Op weg naar huis na een heerlijk broodje zalm uit de keuken van Café Van Beek schiet mij te binnen dat een kroketje uit de snackautomaat in de Prinsestraat er best in zal gaan bij het thuisfront. En ik kom er toch langs met de fiets.
Nauwelijks ben ik van deze lekkernij aan het voorgenieten of de realiteit knuppelt mijn gedachte genadeloos neer. De slagerij & traiteur G. van Muijden zijn inclusief automatiek voor goed vertrokken.
Dat doet mij meteen denken aan de aandacht die ik schonk aan het jammerlijke vertrek van Wilhelm Tell aan de Laan van Meerdervoort. Daar kregen wij zulke leuke reacties op.
Haagspraak 
In de Lange Poten is nog een kleine automatiek over, verder zou ik er geen meer weten
Ik (61) kwam zelf vaak bij Dik op de hoek van de Stationsweg en de Van der Duynstraat, en bij Toetenel, ook op de Stationsweg, als ik het me goed herinner tussen de Van Hogendorpstraat en de net genoemde V.d. Duynstraat. Ik kan me de allereerste dag dat Toetenel Raspatat ging verkopen nog goed herinneren. Die eerste dag kostte een Rasje zonder een kwartje. Er zullen best lieden geweest zijn die een tweede keer probeerden om een Ras voor een kwartje te ritselen.
Nu ik dit zit te typen schiet me ineens te binnen dat de automatieken op en zeker moment een apparaat kregen waar de kroket, de frikandel of de bamihap niet ineens op waren, maar er nog 2 uit te halen waren. Maar goed, dat is allemaal verleden tijd. Nu is zo’n hartige hap te vet en te zout en kopen de jongeren water uit een plastic flesje. Vreemd, want water komt ook nog steeds gewoon uit de kraan, hoor.