Tag: invalide

Zijn naam is Joost Hartog

 Paar dagen geleden had ik een bijzondere ontmoeting. 

Ik stond met ijscoman Moes te praten bij zijn nieuwe standplaats op het hoekje voor het Mauritshuis Er komt  een man in een invalidenwagen aanrijden en vraagt of wij wisten waar het Mauritshuis was.Moes zegt “meneer u staat er voor”Er werd gelachen.Ik bekeek de man en dacht die heb ik meer gezien, die herken ik van de TV. Ik vraag  aan de man of mijn gedachtes juist waren en hij beaamde het met een smile.

Intussen was ik aan het denken waarvan ik hem kende en ineens viel het kwartje Ruim 20 jaar geleden was er een jonge man op TV die tijdens het  duiken op een ondiepe plek de bodem raakte en zijn nek brak Hij werd uit het water gehaald en bleek een hoge dwarslaesie te hebben.Hoe en waarom hij later op TV is gekomen weet ik niet meer maar zijn enthousiasme ondanks zijn handicap was opvallend, dat is blijkbaar op mijn harde schijf blijven staan gezien mijn problemen die ik ondervond toen ik door nekproblemen in het lappenmandje zat, alleen mijn situatie was stukken gunstiger dan van de man in het wagentje.

Ik informeerde voorzichtig bij de man of mijn gedachte over hem klopte en een grote grijns kwam er op zijn gezicht ,hij was verbaasd dat ik nog zoveel wist over hem wist .Zo wist ik dat hij met zijn verzorgende-verpleegster was getrouwd en dat hij een dochter had . We hebben wat herinneringen opgehaald over de uitzending en hij vertelde over zijn huidige leven.

Op een bepaald moment ging hij richting de lift van het Mauritshuis en ik ging verder wandelen.Thuis heb ik lang moeten zoeken op het internet want vanwege de vele herinneringen was ik vergeten zijn naam te vragen.Maar uiteindelijk is het me gelukt om te achter halen hoe hij heette.

Zijn naam is Joost Hartog

Op het internet is een filmpje te zien die zijn inmiddels volwassen dochter heeft gemaakt.

Mijn naam is Marco

Mijn naam is Marco
Mijn naam is Marco

Tijdens een wandeling door het Zeeheldenkwartier besloot ik om via de Toussaintkade richting Grote Markt te lopen. Ik keek zoals ik al zo vaak heb gedaan even in de poort waar graffitikunstenaar Napaku zijn naam heeft gezet en constateerde dat de naam er nog stond.
Ik liep verder over de kade en zag het bord van de stichting Tichelaar, ineens schoot het bekende filmpje van Maxim Hartman door mijn hoofd en ik besloot om er een foto van te maken voor facebook. Toen ik klaar was zag ik dat er iemand met een scootmobiel op de stoep stond die er langs wou. ik maakte excuus en legde uit waarom ik een foto maakte en de man moest ook lachen.
DSC01246marco
We raakten aan de praat en ineens zag ik onderaan z’n been iets glinsteren en vroeg wat het was. Hij vertelde dat hij een zware periode achter de rug had waarbij veel dingen niet goed eindigden, zoals huwelijk, omgangsregeling, drugsgebruik, baan kwijt enz.
Ten einde raad besloot hij een eind aan zijn leven te maken en koos daarvoor de beruchte spoorwegovergang bij Rijswijk uit. De poging om er een eind aan te maken mislukte maar hij verloor daarbij wel zijn beide benen. Hij tilde beide broekspijpen op om mij het resultaat te laten zien.

Hij klom uit de scoot en gaf mij een demonstratie hoe hij liep met twee kunstbenen. Hij was er heel handig in. Ik vertelde dat ik een neef had die in Afghanistan zijn been had verloren en dat die aan ‘wingsuit flying’ deed. Dat schepte meteen een band en hij vertelde zijn hele levensgeschiedenis. Hij liet op een gegeven moment zelfs zijn geamputeerde been zien, iets dat ik na al de verhalen die ik gehoord had heel gewoon vond.
Hij vond het fijn om even aan een wildvreemde, die nergens van schrok maar wel meeleefde, zijn levensverhaal te kunnen vertellen.
Ik stelde mij voor en hij vertelde dat hij Marco heette. Gek eigenlijk dat je binnen een half uur ineens alles van iemand weet die daarvoor nog een onbekende was, iemand die even langs mij wilde rijden met zijn scootmobiel. We namen met een handdruk afscheid. Marco ging bij Tichelaar naar binnen en ik liep verder richting Grote Markt.

%d bloggers liken dit: