Na alle verhalen dat Sacha Kahn onze mede auteur en dichter zoek zou zijn en na 1, 2, ja zelfs 3 pogingen van ons hondje om hem weer te vinden weer gevonden zou zijn, zal ik u wat keihard fotomateriaal doen geworden. Ja hij schrijft kennelijk weer en geeft interviews aan hondjes, maar dat kan iedereen in elkaar draaien. Met foto’s kan niet worden geknoeid, toch?
Ik heb hem in ieder geval met mijn eigen ogen en camera gespot achter een Haags raam, waar hij met zijn jas aan toch redelijk genoeglijk leek te keuvelen met andere lieden. De eerste foto lijkt nog wat op zijn naar zijn eigen zeggen tikje verwarde geest: Je ziet de (be)spiegelingen beter dan zijn achterhoofd (de enige plek waarmee hij op de foto wil). Dat komt door de spiegeling van de ruit waar achter ik hem heb gespot.
Bij de tweede foto is duidelijker te zien dat hij het echt is. Duidelijk zijn ook zijn nekharen te zien, zij het dat ze wat kort zijn. Hij zet ze zo graag recht overeind als iets hem niet zint.
Haagspraak 
Een mens kan niet eens meer incognito over straat tegenwoordig. Schokkend!
Das wel heel erg 19nde eeuws dat verlangen. Sorry!
Nu nog een aapje op zijn nek…