HUIS VAN BEWARING
aan de pompstationsweg aan zee zowat
tikt ja trommelt ferry s. zijn schaduw op
de vingers want die klauwt uit de schemer
zelfs van een amechtig ademhalende zon
ik sta blank en boos en daverend als water
dat valt druipen op handen en voeten dromen
als arrestanten met ingekeerde gezichten af
naar dit gedicht een huis van b.
is al het lust aanpalende poëzie dan ook
hij die verzekerd in bewaring gesteld alweer
aan nieuwe buit denkt als straks de jacht
geopend is de maan vol en maten te over
wat à decharge er nog toe doet is tover
van een telkens misbruikte taal getoonzet
het kon niet anders als tureluur van trouw
ook nu in de cel stilte hem toetakelt nog
wat kan ik meer dan wachtlopen
aan de pompstationsweg aan zee zowat
met woorden die doen weten gewapend
Willem Bijsterbosch
Haagspraak 