(In Kip-Kerriesalade geeft Haagspraaks viervoeter en blogger Tommy van Beek zijn visie op de meritocratie en Het Harde Werken. De redactie neemt geen verantwoording op zich voor de inhoud.)
Ik ben een harde werker. Nadat de redactie van Haagspraak, voor wie ik wekenlang de Tour versloeg, weigerde mij op te halen, liep ik in een week terug vanuit Parijs naar Nederland.
Daar aangekomen kreeg ik een tweetal van die werkschuwe linksrakkers van een redactieleden over mij heen: ik zou een luxehondje zijn, een truttenlikker die elke dag comfortabel zijn natje krijgt in de vorm van een wandeling door het vaderlandsche hondenweer en zijn droogje, voedzame hondenbrokken. Ik zou personeel hebben: als ik iets nodig heb hoef ik maar te blaffen en het vrouwtje bedient mij op mijn wenken.
Natuurlijk: ik snap ook wel dat ik geen productiedier ben. Zo begrijp ik ook wel dat de minder getalenteerden onder ons, de domme kippen bijvoorbeeld, een zwaarder leven hebben.
Toch kijk ik niet neer op hen: kippen zijn nuttig. Kippen voorzien de mensheid van voedzame eieren en van kippenvlees. Dat hun behuizing in de bioindustrie wat krapper is, amai… dat is inherent aan hun talent en hun werklust. Heeft u weleens een kip de ronde van frankrijk zien verslaan? Denk het niet. Ik, als hondje daarentegen, heb mij maar mooi weten op te werken tot het niveau van begenadigd blogger en gevierd wielerverslaggever.
Verschil moet er zijn. als die kip wat harder gewerkt had in zijn megastal, was hij wellicht niet in de kip-kerriesalade geeindigd.
Woef.
Haagspraak 