Fontein en monument van L.E Hekmeijer

Enige tijd geleden wandelde ik van station Voorburg naar Den Haag ,onderweg hier en daar wat foto’s gemaakt  oa o van Het huis De Werve in Voorburg .Ben een beetje om het huis heengelopen en zag aan de zijkant in het plantsoen een mooie  marmeren fontein.

 Wat foto’s gemaakt en zou later wel uitzoeken wat en van wie het was. Zie de info op https://www.absolutefacts.nl/kastelen/data/wervevoorburg.htmInfo over de fontein daar moest ik wat langer naar zoeken maar vond het wel.Ik las dat L.E Hekmeijer eigenaar van de fontein was en dat na sloop van het buitenhuis van de familie de fontein werd geplaatst bij De Werve.De naam Hekmeijer kwam me bekend voor,enige tijd later viel het kwartje.De fontein behoorde toe aan L.E Hekmeijer  die in Voorburg op de buitenplaats Heeswijk woonde.

Hekmeijer was een gepensioneerd  officier in  Nederlandse dienst. Na zijn overlijden in 1903 is hij in Duitsland gecremeerd.Cremeren was in Nederland nog niet toegestaan . 

Er word beweerd dat hij de eerste Nederlander was die gecremeerd werd ,maar Multatuli ging hem in februari 1887 voor. In de tuin van de buitenplaats te Voorburg werd een monument  gebouwd  door CH van Wijk waarna zijn as in een urn werd geplaatst.Zijn vrouw de Duitse Therese Elise Konings

 heeft in een testament het graf van haar man aan de Voorburgse gemeente aangeboden.Die gemeente wilde het monument niet in ontvangst nemen en zo belande het graf in Oud Eik en Duinen .Het is een van de mooie monumenten op de begraafplaats  

Nadat ik een foto van het monument op mijn Flickr pagina had geplaatst kreeg ik van een familielid uit Australië het volgende bericht.

Vond het een mooie aanvulling

Tekstbronnen https://www.absolutefacts.nl/kastelen/data/wervevoorburg.htm

Monuta

NOS https://lvc-online.nl/cremeren-in-nl/historie/

Aloysius College (AC) sluit haar deuren

Tot mijn grote schrik vernam ik gisteren dat eind van dit schooljaar het Aloysius College (AC, mijn vroegere gymnasium) zijn deuren gaat sluiten.
Er wordt gezegd dat financieel wanbeheer en een megalomane leiding hieraan ten grondslag liggen.

Zie Omroep West.
AC
Dit is niet alleen akelig voor de leerlingen, leraren en oud-leerlingen, maar wederom zitten we met een nieuwe uitdaging voor de bestemming van een groot complex, ditmaal van de Rotterdamse katholieke architect Piet Buskens, die ook de (thans) kathedrale kerk aan de Mathenesserlaan in Rotterdam en de kerk OLV ten hemelopneming aan de Laan van Nieuw Oosteinde in Voorburg heeft gebouwd.
De laatste 40 jaar transformeerde het AC zich geleidelijk van een wat elitair katholiek jezuïetencollege voor jongens tot een scholengemeenschap van 13 in een dozijn.
Andere (oorspronkelijke) jezuïetencolleges zijn het Ignatiuscollege in Amsterdam (IC), het Canisius College in Nijmegen (CC), het Stanislascollege in Delft (SC) en het Maartenscollege in Haren/Groningen (MC). De namen van deze scholen leven nog steeds voort in grote scholengemeenschappen, veelal met mavo en het CC ook met vmbo.
Van het katholieke karakter van de scholen is weinig meer over.
Van de overigens kenmerkende zware architectuur heb ik niet zo’n hoge pet op. Het is sinds 2011 gemeentelijk monument van dezelfde trant en architectuur als het voormalige Huize Katwijk (internaat) aan de Raamweg, later in gebruik als Ministerie van Justitie en het laatst in gebruik door Europol, eveneens gemeentelijk monument.
Ik vrees dat het steeds moeilijker wordt een geschikte hergebruiksfunctie te vinden, omdat er steeds meer grote gebouwen leeg komen. Het patershuis is in 2008 tot complex ‘Aloysius’ met 30 luxe appartementen verbouwd.

Naar mijn mening moet het centrale ingangsgebouw met trappenhuis, aula en voormalige kapel (met glas-in-loodramen van glazenier Lou Asperslagh) zeker behouden blijven en een hergebruiksbestemming krijgen. Zie Vrienden van Aloysius. Sloop van de onderwijsvleugels met leslokalen en gymzalen, waaronder het zogenoemde Slop met de ruimte ‘Groot Soho’, zou mij minder spijten.

Op het terrein van het AC is het bestemmingsplan Benoordenhout (2013) van toepassing. Het hele terrein is beschermd stadsgezicht. In het BP wordt het AC niet bij de gemeentelijke monumenten genoemd, maar het staat wel degelijk op de gemeentelijke monumentenlijst.
Het terrein heeft in het BP de bestemming ‘Maatschappelijk’.
De voor ‘Maatschappelijk’ aangewezen gronden zijn bestemd voor:
a. bibliotheek;
b. gezondheidszorg;
c. jeugd-/kinder-/buitenschoolse opvang;
d. peuterspeelzalen;
e. onderwijs;
f. openbare dienstverlening;
g. religie;
h. verenigingsleven;
i. zorg en welzijnsinstelling.

