Ik ben een homo. Mijn buren hebben dat voor mij besloten.
Gisteravond schoof ik rond etenstijd aan op het caféterras aan de overkant, bij mijn buurman en zijn vrouw aan tafel. Tot twee weken geleden ruzieden ze nog met grote regelmaat. De inzet was het overmatige drankgebruik van de buurman. Nu was deze episode over, beide echtgenoten zaten nu op het terras, met een drankje.
Een geanimeerd gesprek met beide buren, over een onderwerp waarvan ik aanvankelijk dacht dat het hen niet persoonlijk aan zou gaan, veranderde al spoedig in een hevige discussie. De buurvrouw steunde mijn standpunt en de buurman ging hier tegenin.
Tegen achten wilde de buurvrouw naar huis, 30 meter verderop, aangezien hun een uur geleden bezorgde maaltijd inmiddels koud was geworden. De buurman bestelde nog een jonge jenever. Zij, een vurige latina, keerde zijn jeneverglas ondersteboven en liep meteen door naar de vuilnisemmer om hier de afhaalmaaltijd in te gooien. De buurman en ik bleven alleen achter op het terras.
Tien minuten later was de buurman inmiddels teruggekomen op onze vastgelopen discussie. 30 meter achter zijn rug zag ik een schuin geparkeerde auto. De buurvrouw laadde hier een tweetal tassen en een kattenmand in. Ik attendeerde mijn buurman hierop en ging nadat hij onverrichterzake terugkeerde naar zijn opnieuw gevulde jeneverglas de kroeg in om hem enige tijd alleen te laten.
Aan de bar overdacht ik de ontstane situatie tot de buurman terugkeerde. We bestelden een whisky en praatten bij.
Hij haalde een voorval aan van enige dagen geleden, een ruzie thuis, waarbij zijn vrouw hem vroeg of hij homo was, aangezien hij de laatste dagen meer tijd met mij doorbracht op het terras dan met haar thuis. Spoedig stelde hij mij de vraag of ik homo was. Dat was okay, er is niets mis met homo’s. De meeste cafébezoekers waren het met hem eens, mijn niet genderstereotype gedrag, ik vroeg mij ondertussen af of ze het woord foutloos konden spellen, paste uitstekend bij het beeld van een homoseksueel. Ook had ik nog nooit naar de tieten van de barvrouw of de nu kwaad weggereden echtgenote gegrepen, bedacht ik mij.
De enige overgebleven vrouwelijke bezoeker was verbaasd over het idee dat ik ook geen homo zou kunnen zijn, ze had het altijd gedacht. Ze vroeg nog of ik met haar meeging om het tegendeel te bewijzen. Bij mijn weten was ze getrouwd met een boomlange neger, dus dat leek me niet zo verstandig. Ze ontkende dat ze getrouwd was, waarop ik zei dat in dat geval mijn uurtarief 250,- was, ex. BTW.
Daar reageerde niemand op.
De consensus in mijn buurt is nu dat ik homo ben. Mijn pasverworven geaardheid zal even wennen zijn, maar gelukkig zijn mijn buren tolerante mensen.
Edwin IJsman
Haagspraak 
al dan niet celibatair
Wel een harige zo te zien;-)
Ja, een harige. Nog een beetje slordige tekst, maar dat zal me wat vandaag. Eerst bijkomen. Een mens komt niet elke dag uit de kast.
uit de kast in een hokje
ik lig in een deuk hahahaahahahahahaha
Goed geschreven column chapeau!!
In 1731 was je in levensgevaar geweest, 14 homo’s ter dood veroordeeld en met een steen om de nek bij scheveningen in zee gegooid.