Tag: oranje

Je moet Nederlanders nooit zeggen dat ze iets moeten, als je dat doet kan je ervan verzekerd zijn dat alle stekels bij iedereen overeind gaan staan. Wij laten ons niets voorschrijven, zo zitten wij niet in elkaar.
Hierin ligt waarschijnlijk al de kiem van de grote mislukking van het muzikale Koningsdrama.
We mochten onze dromen insturen. De mooiste dromen worden gebundeld en straks in boekvorm gepresenteerd. Maar was het Borsato niet die zong dat dromen bedrog waren? Maar je hoeft geen dromen in te sturen en je hoeft het ook niet allemaal te lezen. Het mag.
Scholen mochten meedoen aan de oranjespelen. Het overgrote deel van alle scholen doet hieraan mee, want het moet niet maar het mag en het is misschien wel leuker voor leerlingen dan gewone lesuren volgen.
Het Nationaal Comité Inhuldiging ging in de fout door te stellen dat we met z’n allen op 30 april het nieuwe koningspaar een mooi Koningslied MOESTEN toezingen.
Iedereen in het hele land zou dat op hetzelfde moment moeten doen. En dat terwijl samenzang en muziekonderwijs in het algemeen op scholen al heel lang geleden werd wegbezuinigd. Alleen daarom al zal het een mislukking worden.
Er zou een koningslied geschreven worden waarvoor iedereen tekstsuggesties mocht insturen. Nou dat hebben we geweten, wat een tenenkrommende zinnen ben ik tegengekomen. Hieruit blijkt ook maar weer eens dat het onderricht van de Nederlands taal in het huidig onderwijs behoorlijk ondermaats is. Ervaren liedjesschrijvers zoals daar zijn o.a. Daphne Deckers (wie kent haar tophits niet?) zouden dit dan aaneensmeden tot een Koninklijke Dijenkletser. John Ewbank zorgde voor de nootjes, die had hij toch al jaren in de la liggen vertelde hij in een openhartige bui. Hoe mooi was dit alles niet bedacht door o.a. zelfverklaard D66 republikein Hans Wijers.
Ik weet niet veel van het schrijven van songteksten en componeren, zeg maar helemaal niets, maar wat ik wel weet is dat een creatief proces per definitie ondemocratisch is.
Regelmatig werd bij serieuze babbelprogramma’s zoals P+W en DWDD tipjes van sluiers opgelicht om ons voor te warmen op de grote dag dat tekst en clip onthuld zouden worden. Er was nog even kort sprake van plagiaat maar Ewbank ontkende dat in alle toonaarden, hij had het lied al geruime tijd gekoesterd als een diamant totdat hij het juweel eindelijk kon laten horen. Deze laatste zin is beeldspraak want diamanten of juwelen kun je natuurlijk niet horen – dit voor de critici die hier misschien ook en opmerking over zouden kunnen maken. Want beeldspraak en ironie schijnen momenteel overal erg letterlijk genomen te worden.
Afgelopen donderdag (of was het vrijdag?) was het dan eindelijk zover: we mochten het lied horen en zien.
Binnen enkele seconden stond het Koningslied nummer 1 op de downloadlijst van iTunes, dus het viel kennelijk in de smaak.
Maar niet bij iedereen. Taalpuristen verwezen zin voor zin regelrecht naar de prullenbak in een veelbekeken kijkcijferkanon.
Twitter en Facebook kwamen op stoom. Petities werden ondertekend alsof een nationale ramp ons had getroffen. De inzamelingsactie voor de slachtoffers van de oorlog in Irak verbleekte hierbij. Er ontstond een tweestrijd, zeg maar oorlog, tussen twee groepen bekende Nederlanders. De ene groep had aan het lied alle medewerking verleend en zich hier helemaal voor méér dan de volle 100 procent ingezet om dit tot een oorverdovend succes te maken. De andere groep BN’ers, die niet gevraagd was om een bijdrage te leveren en dus heel erg gepikeerd was, reageerde vol afschuw op het ten gehore gebrachte.
De componist fungeerde hierbij als Nationale Kop van Jut.
Midden in de nacht, misschien na een paar glaasjes spraakwater, legde hij het bijltje er bij neer en liet ons via Facebook weten dat hij het lied terugtrok. Alle leden van het Nationaal Comité Inhuldiging kwamen in crisisberaad bijeen en beslisten dat zij een dag nodig hadden om uit deze onverwachte malaise te komen.
Inmiddels doken overal alternatieve Koningsliederen op. Je vraagt je af waar die allemaal zo plotseling kant en klaar vandaan kwamen. Compleet met clip en groot orkest bleken die ook al ergens in een la te liggen. Dat heeft me eigenlijk nog het meest verbaasd. Gezien de sfeer, de arrangementen en de tekst denk ik dat Paul van Vliet zijn ongebruikte compositie bij de overgang van Juliana naar Beatrix uit de mottenballen had gehaald. Twee studenten uit Utrecht hadden ook veel succes op you-tube met een grappig cabaretesk humorvol Koningslied. Die had meteen mijn voorkeur.
Dan was er nog een alternatief van Dries Roelvink. Filmpje erbij, opgenomen op de Dam van Amsterdam. Een niet onaardig hymne-achtige voetbalcompositie maar… tja, Dries Roelvink. Ik heb hem ooit in een televisieprogramma horen vertellen dat hij tijdens een schnabbel op een bruiloft de bruid, tussen een paar nummers door in haar eigen huis geneukt had. Spuiten en slikken of zo zal het wel geweest zijn. Dat blijft me bij, ik krijg daar ook beelden bij iedere keer als ik zijn kop zie. Er zijn dingen die ik liever niet weet.
Kortom John Ewbank was al die verwensingen meer dan zat en trok het lied terug. Dat was het domste wat hij ooit in zijn leven gedaan heeft. Deze reuring hoort bij Nederland, met name bij nationale evenementen. Iedereen zat juist goed in zijn rol. De voorstanders, de tegenstanders, bloggers lieten van zich horen, twitteraars twitterden de vingers blauw, de vuilspuiters op internet droegen – zoals gebruikelijk – ook hun bedenkelijke steentje bij. Die dingen neem je toch niet allemaal serieus? Trouwens Ewbank zelf gaat ook niet helemaal vrijuit, hij noemde als reden om te stoppen o.a. “de zoveelste nageboorte”. Verklaar u nader. Natuurlijk heeft hij grote successen geboekt en werd elk lied dat hij voor Marco had geschreven een groot succes. Maar je kunt een voetbalstadion vol Borsato-fans toch niet vergelijken met het hele Nederlandse volk?
Hij had gewoon zijn schouders op moeten halen en misschien een paar dagen niet op zijn computer moeten letten. Op Koninginnedag werd dan het lied gewoon gezongen door een heleboel vrolijke mensen, terwijl de andere helft smalend de schouders opgehaald had of naar het buitenland was gevlucht voor deze gelegenheid. Op woensdag 1 mei was iedereen alles weer vergeten en gewoon aan het werk gegaan en dat was dat. Op naar de volgende hype.
De verstandigste man van Nederland momenteel is Joop. Niks terugtrekken, gewoon doorgaan met oefenen en zingen met die hap. “The Show must go on!”
Ik zoek zelf nog een onderduikadres.