Vandaag om 3 uur naar een voorstelling in het filmhuis geweest. De film heette 3 en draaide in zaal 3. In de zaal zaten toevallig ook nog 3 personen, twee dames met een glaasje wijn en moi. Als dat geen goed voorteken was… Later kwamen er nog 2 bij maar die verdwenen na een half uurtje weer en toen zaten we weer met z’n drietjes in de zaal en ik zat me nog steeds af te vragen waar deze film over ging.
We maken kennis met een gebroken gezin, (vader, moeder, dochter) die alle drie hun eigen, tamelijk onbeduidende, weg gaan. Totaal emotieloos praten ze af en toe wel wat met elkaar en zo leeft iedereen zijn en haar eigen leven en er gebeurt weinig tot helemaal niets. De vrouw gaat vreemd, alhoewel dat eigenlijk kan als je in scheiding ligt. De puberende dochter is al spijbelend, rokend en drinkend haar seksualiteit aan het ontdekken en brengt argeloze mannen het hoofd op hol omdat ze dat leuk vindt. Zij heeft nog de aardigste personage. De man klooit wat met zijn plantjes en zijn sport en kijkt porno. Meer kan ik er niet over schrijven.
Aan het eind doen ze een gezamenlijk dansje (zie poster) en dat was dat.
Je blijft zitten omdat je aanvankelijk denkt het aan jou ligt dat je het allemaal niet begrijpt en dat later alles wel bij elkaar komt en dat dan het kwartje eindelijk valt. Zulke films heb je. Maar dat ouder echtpaar dat het na een half uurtje al gezien had, had groot gelijk.
Toch knap dat je het kan verslaan Pieter.
De film Renoir was in dit geval een betere keus geweest.
Met een Cineville-pas is het echter niet erg af en toe een wat mindere film te zien!