De houtstroken hebben de bestemming ‘Groen’.
De voor ‘Groen’ aangewezen gronden zijn bestemd voor:
a. groen(voorziening);
b. park;
c. plantsoen;
d., e. en f.: niet relevant.

Het zit er dik in dat voor herbestemming van het terrein een bestemmingsplanwijziging nodig is, ook als alle bebouwing gehandhaafd blijft. Voor huisvesting van een andere school of scholengemeenschap is het complex onpraktisch, zeg maar gedateerd en bewerkelijk.
Of voor eventueel hergebruik als asylzoekerscentrum (AZC) een BP-procedure nodig is, weet ik niet. Overigens verwacht ik dat de Benoordenhout-lobby een AZC niet zal pikken, al was het alleen al uit vrees voor waardedaling van hun huizen.

Verdere links:
Omroep West
Wikipedia

Martin Snuverink

Monument voor een wethouder (1)

De Terp

Den Haag heeft in het verleden een wethouder gekend die enorm populair was bij de bevolking. Hij heette Piet Vink, (PvdA) en was wethouder Jeugd, Sport en Recreatie.
Hij had veel aandacht voor opbouwwerk, buurthuizen, sportverenigingen en andere ‘leuke dingen voor de mensen’. Hij verscheen in die rol veelvuldig in de lokale kranten. In 1983 werd hij benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw en hij was ook een poosje locoburgemeester.
Bij zijn afscheid van de actieve politiek in 1986 werd hij ereburger van Den Haag. De gemeente schonk hem als dank o.a. een natuurmonument genaamd “De terp”.
Een stukje groen in de vorm van twee terrasvormige heuveltjes met een wandelpaadje ertussen. Dit “monument” zit ingeklemd tussen de Heliotrooplaan, Kijkduinsestraat en de Machiel Vrijenhoeklaan.
In het  begin moet het er heel goed hebben uitgezien met mooie plantjes en bloemen. Maar zo dicht aan zee heeft zoiets extra onderhoud nodig en dat kreeg het niet.
Het stukje groen werd verwaarloosd waardoor het verwilderde.
Toen het niet meer herkenbaar was als monument begon de gemeente plannen te ontwikkelen om dit “braakliggend” stukje grond een mooie bestemming te geven. In eerste instantie leek dit een uitstekende plek voor een benzinestation. Die is er gelukkig nooit gekomen, althans niet op deze plek. Daarna werd aan de onbebouwde kant van de Heliotrooplaan plannen ontwikkeld voor een rijtje mooie bungalows. In de eerste opzet zou het hele monument hieronder verdwijnen. Het plan werd gewijzigd en het monument bleef gespaard, er werden minder huizen gebouwd.

Een paar jaar terug werden we opgeschrikt door een ambitieus Masterplan voor Kijkduin en omgeving. Heel Kijkduin ging  sowieso tegen de vlakte, er moesten meer winkels, woningen en appartementsgebouwen komen want de ruimte binnen de stadsgrenzen moest beter benut worden.  Verdichting heette dat. Er kwam hoogbouw, tussen de puinduinen werd ruimte gereserveerd voor villa’s  en er stonden ook een aantal woontorens in het Masterplan ingetekend die geen hoogbouw mochten heten. Wethouder Norder had besloten dat hoogbouw pas gold als de hoogte meer dan 50 meter betrof. Daaronder heette het gestapelde laagbouw. De wet kent geen definitie van hoogbouw werd ons tijdens de presentatie in het Atlantic Hotel verteld dus was het aan de gemeente om zelf hiervoor normen te stellen.  Eén zo’n gestapeld laagbouwobject zou op de plaats van het monument gebouwd worden, dus precies voor mijn deur en mijn uitzicht.
Ik ben het eens gaan uitrekenen wat dat zou beteken. Een gemiddelde nieuwbouwwoning is 3 meter hoog. Voor 50 meter kom je dan ongeveer op 16 woonlagen, en dat heet dan volgens Norder gewoon laagbouw.
Ik heb hierover, toen dit actueel was, een stukje voor Hofstijl geschreven.
De hele buurt en de wijkvereniging is tegen het totale plan in actie gekomen waarna het plan zou worden aangepast. Gelukkig – in dit geval dan – kwam toen de crisis. Het geld was op, het Masterplan verdween in de ijskast… op naar de volgende hobbel.

Een aantal maanden geleden kreeg de buurt een werkbezoek van de wethouder, met gevolg, en men stelde vast dat het hoog tijd werd dat dit monument maar eens aangepakt moest worden want het was niet representatief voor de entree van Kijkduin als mondaine  badplaats. Maar omdat ik dacht dat het geld op was had ik verwacht dat dat “aanpakken” ook wel een langetermijndoelstelling zou worden. Maar nee, dat werd het niet. Afgelopen maandag kwam een grondverzetmachine de heuvels opgereden en begon met opknappen.  We weten niet wat de plannen zijn en hoe het monument er als nieuw visitekaartje voor de entree van Kijkduin er uit gaat zien.  De buurt is niet geïnformeerd.

Wordt vervolgd