
Klein tipje van de sluier: het is te vinden in Den Haag.
“Amour” is een confronterende film die gaat over het ouder worden. We willen allemaal graag oud worden en gezond blijven. Vooral dat laatste is heel belangrijk. “Nog vele jaren in goede gezondheid”, staat er vaak op verjaardagskaarten geschreven. Deze film gaat niet alleen over het ouder worden maar ook over een naderende dood. We gaan allemaal dood, niemand uitgezonderd. Hebben we het daar wel eens over met mensen die ons dierbaar zijn of schuiven we dat liever vooruit? Als je jong bent is dit nog allemaal de “ver-van-mijn-(sterf)bed-show” maar naarmate je ouder wordt dringt die gedachte zich vaker op. Het komt onvermijdelijk op je af, maar hoe komt het? Als je “geluk” hebt krijg je een hartstilstand of leg je het loodje in het verkeer. Heel vervelend voor de nabestaanden maar wie weet hoeveel narigheid jou bespaard is gebleven.
Over die narigheid gaat deze film. We zien in een gelukkig ouder echtpaar in goeden doen. In het begin van de film zie je het paar in een concertzaal bij een optreden een jonge pianist, een succesvolle leerling van mevrouw. Thuis wordt er over nagepraat en het leven kabbelt rustig voort zoals dat bij oudere echtparen vaker gebeurt. Ze bewonen een schitterend ruim bemeten appartement met lift en conciërge-echtpaar. De vrouw echter wordt plotseling getroffen door een herseninfarct. Twee zelfs. De eerste is een bijna onopgemerkt moment van afwezigheid, de tweede is ernstiger en zorgt voor een gedeeltelijke verlamming. We zijn getuige van het hele proces van aftakeling, ontreddering, afhankelijkheid, decorumverlies. De echtgenoot verzorgt zijn vrouw desondanks heel liefdevol, bijgestaan door ingehuurde professionele hulp. Maar ze zijn beiden de regie over hun leven volledig kwijt.
Het is geen vrolijke film, hij zet je behoorlijk aan het denken, althans mij. Wat zou ik doen in zo’n situatie? Welke stappen moet ik zelf nemen en op welk moment?
De hele zondag waren alle voorstellingen volledig uitverkocht en de zaal was meesttijds muisstil.
Deze film draait momenteel in het Filmhuis Den Haag
Op het hoogste punt van de Zandmotor vond ik afgelopen zondag een bijzonder bouwwerk. Ik had ooit eens gelezen dat er na voltooiing van de zandmotor er ook plannen waren voor een uitkijkpost voor bezoekers. Maar wat ik zag daar zag was niet echt bezoekersvriendelijk.

Na wat speurwerk op internet vond ik wat ik zocht op de speciale zandmotorwebsite.
Hierop las ik het volgende:
3 oktober wordt begonnen met de bouw van een zogenaamde Argusmast in het midden van de Zandmotor. Rijkswaterstaat gebruikt de mast om zicht te hebben op de ontwikkeling van de Zandmotor. De Argusmast is een 40 meter hoge mast voorzien van camera’s die het mogelijk maakt de verandering in de vorm van de Zandmotor continu te volgen. De Argusmast is naast de radarinstallatie bij Kijkduin een van de zichtbare methodes waarmee Rijkswaterstaat, de Provincie Zuid Holland, Ecoshape en de TU Delft langlopend onderzoek doen naar de werking van de Zandmotor.
De mast, vernoemd naar de mythologische Griekse reus met 100 ogen, wordt in delen vervoerd en vanaf maandag 3 oktober opgebouwd in het midden van de zandplaat, ten westen van het duinmeer. Aan de mast worden acht camera’s bevestigd die continu filmen hoe de Zandmotor verandert. Deze beelden worden naast elkaar gezet en met elkaar vergeleken zodat de ontwikkeling van de zandmotor en omliggende zandbanken in beeld gebracht en geïnterpreteerd kan worden. De camerabeelden zijn uitsluitend voor wetenschappelijk gebruik, strandbezoekers en recreanten komen niet herkenbaar in beeld. De stroomvoorziening voor de camera’s loopt via een stroomkabel die al is aangelegd. Rond de mast komt bovendien een uitkijkpunt om vanaf 5 meter hoogte de ontwikkeling te kunnen observeren. De Argusmast blijft vijf jaar staan, daarna vindt een evaluatie plaats en wordt besloten of hij voor nog eens vijf jaar ingezet wordt.
langlopend onderzoek
De Argusmast is één van de instrumenten in een langlopend onderzoek naar ontwikkeling van de Zandmotor. Om na te gaan of de Zandmotor werkt zoals verwacht, wordt op verschillende manieren de ontwikkeling in kaart gebracht. Volgens vooraf gemaakte berekeningen zal aan het einde van dit experimentele project 35 hectare nieuw strand en duin ontstaan zijn.Het onderzoek richt zich op stroming, verspreiding van zand, flora en fauna, zwemveiligheid, duinontwikkeling, grondwater en recreatief gebruik. De data wordt op verschillende manieren verzameld, onder andere door een radarinstallatie, door diepte- en hoogtemetingen met jetski’s, stromingsboeien, door observaties en inventarisaties ter plaatse en vanaf dit najaar met de Argusmast.
In 2016, vijf jaar na aanleg, zijn de eerste officiële onderzoeksresultaten bekend. Pas na een periode van 20 jaar is het experiment voltooid en kan een definitieve uitspraak gedaan worden over de werking van de Zandmotor. De Zandmotor moet volgens de berekeningen aan het einde van het experiment resulteren in 35 hectare nieuw strand en duin. Rijkswaterstaat werkt in dit onderzoek samen met andere overheden, het bedrijfsleven en kennisinstellingen waaronder de provincie Zuid-Holland, Ecoshape, Deltares en de TU Delft.
Begin 2011 is Rijkswaterstaat begonnen met de aanleg van de Zandmotor.
Dit is een kunstmatig schiereiland voor de Zuid-Hollandse kust tussen Kijkduin en Monster en ligt tot 1 kilometer ver in zee en heeft de vorm van een haak. Dit project is onderdeel van de kustversterking omdat bepaalde delen van onze kust onvoldoende zijn voorbereid op de toekomstige stijging van de zeespiegel.
Alles begon met het opspuiten van zand voor de kust, dat zo’n 10 kilometer ver uit zee opgezogen werd.
De motor ligt er inmiddels al bijna twee jaar en ik wandel er regelmatig naar toe om te kijken wat er zoal gebeurt op dat stukje nieuw Nederland.
Hij was vanaf het begin al behoorlijk in beweging. Dat was ook de bedoeling.
Hij moet op een natuurlijke manier door de stroming van de zee het strand op de juiste breedte houden.
Er ontstonden onverwachte diepe geulen met een hele sterke stroming, die gevaarlijke situaties opleverden voor de badgasten.
Er is een enorm verschil tussen eb en vloed, niet verticaal maar horizontaal. De kans is groot dat als je hier met eb gaat wandelen (en als je de vloed niet in de gaten houdt) je soms op een eiland komt waar je niet meer af kan. Regelmatig moesten de mannen en vrouwen van de reddingsbridage hiervoor afgelopen zomer in actie komen.
Het schijnt dat er al zeehonden zijn gesignaleerd en toen ik er een paar maanden geleden was zag ik de eerste begroeiing. Voorbode van voorzichtige duinvorming?
Vanmiddag ben ik er weer naar toe gewandeld en zag dat ze zee aan de uiterste westkant al behoorlijk wat aan het afknabbelen is.