Ongeveer een week geleden liep ik over de Plaats en zag dat er op nr 22 iets gaande was. Ik las de teksten op de ruiten “Informatiecentrum Binnenhof Renovatie “en besloot naar binnen te stappen, eenmaal binnen werd ik hartelijk en vriendelijk ontvangen door een van de aanwezige vrouwen. Er werd mij het een en ander uitgelegd waar de expositie over ging en waar ik eventueel de verschillende onderwerpen kon vinden.
In diverse vitrines waren archeologische vondsten uitgestald met veel informatie over de vondsten. Ook de kelder ziet er met zijn gewelven prachtig uit ,
Voormalige wijnkelder
er zijn diverse tv schermen aanwezig waar men door aanklikken de benodigde info kan vinden.
Beelden link in de toren Binnenhof beelden rechts vitrine Plaats 22
Voor mensen die de geschiedenis van Den Haag en het Binnenhofcomplex een warm hart toe dragen een aanrader om te gaan kijken. De toegang is gratis
“Scheuren in muren en loslatend cement,” als je dit hoort denk je onmiddelijk aan op instorten staande dorpen als Loppersum op het Groningse platteland. Het is dan ook frappant dat daags nadat de Tweede Kamer debatteert over de gaswinning en de gevolgen hiervan voor het noorden, bekend wordt gemaakt dat het niet zo best is gesteld met de gebouwen op Het Binnenhof.
BNR Nieuwsradio meldt dit vanochtend. Het is nog niet bekend of er een spontaan volksfeest is ontstaan in het noorden van het land, wel zullen er ongetwijfeld enkele Groningers nu rollend van het lachen op de grond liggen.
Binnenkort echt aapjes kijken bij de Apenrots? Het zou zo maar kunnen. Foto: Auke de Vries
Voor de renovatie worden nog wel enkele alternatieven genoemd. Zo bestaat er het idee dat het leegkomende Ministerie van Buitenlandse zaken, waarvan de plattegrond vaag aan de nationale landkaart doet denken, gebruikt kan worden om het hele complex in te huisvesten. Marcel Matla, een kennis onze Haagse blogger Interniek lobbyt al jaren voor een verhuizing naar ‘De Apenrots’. Het Binnenhof zou in zijn plan een nationaal museum moeten worden. Hij zal vandaag wel blij zijn met dit nieuws.
Ook is er een mogelijkheid om het hele complex in delen te renoveren, aldus het artikel op BNR. Dit zou dan 13 jaar moeten duren, in tegenstelling tot 5,5 jaar bij een verhuizing naar BuZa.
Ze zijn dus écht verdwenen, de twee antieke telefooncellen die tientallen jaren op de Hofweg stonden, direct naast de toegangspoort tot het Binnenhof.
Ze blijken eind 2013 van hun sokkel te zijn gehaald door KPN. Die wilde ze kennelijk vernietigen. De Haagse wethouder Rabin Baldewsingh stak daar een stokje voor. Tenminste, zo deed de gemeente voorkomen.
De bestuurder vond de cellen te waardevol en stelde voor ze te laten overbrengen naar het terrein van het Haags openbaar vervoermuseum aan de Parallelweg.
Leek een mooie oplossing alhoewel de cellen natuurlijk veel beter op hun plekje hadden kunnen blijven staan.
Leek, want de twee cellen zijn nooit op hun nieuwe locatie aangekomen! Ook al was er zogenaamd al een plekje voor ze vrij gemaakt bij de oude tramremise ter plaatse.
Bij het Haags openbaar vervoer museum wordt nu beweerd dat ze ‘ergens tijdelijk zijn opgeslagen’ en dat ze ‘te zijner tijd’ wel naast of tussen de oude trams en bussen zullen verschijnen.
De verdwenen telefooncellen, naar ontwerp uit 1931 van Brinkman & Van der Vlugt, foto: Geert Wirken
Als er ooit weer eens iemand aan de twee cellen denkt en ze gaat opzoeken op hun ‘tijdelijke’ locatie zijn ze waarschijnlijk verroest, is het glas gebroken en zijn de waardevolle onderdelen, zoals de opschriften gekleurd glas of de telefoontoestellen die er nog in hangen, gejat.
Met als conclusie dat het te veel kost om ze weer in hun oorspronkelijke staat terug te brengen en dat ze toch niet zo heel bijzonder waren. Einde verhaal. Ik ga toch maar een speuren waar die cellen dan nu zijn en wat er onder ‘tijdelijk’ en ‘te zijner tijd’ verstaan moet worden. Wordt vervolgd.
‘Ze’ zijn weg! Het viel me laatst pas op. Nu kan het zijn dat ik met oogkleppen op door mijn Den Haag fiets en wandel. Van de andere kant, kan ik me niet herinneren ergens een bericht te hebben gelezen, gehoord of gezien te hebben dat ‘ze’ werden weggehaald.
‘Ze’ stonden er in mijn herinnering altijd gezusterlijk – telefooncel schijnt een vrouwelijk woord te zijn – naast elkaar. Jaar in, jaar uit. Direct naast de poort die komende vanaf het Buitenhof toegang geeft tot het Binnenhof.
Beiden grijs. Van hetzelfde model uit 1931. Ontworpen door het architectenkantoor Brinkman en Van der Vlugt in opdracht van het toen nog bestaande staatsbedrijf PTT. Vierkant, met veel glas.
Bij de één stond bovenin de glazen wanden, op een blauwe achtergrond, met koeienletters Telefoon. Het aanpalende exemplaar wist zich getooid met een dubbel opschrift. Op een rode achtergrond was het woord Alarm aangebracht. Daaronder, op een blauw front, Brand-Politie.
Het duo bleef er ook staan toen de PTT in 1965 een grasgroene telefooncel introduceerde. En ook begin jaren tachtig toen er een driehoekige telefooncel in de straatbeeld verscheen. Die zou minder vandalismegevoelig zijn. Bovendien konden makkelijke bezoekers de driehoek niet meer als veredelde pisbak gebruiken.
De telefoonzuil uit 1995 had ook geen invloed op de gouwe ouwe grijze cellen bij het Binnenhof. Ze bewogen zich niet doch hielden stand. Als een soort relikwieën uit een ver verleden tijd. Net als de omgeving overigens.
Jarenlang keek ik vanuit mijn kantoor boven Dudok neer op de ‘dames’ telefooncellen. Ze werden zelfs keurig opgenomen in het nieuwe plaveisel rondom het Binnenhofcomplex. Ook al had vrijwel iedereen al een mobiele telefoon en was 112 bij de meesten van ons al een begrip.
Toegegeven, mijn werkgever verhuisde op een gegeven moment naar Rijswijk. In ik verhuisde mee. De grijze cellen in eenzaamheid achterlatend. Hoe dan ook, in 2012 stonden ze er nog. De twee zusters.
En nu blijken ze verdwenen. Geen spoor meer van te bekennen. Zelfs het tegelwerk ter plaatse is zo aangepast dat er een spoor meer van deze kleinoden te vinden is. Zeker ten offer gevallen aan de soms maniakale drang van politie, justitie en overheid om deze maatschappij te beschermen tegen opkomend terrorisme of wat daar voor door moet gaan. Alles moet ondergeschikt gemaakt worden aan ‘de veiligheid’.
En ja, dan staan die twee cellen hinderlijk in de weg. Stel je voor dat er iemand een bom in legt? Dat iemand zich erin schuil tracht te houden om een aanslag te kunnen plegen. En dat alles vlak naast ons regeringscentrum! Dat kunnen we natuurlijk niet dulden. Weg ermee! Opruimen die boel. Is toch waardeloos antiek.
Waar ze gebleven zijn, ik weet het niet. Ik heb een foto ontdekt met tientallen van de speciale Alarm-Brand-Politiecellen, afgedankt bijeen hokkend voor een kantoorgebouw ergens in Nederland. De ‘normale’ telefooncel zal wel gesloopt zijn. Het Postmuseum aan de Zeestraat, pardon Museum voor Communicatie, zal er wel aan één genoeg hebben. En die hadden ze al in de collectie. Dus glas eruit, eventueel voor de glasbak, en stalen frame als oud roest inleveren en om laten smelten. Zonder mededogen, medelijden laat staan historisch besef.
Koning Felipe VI bezoekt Mark Rutte om de Pietenkwestie te bespreken. Sinds zwarte Piet in de ban is gedaan dreigen veel Spaanse Pieten werkloos te worden. De kwestie stond vandaag hoog op de agenda van de Spaanse koning.
Zelfs Sint en Piet spoedde zich naar het Binnenhof om de Spaanse koning een hart onder de riem te steken.
Haagspraak 