(K)Ankara

Onze man in Ankara maakt zich zorgen over de grenzeloze hoeveelheid humor die over de Turkse president wordt uitgestort. In Ankara wordt niet gelachen en al helemaal niet door vrouwen. Dit zou zomaar als minachting van de man beschouwd kunnen worden. Vandaag ben ik op zoek gegaan naar het equivalent van Haagse Harry en meen hem gevonden te hebben in de president met het opgeheven middelvingertje. Deze Ergerman wordt zowel in eigen land als in den vreemde door zijn onderdanen geprezen om de economische boost die hij de Turkse economie heeft gegeven.

In ons Haagje uit zich dit door het overnemen van om het even welke nering ten faveure van de eigen bevolking waarbij gegenereerde inkomsten geïnvesteerd worden in eigen land. In Turkije worden die inkomsten omgezet in Chinese nepartikelen die gretig aftrek vinden bij Westerse toeristen die hier in eigen land mee lopen te pronken. Daarnaast wordt de economie nog eens gespekt door Europese subsidie voor vluchtelingenopvang en mogen Turkse burgers tegenwoordig visumvrij naar Europa reizen. Zie hier het Turkse verdienmodel in a nutshell.

En zoals wij hier in het Haagse massaal t.b.v. selfies poseren voor Haagse Harry, zo loopt men in Ankara te pronken met de president met het opgeheven vingertje. Het kan verkeren…

Ik wil overigens nog wel even kwijt dat Cor en Don mij wel erg hebben verwend. Ik verbleef aan de oostkust van Turkije in een vijfsterren hotel waar ik nooit mijn portemonnee hoefde te trekken. Er werd gefluisterd dat al dit soort hotels gefinancierd werden door Koerdisch drugsgeld, echter niemand alhier kon dit bevestigen, noch ontkennen.

Na mijn eerste blog kreeg ik bezoek. Ik kreeg een gratis transfer aangeboden naar een éénster hotel. Hier aangekomen kon ik mijn geluk niet op. Ik bevond mij plotseling tussen de intelligentsia van Turkije! Advocaten, rechters, journalisten, en bloggers hadden hier al hun intrek genomen. Het complex was voorzien van tralies waarvan ik meende dat ze bedoeld waren om het gepeupel buiten te houden, echter niets bleek minder waar: ik was hier op speciale uitnodiging van meneer Ergerman en hij stond erop dat ik voorlopig niet mocht vertrekken. Dit zou als een belediging opgevat kunnen worden. Gelukkig kan hier nog wel geblogd worden. Met onze eigen stront schrijven wij hier op toiletpapier, en verspreiden dit wanneer de bewaking even niet kijkt. Meestal is dit het moment waarop de bewaker tijdens een pijpbeurt even zijn ogen dichtknijpt. Ook heb ik begrepen waar de éénster benaming van dit hotel vandaan komt. Menig blog is tijdens het schrijven al uitgelopen wegens te vloeibare “inkt”.

Maar verder niets kwaads te melden over deze bloghut. Het is nog steeds volpension en van buitenstaanders heb je hier weinig last, zodat ik mij goed kan concentreren. Ondertussen verheug ik mij op mijn volgende post. Voorlopig heb ik nog wel even tijd om hierover na te denken. Met dank aan de enige echte Turkse “enge man”.