De weersverwachtingen voorspellen niet veel goeds voor deze Parkpop dag.
Dus met plastic camera hoezen in de tas en met opgewekt humeur rijden we naar het Zuiderpark.
De avond ervoor ging het dak er nog af voor ‘Night at the Park’ en dat het een goed feestje was is op enkele plekken nog wel te zien.
We zijn te vroeg, maar wilden zeker weten dat we de eerste band konden aanschouwen.
Dudettes, krachtige dames+heer die lekkere muziek ten gehoren brengen. Langzaam druppellen de bezoekers een klein beetje binnen. De meesten moesten misschien nog bijkomen van de avond ervoor of zich nog aankleden voor de voetbal wedstrijd die ’s middags ingelast getoont wordt tussen de optredes door omdat het Nederlandsche Team zich zo hoog in de WK geplaatst had.
We Were Evergreen bracht een prettige sound naar voren, vooral de dame op de xylofoon vond ik persoonlijk een toevoeging aan deze band. En toen waren daar Orange Skyline. Vier jonge, energieke jongens die het dak eraf speelden. Gebundeld met ritme, goede teksten, stuiterende energie en zichtbaar veel plezier zongen deze gasten een paar hele goede nummers. Omdat Eefje de Visser op het andere podium reeds was begonnen spoedden wij ons daarheen om daar een paar foto’s te maken om vervolgens snel terug naar Orange Skyline te gaan. Waar we teleurgesteld vernamen dat ze na een bliksembezoek, zo leek het, weer vertrokken waren. Hopelijk gaan we in de toekomst meer van deze band horen, want wat mij betreft zijn het blijvertjes!
Toen, door een iets drukker wordend publiek, naar het kleiner opgezette Haags Podium waar Hallo Venray acte de presence deed.
Epica brak de tent zowat af met geweldige vuurspugers, rookmolens en confettiebom.
Wat een energie, wat een geweld, wat een super toffe muziek. De zangeres zong prachtig en was een werkelijk feest voor het welwillende oog.
Maar ook de verdere muzikanten gingen als goed op elkaar afgestelde en ingespeelde beesten tekeer. Wat een show!
Epica is niet voor niets wereldberoemd, hun symfonische metal muziek is krachtig, prachtig en gewoon zeer de moeite waard om je wenkbrauwen bijna in de fik voor te laten vliegen.
GeWelDig!
En toen gingen we kort naar huis.
Na een korte pauze reden we over een lege weg terug naar het Parkpop terrein. Onderweg hoorden we dat er door het Nederlands Elftal gescoord werd en als klap op de vuurpijl hoorden we het volledige Parkpop Publiek juichen toen bleek dat de wedstrijd gewonnen was.
Alsof het hele voetbal intermezzo niet plaats gevonden had, ging de volgende band van start. Een bijzondere combinatie van Mantra muziek en rock, zou ik Hanggai omschrijven.
Waarna als hekkensluiter 10CC. Soepeltjes, alsof het een cd-tje was wat we beluisterden, zo klonk deze aangename band. Een mooie afsluiting van een wonderbaarlijke en heerlijk warme dag.
Zoals we Parkpop gewend zijn!
Haagspraak 