenhuis in Lissabon overleed hij. Een triest verhaal over een dierenliefhebber waarvan bekend is dat zijn trainingsschema voor de Tour ooit grote schade opliep na een inbraak: de laatste weken voor die bewuste Tour is hij namelijk bezig geweest zijn geliefde boerderijdieren weer op te sporen.

In de geschiedenis van Agostinho is het hondje uiteraard weer de onbekende soldaat: niemand weet hoe het verder ging met her arme dier. Ze hadden best ergens een bocht in een wielerparcour naar het beestje mogen vernoemen.

Oh ja, de favorieten van vandaag:
Omdat het een korte rit is zal er misschien al eerder wat beweging van de favorieten komen. Ook al is het geen serieuze kans, het is immers de laatste. Dit zal de voltooiing van een vroege vlucht moeilijk maken. Iedereen denkt dat Froome hier graag wil winnen, maar na gisteren mag u Quintana ook als grote kanshebber opschrijven. Alpe d’Huez ligt er met een gemiddelde van hoog in de 8% stijler bij dan de gemiddelde aankomst in de Tour. Dit moet in zijn voordeel zijn.
Iemand die misschien wat ruimte krijgt om aan te vallen is Alberto Contador. Deze stijle klim zou hem moeten liggen. In het geval dat een groepje het toch tot de streep uithoudt: Bardet.

Woef.

Bardot en een hondje. Foto: http://www.igifineart.com/photography/terry-oneill/brigette-bardot/brigitte-bardot-sleep-and-dog/

(Red: Bardet, niet Bardot. Onze excuses voor de vergissing van onze reporter.)