Tag: architectuur

De Toren van Oud

Op 21 augustus 2018 fietste ik naar het congresgebouw, omdat ik uit een ooghoek had gezien dat ze de toren van Oud aan het ontmantelen zijn.

En passant zag ik een verzameling journaille bij de ingang van het Catshuis staan. Later bleek dat het de “Heidag” van het kabinet was waarbij ze in vrijetijdskleding op het grasveld van het Catshuis mochten ravotten en roeptoeteren dat ze vooral de dividendbelasting gingen afschaffen…..

Terug naar de toren van Oud:

De Toren van Oud naast het Congresgebouw was van aanvang af al een gebouw met problemen. Gebouwd rond een betonnen kern met schoorstenen en liften en een wenteltrap vormde het driehoekige gebouw een tijdje de hoogste eerste echt wolkenkrabber van Den Haag. Het was gebouwd als hotel, maar ernaast stond al een levensgroot hotel, dus het was niet goed te exploiteren. Tussendoor is het ook omgebouwd als kantoor. En nu? Nu wordt het weer een hotel. Vanaf 2010 stond het leeg. Jaren geleden toen ik Haagsche Suites exploiteerde suggereerde iemand, ik weet niet meer wie, of de Toren van Oud niet een project voor mij was om als tweede Haagsche Suites te exploiteren, maar mijn antwoord was dat ik daar niet kapitaalkrachtig genoeg voor was. Het had me wel leuk geleken.

Nu wordt het gebouw “Onzichtbaar” geheel gerenoveerd. De gevel die 3 zijden van 16 meter breed heeft gaat 10% vergroot worden en de toren wordt ook 10 % hoger. De uitstraling blijft wel hetzelfde: Het blauw van de zee door het spiegelend glas en het geel van de gemetselde borstwering blijven. Ik ben benieuwd.

Gisteren fietste ik er weer langs en waren alle oude borstweringen op een na verwijderd…Of is dit al een nieuwe borstwering? Dan zie je er inderdaad niet veel van:

_DSC0390

Wikipedia er over.

Architectenweb schreef erover.

Archipel Ontwerpers er over, en

Bos Hofman Architectencombinatie er over.

Wie Hep de Grautstuh?

Zo maar een rijtje gevels van woningen aan de Haagse Vaillantlaan. Gecreëerd door een buitenlandse architect, dacht ik. Bij wat meer nadenken dacht ik aan de Portugees Alvaro de Siza.. Qua periode zat ik goed, want hij ontwierp de gebouwen Punt en Komma aan de Parallelweg. Zie bijvoorbeeld dit verhaal erover in Archined.

De laan ziet er zeker beter uit dan toen hier nog afbraakwoningen stonden….Heel erg verpauperde Haagse bouw, maar mogelijk achteraf gezien wel jammer dat het niet gerestaureerd is…

Hee Wikipedia zegt dat het masterplan van Jo Coenen was….das geen buitenlander, nou ja hij woont wel in Maastricht…., maar niet zoiets als Winny Maas uit Rotjeknor die ons een wolkenkrabber Haagse Bos wil aansmeren…Jo maakte voor de Vaillantlaan een bouwdoos met voorgeschreven elementen die andere architecten zouden moeten gebruiken. 4 Bouwlagen en een gelijke hoogte langs de hele laan, niet veel hoger dan er was, maakt het redelijk te beheersen qua wind en daardoor aangenaam.

De Schotelantennes zijn al vanaf het begin een doorn in het oog van de Gemeente (en vermoedelijk de architect, maar wat doen we eraan?

Ik begrijp nu ook weer wat beter hoe Coenen bij dat Spuiplein Plan betrokken raakte….

Aldo Rossi – Slachthuisterrein

Aldo Rossi plan voor Slachthuisterrein Den Haag
Een paar weken terug was ik in het Bonnefanten Museum in Maastricht. Omdat dat ontworpen is door Aldo Rossi en omdat zij een deel van het archief van Aldo Rossi bezitten en daar wat over exposeerden trof ik er deze gekleurde tekening aan van het stedebouwkundige ontwerp voor het voormalige Slachthuisterrein.

