Het volgende opiniestuk is geschreven door een hond. Wij benadrukken met klem dat dit geen reflectie betreft van de mening van onze redactie. De redactie is niet verantwoordelijk voor eventuele feitelijke onjuistheden in het artikel.
Over precies een maand, op 10 oktober, bestaat Haagspraak vier jaar. Dat zal gevierd moeten worden. Vorig jaar ging de viering gepaard met (minimaal) twee-en-een-halve fles champagne, de hamburgers van Café van Beek en algehele hilariteit. Nu, een jaar later, zal dit uiteraard nog beter moeten. Wij willen een groter, duurder en extravaganter feest. En een bonus. Liefst op kosten van de belastingbetaler.
Daar begint het probleem, de eisen zijn er wel, zo wil:
- Happy Hotelier een nieuwe boot, die Koning Willem I wordt nog door kleine meisjes voorbijgeroeid,
- Edwin IJsman een paar Poolse meiden,
- Albert Lemming een reisje naar Turkije,
- Casper de Weerd een tegoedbon voor de Megastores,
- en Pieter Musterd een Hotelovernachting met Pokémonarrangement in Kijkduin.
Ondertussen is Sacha Kahn, die nog altijd volhoudt dat hij ons allen heeft verzonnen, al weer enkele maanden inactief en is ook de schrijver dezes niet tevreden met het karige droogvoer dat ik als beloning ontvang voor mijn stukjes. Wij hebben dan ook gezamenlijk protest aangetekend tegen de bonusregeling die de heren in gedachten hadden.
Eergisteren werd ik ineens op het matje geroepen.
De heren IJsman en Interniek (hier is geen verkorte achternaam bij te verzinnen) was ter ore gekomen dat ik mij had uitgesproken tegen de plannen voor schaamteloze zelfverrijking van onze redactie. Niet alleen was mijn anonieme dreigement om de misstanden bij Haagspraak aan de Haagse media* te lekken effectief gebleken, mijn naam was ook gelekt.
De heren wezen mij er fijntjes op dat ik de afgelopen Tour de France onverrichterzake terug was gekeerd uit Frankrijk en dat ze het eventueel ook wel zonder wielerverslaggever konden redden. Ook die gedichtjes van Sacha mochten wel wegbezuinigd worden. Zo zou er genoeg geld overblijven om de bonussen van Haagspraaks bazen te betalen.
Ik slaagde er ternauwernood in om mijn baantje bij Haagspraak te behouden. Wat ze met Sacha gedaan hebben weet ik niet, ik heb de man sindsdien niet meer gezien. Ook zorgde de consternatie ervoor dat de redactie zijn wensen in heeft moeten trekken: zij accepteerden een loonsverhoging als compensatie voor het schrappen van de bonus.
Dan moeten ze nu wel eerst een subsidie uit de gemeente Den Haag weten te trekken…
Woef!
*Welke ‘Haagse media’ Tommy in gedachten had is de redactie niet duidelijk. Wellicht wilde hij contact zoeken met Omroep West. Navraag bij directeur Gerard Milo leerde dat zij nog van niets wisten.
Haagspraak 