Aan de bovenzijde staat wat thans “de Lamel” heet.

Neherkade

De foto van de Lamel is van een van onze auteurs: Jacq Duimel

Scala Architecten hebben er wel het een en ander op aan te merken :

In Kridelahé 9 konden we nog verzuchten dat een Aldo Rossi hekje een woningbouwprojekt nog niet tot architektuur maakt. Nu kunnen we vertwijfeld toekijken hoe precí es zo’n hekje van een Zwarte Madonna een Aldo Rossi maakt.

Als eerste van een reeks is het bouwplan ingediend van De Lamel, de eerste nieuwbouw op het Slachthuisterrein tussen Laak en Laakhaven.

Rossi-Studio-Cie
Het stedenbouwkundig ontwerp voor deze rekonstruktielokatie is van het buro van de meest besproken architect van de tachtiger jaren, Aldo Rossi. Het plan voor De Lamel is eveneens van zijn buro, en de uitwerking hiervan zal dan ook emblematisch zijn voor de toekomstige ontwikkeling van het Slachthuisterrein. Het plan is van de hand van het buro Studio d’Architettura, Rossi’s bruggehoofd in Nederland en een initiatief van twee frisse knapen: Umberto Barbieri en Robbert Schütte. Eerstgenoemde weet zijn baan als Rossi’s ambassadeur te kombineren met die van direkteur van de Akademie in Rotterdam. Laatstgenoemde, Robbert Schü tte is aan die akademie afgestudeerd en is bij de Gemeentelijke Dienst Stadsontwikkeling werkzaam: als ontwerper voor het gebied van de Groothandelsmarkt!
…..
De woningen in De Lamel verdienen een aangepast toewijzingsbeleid, omdat ze met kinderen nauwelijks bewoonbaar zijn: de woningen zijn te groot om in begraven te worden, te klein om te overleven.

Mooie kreet: Kridelahé het was ook een tijdschrift….

Jan Duiker

I56A3104kl

Onlangs bezocht ik het MR. H.C. Dresselhuys Paviljoen op Landgoed Zonnestraal in Hilversum, een als sanatorium voor diamantwerkers gebouwd complex van gebouwen. Het was ontworpen door Duiker in samenwerking met beton expert Jan Wiebenga. Zonnestraal is door omvangrijke recente renovaties voor verval gespaard gebleven. Het blauw van de kozijnen gaat tegenwoordig door het leven als “Duiker” blauw.

Het was aanleiding voor een post hier, omdat Johannes of Jan Duiker een te jong gestorven architect was die in Den Haag was geboren en in Den haag zijn eerste eigen architectenbureau begon samen met een medestudent, Bernard Bijvoet. Na het winnen van een prijsvraag voor een ontwerp van de Rijksacademie voor Beeldende Kunst in Amsterdam verhuisde het kantoor naar Zandvoort. Later gingen ze uit elkaar.

In Den Haag staat onder andere een bekend flatgebouw van hem, de Nirvana Flat aan het Benoordenhout, zeg maar aan de kop van de Van Alkemadelaan, een belangrijke route naar Scheveningen.

De betonspecialist Wiebenga werkte ook mee aan de Van Nellefabriek in Rotterdam, waar je weer dezelfde constructie details kunt terugvinden. Ik meen dat de techniek betonskeletbouw heet, waarbij er een dragend raamwerk van betonnen pilaren en balken is en geen dragende muren. Daardoor kunnen de raamopeningen groter zijn (tegenwoordig kom je zelfs hele glazen gevels tegen) en krijgt het gebouw een slanker uiterlijk. Zeker wanneer gebruik wordt gemaakt van stalen raamprofielen die in die tijd in zwang kwamen.

Ik vond op Youtube een stukje dat een aardige indruk geeft van de tijd waarin Zonnestraal en dus ook Nirwana tot stand kwamen.

Jan van Zutphen, voorzitter “Zonnestraal” en vakbondsleider, spreekt tgv de opening van MR. H.C. Dresselhuys Paviljoen.

Bronnen: Wiki Jan Duiker, Wiki Sanatorium Zonnestraal, Jan Wiebenga en Wiki Nirwana

%d bloggers liken dit: